Abd’nin iliklerine işleyen kini

Kısa bir süre sonra Hine, Çocuk İşçiler Ulusal Komitesi fotoğrafçısı olur ve ABD'deki çocuk işçilerin durumunu, çalışma koşullarını incelemekle görevlendirilir. Fotoğraflar, fotoğrafını çektikleri insanlarla ilişkilerinin kaydı haline gelir ve fotoğrafı çekilen insanların tepkisi onları analiz ederken kullanılan başlıca kanıt haline gelir. Sosyologlar, bir sosyal yapıya girmeye çalışırken karşılaştıkları güçlüklerin, o yapıyı ele verdiğini ya da görünür kıldığını düşündükleri durumlarda bu olanaktan yararlanırlar. 'Fotoğrafçılar da en az sosyologlar ya da kültür yorumcuları kadar, yeni toplumsal sınıfların yükselişine ya da toplumda unutulan gruplara dikkat çekme konusunda hassastırlar. Pek çok fotoğrafçı, Simmel'den Goffman'a kadar sosyologların kente ilişkin kuramsal yaklaşımlarına dayanan geleneği hatırlatır bir biçimde, kentsel yaşam ortamını betimlemeye, resmetmeye çalışmıştır.' FOTOĞRAF VE SOSYOLOJİ (İNSANI SEVECEKSİN Kİ FOTOĞRAFINI ÇEKESİN) İşçilere duyduğu saygı ve onların içinde bulunduğu kötü koşulları değiştirme isteği, Hine'ın içini kinle doldurur ve kendini bu insanların yaşamlarına karşı sorumlu hisseder. Hine'nin, çalışma koşullarını, yoksul mahalleleri konu edinen fotoğrafları, bu insanların daha iyi bir yaşam kurmalarına yardım amacıyla birçok dergide ve raporda kullanılır Fotoğrafçıların toplumu keşfetmek görevini üstlendiklerinde bunu nasıl gerçekleştirdiklerini anlamak için, fotoğrafın yerine getirdiği diğer işlevleri hatırlamak gerekir. 'Fotoğrafçıların projeleri ve çabaları çok daha çeşitlidir. Sosyologların sosyal belgesel fotoğrafçıların işleriyle ilgilenme nedenlerinden biri, bu fotoğrafçıların sosyolojik ilginin sürekli odak noktasında duran konuların birçoğunu belgelemiş olmalarıdır.' 'Fotoğraf, başlangıcından beri toplumun çözümlenmesinde bir araç olarak kullanılmaktadır ve fotoğrafçılar bu durumu görev olarak kabul ederler. Önceleri, kimi fotoğrafçılar, fotoğraf makinelerini çağdaşlarının başka türlü asla göremeyeceği uzak toplumların kaydedilmesinde, daha sonra da kendi toplumlarının, çağdaşlarının görmeği istemeyeceği yanlarının gösterilmesinde kullandılar. Kimi zaman yaptıklarının sosyoloji olduğunu bile düşündüler, özellikle yüzyıl dönüşü sırasında sosyologlar ve fotoğrafçılar toplumun kötülüklerini sözcükler ve fotoğrafla teşhir etme gerekliliği konusunda görüş birliğine varmışlardı. Sözgelimi, Lewis Hine, kent yaşamı hakkındaki ilk araştırmalarıyla ilgili olarak Russell Sage Vakfı tarafından desteklenmiştir.' 'Fotoğrafçılar, 1960'larda insan hakları hareketine aktif olarak katıldılar ve Hine'ın çocuk işlerle ilgili fotoğraflarında olduğu gibi, insanları heyecanlandıran, harekete geçiren fotoğrafları geri getirdiler. Daha sonra aynı yöntemleri, bir ölçüde doğrudan siyasal olmayan, ancak sosyolojinin ilgi alanlarına giren toplulukları, meslekleri, alt kültürleri veya kuruluşları inceleyen denemelerde kullandılar. Bu denemeler, bilinçli ve düşünülmüş sanatsal bir amaçla gazeteciliğe ve etnografiye ilişkin üslupları birleştiriyordu.' Sosyologlar gibi fotoğrafçılar da göç, yoksulluk, ırk toplumsal huzursuzluk gibi çağdaş toplumsal sorunlarla ilgilenmişlerdir. Bu fotoğraf geleneğinde, kötülükler genellikle teşhir amacıyla betimlenir ve bunların düzeltilmesi için eylem çağrısı yapılır. Kendisini sosyolog olarak tanımlayan Lewis Hine, amentüsünü kısaca şöyle açıklar: 'Ben takdir edilmesi gerekenleri fotoğraflamak istiyorum; ben düzeltilmesi gerekenleri fotoğraflamak istiyorum'. Hine'ın en önemli projesi, Birleşik Devletler'deki çocuk işçilerin çalışma koşullarını, daha sonra bu konuda iyileştirici düzenlemelere neden olacak biçimde gösterdiği çalışmasıdır. Ondan bir süre öncede muhabir Jacob Riise (1971), New York'un kenar mahallelerini fotoğraflamışdır.' 'Fotoğrafın bir an'ı dondurduğunu ve temsili olarak bize sunduğunu bildiğimiz için, boyutu ne denli devasa da olsa, hiçbir nesnenin veya canlının fotografik görüntüsü, bu dünyanın yüzeyinde (fiziksel ve zihinsel hareket halinde değil iken) hala pek de büyük bir yer kapsamayan bedenimizi tehdit etmez.'