Peygamber Efendimizin maruz kaldığı musibetlere karşı tavrı

'Sabır, musibetin ilk darbesinde (başa geldiği ilk anda) yapılan sabırdır.' (Buhari, Cenaiz, 31) Dünya hayatı iniş çıkışlarla devam eder. İmtihan dünyasında kişiler bazen maddi bazense manevi musibetlerle karşı karşıya kalabilir. Peygamber Efendimiz şöyle buyurur: 'Allahu Teala bir kimseye hayır dilerse, adalet-i ilahiyye muktezası ve o kimsenin günahlarını bağışlamak ve derecelerini yükseltmek için onu musibete uğratır.' Bu musibetler karşısında inanan insan, sağlam durmalı, yıkılmadan ayakta kalmalıdır. Peygamber Efendimiz, müminlerle kafirleri karşılaştırdığı bir hadisinde şöyle der: 'Mümin, yeşil ekine benzer. Rüzgâr hangi taraftan eserse onu o tarafa yatırır (fakat yıkılmaz), rüzgâr sakinleştiğinde yine doğrulur. İşte mümin de böyledir; o, bela ve musibetler sebebiyle eğilir (fakat yıkılmaz). Kâfir ise sert ve dimdik selvi ağacına benzer ki Allah onu dilediği zaman (bir defada) söküp devirir.' (Buhârî, Tevhid, 31) 'Biz Allah'a aidiz ve O'na döneceğiz. Allah'ım! Başıma gelen musibetin mükâfatını senden bekliyorum, bundan dolayı bana ecir ihsan et, benim için onu daha hayırlısıyla değiştir.' (Müslim, Cenâiz, 4) Allah, kullarını imtihan etmek için başta peygamberler olmak üzere tüm insanları farklı şekillerde bela ve musibetlerle sınar. Allah'a yakınlıkla imtihanın ağırlığı, sevabın büyüklüğüyle de belanın büyüklüğü doğru orantılıdır. 'Bir kul kendisi için (cennette) hazırlanmış olan makama ameliyle erişemeyecekse, Allah onun bedenine veya malına veya çoluk çocuğuna bir bela verir de bu belaya sabrı sebebiyle o makama eriştirilir.' (Ahmed b. Hanbel, V/272) Peygamber Efendimiz, 23 yıllık risalet hayatında Mekke'de 13 yıl, Medine'de ise 10 yıl boyunca çetin bir mücadeleye girişti. Hz. Peygamber bu dönemlerde büyük musibetlere maruz kaldı. Hz. Peygamber, kendi kavmi tarafından yalanlanmış, işkence görmüş, ölümle tehdit edilmiş, hatta taşa tutulmuştu. Onun bela ve musibetlere karşı tavrı tüm Müslümanlara örnek teşkil eder. '(Putları mı hayırlıdır) Yoksa sıkıntıdan bunalmış olana kendisine dua ettiğinde duasını kabul edip o kötülüğü gideren ve sizi yeryüzünün halifeleri yapan Allah mı daha hayırlıdır? Allah ile birlikte ilah mı vardır? Ne kadar az düşünüyorsunuz?' (Neml Suresi, 62. ayet) Resulü Ekrem'in davetine karşı çıkan azılı müşriklerin başında Ebû Leheb geliyordu. Efendimizin amcasına olmasına rağmen küfürde en ileri gidenlerden biriydi Ebû Leheb. Efendimiz, insanları imana çağırdığında o arkasından gidip 'Ey ahalî! Bu yeğenimdir, yalan söylüyor, ondan uzak durun.' diyerek iftiralarda bulunuyordu. Bununla da sınırlı kalmıyor çirkin hareketlere başvuruyordu. Bir gün, komşusu olan Peygamber Efendimizin kapısına pislik ve kokmuş şeyler atmıştı. O sırada sütkardeşi ve amcası olan Hamza, henüz iman etmemiş olmasına rağmen, o pisliklerin ve kokmuş maddelerin hepsini Ebû Leheb'in başından aşağıya dökmüştü. Bu