İsmet Özel'i derinden etkileyen 'gönül dostu'

Eyvah! Madem vuslattır Müslüman'ın öte dünyaya göçmesi, bize dua etmekten başka bir davranış yakışmaz. Bir gazete ilanı; Artık aramızda değildir. Sevgisine bu dünyanın ölçüleri, boyutları içinde muhatap olamayacaksınız. Artık şaşırmayacaksınız söylediği bir sözden. Derinliğine hayran olduğunuz anlayışına dalmanız için elinizden bu dünyanın fırsatları alındı. İrtihal-i dar-ı beka. Yaşadığımız dünya içinde birkaç hususta birkaç sonuca vardığımızı görsün istiyordum. O zaman vakarla elini öpecektim. Bundan böyle yapacaklarımızın da onu hoşnut edeceğini umuyordum. Eyvah, diyorsam bu benim dünya karşısında, dünyevi endişeler karşısındaki zaafımdan herhal. Bize kendi kuşağı içinde en sağlam çizgiyi aktarabilenlerden biriydi. Nefs putuna karşı amansız bir mücadele verip, bu savaştan galip çıkanlardan biriydi. Kişiliğinin bu yönü beni sarmış, beni ona bağlamıştı. Ufku, tavsiyelerine uygun davranmamı gerektirecek genişlikteydi. Günlük fıkra yazmam konusundaki kırgınlığını giderecek fırsat ortaya çıkmadan göçtü. Eyvah, ama yine onun hoşnut olacağını umduğum biçimde yürüteceğim işlerimi, Allah'ın yardımıyla. Hasan Sacit'i görmüş olmaktan duyduğu huzur, bana bir armağan olarak kaldı. Şimdi Nabi, mezuniyet belgesi konusundaki aceleciliğine yeni bir anlam verir, sanırım. Anılar... Kızarmış ekmek ve peynir, kuşları azat etmek, bitirilmemiş, bitirildiği zaman büyük bir hüzün duyulacak şiirler. Fethi Ağabey gelmiş seni görmek istiyor. İsmet, yarın sabah seni bekliyorum. İrtihal-i dar-ı beka. (Yeni Devir, 7 Ekim 1977) Haberi işittiğim zaman idrak edemedim. Hala da idrak edebildiğimi söyleyemem. Ama gerçek. İnna lilllahi ve inna ileyhi raciun. Birdenbire ondan bahsederken geçmiş zaman sıygasıyla konuşmak insanın tuhafına gitse de gerçeği kabullenmek zorundayız. Çok renkli, çok yönlü bir kişilik sahibiydi. Sessiz fakat derin ve etkili bir eylem adamıydı. Tanıdığı bir kimsenin, sonuna kadar peşini bırakmaz, ilgiyi kesmezdi. Bu onun bir yanıyla da sürdürdüğü eylemin ayrılmaz bir parçasıydı. Beni, ilkin, bir yazımdan dolayı gıyaben tanımıştı. Sezai Karakoç hakkında yazım bulunan dergiyi Nuri Pakdil, o sırada Almanya'da bulunan Fethi ağabeye göndermişti, o da yazıyı okuduğunu mektupla bildirmişti. Henüz kendisini tanımıyordum o zaman. Fakat sanırım Nuri Pakdi'le düzenli biçimde mektuplaşırlardı. Nuri Pakdil, ondan gelen her mektupta bana selamını ilettiğini söylerdi. Bunu, kişisel bir durumumu anlatmak için değil, onun kişiliğinin belirgin bir yanını ifade etmek için anıyorum. Kendisiyle tanışmamız, benim Ankara'ya gelmemle oldu. O zaman bana yönelttiği ilk soru şuydu: 'İslam devletine inanıyor musun?' Bir gönül adamıydı. Unutulmaz bir sohbet adamıydı. Onun sohbetlerinde hem fikir donanır em bir ermiş adam halini yaşar hem dava bilincinizin keskinleştiğini hissederdiniz. Bir dervişti Fethi ağabey. Yaşadığı ruh hali, hemeninden sohbet ettiği topluluğa sirayet ederdi. Sevdiklerini Allah rızası için ve yüzlerine karşı eleştirir, sarsardı. Ankara'ya her gelişinde, ilk işi Hacı Bayram-ı Veli'yi ziyaret etmek olurdu. Yeni bir işe konulmuşsak bize, Hazret'in ziyaretine bulunup bulunmadığımızı sorardı. Sık sık rahmetli annesinden bahsederdi. Öyle ki onun anasını hepimiz, kendi anamız kadar tanır hale gelmiştik. Erdem Beyazıt'ın şiir kitabını Fethi ağabeyin anasına adamasında onu artık hepimizin tanıyor olmasının payı büyüktür. Fethi ağabey, zamanımızın ender görülen kişiliklerinden biriydi. Onu ağabey olarak bilip de üstünde şu veya bu biçimde hakkı olmadığını, ondan şu veya bu biçimde etki taşımadığını söyleyecek kimse yoktur sanırım.Onun zengin, çok yönlü kişiliği kendisine bizim bilmediğimiz, duymadığımız dostlar sağlamıştır. Çok güçlü bir hafızası vardı. Bu hafızasını da çok ustalıkla kullanırdı. Onun bildiği isim listesi sanırım kanımca bir fihrist teşkil edebilirdi. Zaman zaman kendi aramızda konuşuyorken, onun bildiği isimlerin neredeyse Türkiye nüfusunun yarısına denk olduğunu söylerdik. Bir eylem adamı için önemli vasıf, belki vazgeçilmez meziyet sayılabilir bu. Onu sık sık eylem adamı olarak anıyorsam, bu sıfat bilerek kullanmaktayım. O, kendisini bir Müslüman neslin yetiştirilmesine adamıştı. Oğlundan naklettiği bir sözle 'Allah' diyen herkes kendisini kandırabilirdi. Bu gelişigüzel hatırlamalarım onu anlatmaya yetmeyeceğini biliyorum. Sadece ona rahmet okunmasına vesile olmasını diliyorum. Rahmet olsun. (Yeni Devir, 8 Ekim 1977) Bir Ölüm Münasebetiyle Fethi Gemuhoğlu öldü. Onu meydan yeri tanımaz. Fakat meydan yerinin tanıdığı politikacılar, muharrirler, fikirciler, hususiyle 'sağ' yaftasının belirttiği çerçeve içindekiler çok iyi tanır. Bâbıâli kitabımda özleştirmeye çalıştığım gibi Fethi Gemuhoğlu, harp meydanında görünmeyen, fakat ateş hattındakilere sakalık eden, nakliye ve levazım kollarına yön veren, hususi çevrelerde mayası halis bir gençlik yoğuran, gönlü tasavvuf kokusuyla ıtırlı ve dili en murassa Osmanlıca zarbı içinde İslami zevk mazrufuyla nakışlı, son turfanda bir tipdi. Öldü! Ne denir? Hakk rahmet eylesin... Fakat bu ölüm beni çok sarstı. Bundan dört ay önce ölen ve cenazesinde meleklerden başka kimsenin davetli olmadığı annemden duyduğum sarsıntı gibi bir şey... Çünkü: Bu ölüm bana onun şahsımı ve ferdi kıymetini aşan bir mana içinde gömüldü. Bu mananın yıkıcılığıdır ki, ikinci defa tepeme bir yıldırım gibi düşüyor. Mana şu: Dünya dünyamız boşalmakta... Dolarken boşalmakta... Ve ben, neslimden önceki ve sonraki bazı insanların teker teker gittiğini görerek, kendimi bir bardak su bile getirecek kimsenin bulunmadığı ahşap bir konakta yapayalnız hissetmeye başlıyorum. Bu noktada, gayet derin ve üstün bir manası olan 'sohbet' tabirini esas tutarak kaydedeyim: Gitgide, sohbet edilebilecek, insan, cemiyet, gaye, dava, tarih, istikbal üzerine halleşilebilecek fertler, manevi gümrüklerden ithaline müsaade edilmeyen ilaçlar gibi azalıyor. İnşallah gelirler!.. O, bu hasretle gitti. (Sabah, 11 Ekim 1977)

İsmet Özel'i derinden etkileyen 'gönül dostu'

İSMET ÖZEL