hakaretlere karşı Efendimiz sabır gösteriyor ve sadece; 'Ey Abd-i Menâfoğulları! Bu nasıl komşuluk.' diyerek sitem ediyordu. Hz. Peygamber bu örnek tavrıyla, insanların hayatlarında karşılaşabileceği şer ve kötülük karşısında sabırla kuşanmaları gerektiğini gösterir. Allah rızası için, yapılan eziyetlere ve haksızlıklara tahammül etmek, düşmanları rahatsız edecek ve Müslümanları güçlendirecektir. Sabırla ilgili ayetler için tıklayın. Hz. Peygamber, İslam'ı tebliğ etmek için Taif'e gittiği zaman, orada bulunan kişiler, Allah'ın dinine girmeyi reddettiği gibi köle ve çocuklarına Efendimizi taşlatmıştı. Âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamber Efendimiz, Taiflilerin saldırısından kurtulduktan sonra, ellerini kaldırıp şöyle dua etmişti: 'Ya Rabbi! Gerçekte benim üzerime çöken bu musibet ve eziyet, şayet senin bana karşı bir gazap ve öfkenden ileri gelmiyorsa, ben buna aldırış etmem ve gönülden tahammül ederim. ' Allah Teâlâ, bu olaydan sonra; 'Ey Muhammed! Sen de, azim ve sebat sahibi peygamberlerin sabrettiği gibi sabret.' şeklinde vahiy etmişti. Peygamber Efendimiz, Kabe'de namaz kılarken, o civarda müşrikler toplanmıştı. İçlerinde bulunan Ebu Cehil: 'Hanginiz gidip filancalarda bugün boğazlanan devenin işkembesini ve döl eşini olduğu gibi kanlı kanlı getirip, secdede iken onun üzerine koyar?' diye seslendi. Gözü dönmüş müşriklerden olan Ukbe bin Ebî Muayt, 'Ben yaparım.' diyerek atıldı. Azılı müşrik Ukbe, getirdiği deve işkembesini, Peygamber Efendimizin iki küreği arasına koydu. Ruhları karanlığa gömülmüş müşrikler, bu manzarayı kahkahalarla seyrediyorlardı. Bu hadiseyi duyan Hz. Fatıma, koşarak geldi ve hemen Efendimizin üzerinden pislikleri temizledi. Namazını bitiren Hz. Peygamber: 'Allah'ım, Kureyş'i sana havale ediyorum.' diye dua etti. Peygamber Efendimiz, hastalık ve ölüm gibi her insanın başına gelebilecek musibetlerle de sınanmıştı. Yedi tane çocuğu olan Efendimiz acıların en büyüğü evlat acısıyla sınanmış, altı çocuğunu kaybetmişti. Oğlu İbrahim'in ölümüne ağladığında, kendisine şaşıranlara şu cevabı vermişti: 'Göz ağlar, kalp üzülür. Biz Rabbimizi gazaplandıracak bir söz söylemeyiz. Eğer ölüm, doğru söyleyen (Allah'ın) herkesi kapsayan bir vadi olmasaydı ve arkada kalan, önden gidene kavuşmayacak olsaydı ey İbrahim, biz şu ankinden çok daha büyük bir üzüntü duyacaktık. Biz senin için çok hüzünlüyüz.' (İbn Mace, Cenâiz, 53) Peygamberimizin bu tavrı, ölüm karşısında Müslümanların dengeli bir tutum izlemesini işaret eder. 'And olsun ki sizi biraz korku ve açlıkla; mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltmekle sınayacağız. Sabredenleri müjdele! Onlar, başlarına bir musibet geldiğinde, 'Doğrusu biz Allah'a aidiz ve kuşkusuz O'na döneceğiz' derler. İşte rablerinin lütufları ve rahmeti bunlar içindir ve işte doğru yola ulaşmış olanlar da bunlardır.' (Bakara Suresi - 155-157. Ayet) Müminin özelliklerinden biri, Allah'tan gelene karşı sabır ve teslimiyet göstermektir. Peygamber Efendimiz bir hadisinde 'Müminin işine şaşılır. Çünkü onun bütün işleri hayırdır ve bu sadece mümine özgüdür. Kendisine bir varlık (nimet) isabet ederse şükreder, bu onun için hayır olur, bir zarar isabet ederse sabreder, bu da onu için hayır olur.' buyurmuştu. (Müslim, Zühd ve Rekâik, 64) Peygamber Efendimiz (sav) bir gün, çocuğunun kabri başında feryat eden bir kadına rastladı. Efendimiz, acılı anneye, 'Allah'a isyan etmekten sakın ve sabret!' diyerek nasihatte bulundu. Üzüntüsünden dolayı Hz. Peygamberi tanıyamayan kadın, 'Bana karışma! Benim başıma gelen senin başına gelmedi ki!' dedi. Bir müddet sonra Resûl-i Ekrem olduğunu anlayınca onun huzuruna gelerek özrünü beyan etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber, şu tavsiyede bulundu: 'Gerçek sabır, musibetin geldiği ilk anda gösterilen sabırdır.' Efendimizin bu tavsiyesi, insanların imtihan edildiği musibetlerin ilk anında gösterilecek sabrın önemine işaret eder. Aynı zamanda sıkıntıya maruz kalan kişinin teselli edilmesini ve onların fevri tepkilerine karşı anlayışlı olunması gerektiğini gösterir. Diyanet, 22 Kasım 2019 Cuma Hutbesi yayınlandı. Diyanet İşleri Başkanlığı bu haftaki Cuma Hutbesi'nin konusu 'Musibetler Karşısında Müminin Tavrı' oldu. Hutbe'de Hz. Muhammed'in hayatından örneklere yer verildi. İşte 22 Kasım Cuma Hutbesi... Muhterem Müslümanlar! Peygamber Efendimiz (s.a.s) bir gün, çocuğunun kabri başında feryat eden bir kadına rastladı. Acılı anneye, 'Allah'a isyan etmekten sakın ve sabret!' diyerek nasihatte bulundu. Üzüntüsünden Allah Resûlü'nü tanıyamayan kadın, 'Bana karışma! Benim başıma gelen senin başına gelmedi ki!' deyiverdi. Bir müddet sonra kendisine nasihat edenin Resûl-i Ekrem olduğunu anlayınca Peygamberimizin huzuruna gelerek özrünü beyan etti. Bunun üzerine Rahmet Elçisi (s.a.s), şu özlü tavsiyede bulundu: 'Gerçek sabır, musibetin geldiği ilk anda gösterilen sabırdır.' Aziz Müminler! Hayatın akışı içerisinde her birimizin yaşadığı zorluklar, çile ve kederler, maddi ve manevi sıkıntılar olması mukadderdir. Çünkü bu dünya, adı üstünde, 'imtihan dünyası'dır. Başa çıkmak için uğraştığımız imtihanlardan çok daha fazlasını Resûlullah (s.a.s) yaşamıştır. O, daha doğmadan babasını, henüz altı yaşındayken annesini kaybetmiş, yetim ve öksüz olarak büyümüştür. Can yoldaşı eşini ve altı çocuğunu kendi elleriyle toprağa vermiştir. Mekke'de bir avuç müminle birlikte müşriklerin amansız baskı ve işkencelerine, kısıtlama ve dışlamalarına maruz kalmıştır. Bütün bu sıkıntı ve musibetlere rağmen, Peygamber Efendimiz asla ümidini ve inancını kaybetmemiş, daima Rabbine sığınmış ve O'ndan yardım istemiştir. Şiddetten değil, merhametten yana tavır almış ve hiçbir zaman Allah'ın razı olmayacağı çözümlere tevessül etmemiştir. Kıymetli Müslümanlar! Hutbemin başında okuduğum ayet-i kerimede Yüce Rabbimiz şöyle buyurur: 'Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla; mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltmekle sınayacağız. Sabredenleri müjdele!' Elbette hiçbirimiz zorluklarla karşılaşmayı arzu etmeyiz. Ancak müminler olarak biliriz ki, hayatın güzel anları kadar, sıkıntılı zamanları da dünya imtihanımızın birer parçasıdır. Cenab-ı Hak, insanı bazen elindekileri alarak bazen de fazlasıyla nimet vererek imtihan eder. Bu yüzden, musibet karşısında isyan etmek, kırıp dökmek ya da kötü söz söylemek yerine öncelikle sabırlı ve metanetli olmaya gayret gösteririz. Sağduyu ve akl-ı selim ile hareket ederiz. Sıkıntıyı aşmak için üzerimize düşen sorumluluğu yerine getiririz. Bizler, her musibetten dünyamıza ve ahiretimize yönelik dersler çıkartırız. Benzer sıkıntılara maruz kalmamak için hata ve ihmallerimizi gözden geçiririz. İlim sahibi, tecrübeli insanlardan yardım alır, ondan sonra da Rabbimize tevekkül ederiz. Değerli Müminler! Sevgili Peygamberimiz bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyuruyor: 'Müminin hali ne hoştur! Her hali kendisi için hayırlıdır ve bu durum yalnız mümine mahsustur. Başına güzel bir iş geldiğinde şükreder; bu onun için hayır olur. Başına bir sıkıntı geldiğinde sabreder; bu da onun için hayır olur.' O halde, iyi günde olduğu kadar, kötü günde de hayata tutunmak ve Rabbimizle aramızdaki bağdan güç almak, imanın güzelliğindendir. Bunalmış bir insanın, çaresizliğini şiddete dönüştürmesi, kadın ve çocuklardan öfkesini çıkarması ise zulümdür. Hiçbir sıkıntı, anlaşmazlık ya da bunalım, kadına şiddeti reva gören bir zihniyetin mazereti olamaz. Çünkü şiddet, kul hakkı çiğnemektir; acı ve nefret tohumlarıyla aileyi zehirlemektir. Hâlbuki mümin, elinden ve dilinden merhamet yayılan, çevresine güven ve huzur aşılayan kimsedir. Zorluklar karşısında kişinin kendisine ya da ailesine zarar vermesi asla çözüm değildir. Dinimiz, ne kendinin ne de başkasının ıstırabını dindirmek amacıyla bile olsa Allah'ın emaneti olan canına kıymaya kesinlikle izin vermez. Çünkü dert varsa, dertlere derman olan Allah vardır. 'O ne güzel Mevlâ, ne güzel yardımcıdır!' Sıkıntı varsa, sıkıntılara elbirliği ile çözüm bulacak dostlar, komşular, akrabalar vardır. 'Müminler ancak kardeştir!' Aziz Müslümanlar! Acılarımızı isyana ve zulme dönüştürmeyelim. Yaşadığımız zorluklar karşısındaki metanetli tavrımızın, Allah katında nice kolaylığın müjdecisi olacağını unutmayalım. Bizler bu dünyaya, inanmak ve iyi işler yapmak için geldik. Peygamberimizin umut ve teselli vadeden şu hadisini hatırlayalım: 'Vücuduna batan bir diken bile olsa, başına gelen her türlü musibet karşısında Müslüman'ın günahları affolunur.' Rabbimizin yardımından ve rahmetinden ümidimizi kesmeyelim. Resûl-i Ekrem (s.a.s)'in duasıyla Yüce Rabbimize niyaz edelim: 'Biz Allah'a aidiz ve O'na döneceğiz. Allah'ım! Başıma gelen musibetin mükâfatını senden bekliyorum, bundan dolayı bana ecir ihsan et, benim için onu daha hayırlısıyla değiştir.'