İstanbul'u anlatan 1 şiir 1 şarkı 1 cami

Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul Görmedim gezmediğim sevmediğim hiçbir yer Ömrüm oldukça gönül tahtıma keyfince kurul Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer Nice revnaklı şehirler görülür dünyada Lakin efsunlu güzellikleri sensin yaratan Yaşamıştır derim, en hoş ve uzun rüyada Sende çok yıl yaşayan sende ölen sende yatan Hicaz makamında Semai usulünde şarkı Beste: Münir Nureddin Selçuk Gufte: Yahya Kemal Beyatlı Soğukçeşme Askeri Rüşdiyesi'nde ve Kadıköy Sultanisi'nde okudu. Darülfeyi Musiki Cemiyeti'ne devam etti. Edhem Nuri, Ahmed Irsoy, Ali Rifat Çağatay ve Bestenigar Ziya Bey'in öğrencisi oldu. Darülelhan'a sınavla girdi. Şark Musiki Cemiyeti'nin kurucularındandı. Osmanlı döneminde Muzıka-yı Hümayun, Cumhuriyet döneminde Riyaset-i Cumhur İncesaz Heyeti adlarını taşıyan kurumda hanende olarak çalıştı. 1926'dan itibaren doldurduğu plaklarla Türk Musikisinin ülke çapında yayılmasını sağladı. 1927'de Paris Konservatuarı'nda öğrenim gördü. Türk Musikisi tarihinde ilk solo konseri veren ses sanatçısıydı. Geleneksel okuyuş üslubuyla kendi anlayışını, olağanüstü hacim ve lezzetteki sesiyle birleştirerek soylu bir icra tekniği geliştirdi. Gazel tarzına da farklı bir açılım kazandırdı. 1953'te Konservatuar İcra Heyeti şefliğine getirildi. İmza attığı 150'den fazla eserle İstanbul'la özdeşleşti. Eski tarz meşkten Fransa'daki Batı Müziği eğitimine, Muzıkayı Hümayundan Riyaset-i Cumhur Heyeti'ne, Darülelhan'dan Türk Musikisi Devlet Konservatuarı'na, Fransız Tiyatrosu'ndaki ilk solo konserinden Saray ve Şan sinemalarındaki konserlerine ve taş plaklarından TV ekranlarına kadar, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e bir kültür köprüsüydü. Türk Musikisinde ''milat'' olarak değerlendirilen büyük musikişinaslarındandı. CANIM İSTANBUL Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar Bahriye Mektebi'nde, İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümü'nde okudu. Milli Eğitim Bakanlığı tarafından Paris'e gönderildi fakat öğrenimini yarıda bıraktı. 1939-1943 yılları arasında Ankara Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesinde, Devlet Konservatuarı ve İstanbul Devlet Güzel Sanat Akademisinde öğretmenlik yaptı. Ağaç ve Büyük Doğu dergilerini çıkardı. Şiirlerinde insanın iç âlemini, evrendeki yerini, madde ve ruh problemlerini mistik öğelerden de yararlanarak dile getirdi. Kendini tanımlarken 'Hiç kimse benim düştüğüm yere düşmemiş ve hiç kimse benim yükseldiğim yere çıkmamıştır.' Diyen Necip Fazıl, gerek döneminde gerekse döneminden sonra pek çok kalemi etkilemiştir. Sezai Karakoç hatıralarında Necip Fazıl'ı nasıl anlattığıyla ile ilgili haberimize ulaşmak için tıklayın. Tarihin her döneminde göz kamaştıran İstanbul'u şiirine taşıyan ona ilgisini gösteren şairlerden biri de Necip Fazıl Kısakürek'tir. İstanbul'u hayat merkezi olarak gören Necip Fazıl, bu şehri o kadar benimsemiştir ki, bu kenti ruhuyla bir tutar. Ayrıca İstanbul için Necip Fazıl şunları söyler: 'Ve anladım ki İstanbul, medeni imkânlar ve vasıtalar bakımından, ister 'hep'in, ister 'hiç'in zaviyesinden, benim için biricik hayat merkezidir.' Necip Fazıl'ın tarihe yön veren ilk yazısına ulaşmak için tıklayın... 30 yaşındayken her şeyi bırakıp, sıfırdan yepyeni bir hayata başlayan mücadele adamı Necip Fazıl Kısakürek, Yunus Emre'den, Fuzuli'den, Yahya Kemal Beyatlı'dan miras aldığı edebiyata boyut atlattı. Bir edebiyat çilekeşi Necip Fazıl Kısakürek, fikirleri ve eserleriyle düşünce dünyamıza derin izler bıraktı. Onun için İslâmi değerler kutlu davasıydı. 'Ya bin yıl, ya bin asır sonra o gün gelecek/ Koklarken küllerimi mezarımda bir böcek/ O kadar yanacak ki, bir yüksüklük toprağım/ Yerden bir damar gibi kopup fışkıracağım!' diyen usta şairin dilinden kendi hayatı... SULTAN AHMET CAMİİ Tarihi yarımadada bulunan Sultan Ahmet Camii, 1609-1620 yılları arasında Sultan I. Ahmed tarafından Mimar Sedefkâr Mehmed Ağa'ya inşa ettirildi. Hatta Sultan da temel atılırken bir kazma ile terleyinceye kadar bizzat çalıştı. Dinine bağlı bir insan olan Sultan Ahmet, caminin temelleri kazılırken eteğinde toprak taşıdı. İnşa edildiği dönemlerde cami uzunca bir süre Cuma günleri Topkapı Sarayı'ndaki ahalinin ibadetlerinin gerçekleştirdiği mekân olmuştu. Ayasofya'nın 1934 yılında camiden müzeye dönüştürülmesiyle bir kez daha İstanbul'un ana camisi konumuna geldi. Sultan Ahmed Camii, külliyesiyle birlikte İstanbul'daki en büyük yapu topluluklarından biridir. Bu külliye cami, medreseler, hünkâr kasrı, arasta, dükkanlar, hamam, çeşme, sebiller, türbe, darüşşifa, sıbyan mektebi, imarethane ve kiralık odalardan oluşur. 43 metre yüksekliğindeki merkezi kubbesinin çapı 22,40 metredir. İç mekân büyük bir bütündür; ana ve yan kubbeler geniş sivri kemerlerin dayandığı dört iri sütun üzerinde yükselir. Caminin içi iki yüzden fazla renkli camla aydınlatılmıştır. Yapının mimari ve sanatsal açıdan dikkat çeken en önemli yanı 20.000'i aşkın İznik çinisiyle bezenmesidir. Bu çini süslemelerinde sarı ve mavi tonlarındaki geleneksel bitki motifleri kullanılmış, süslemeler yapıyı sadece bir ibadethane olmaktan öteye taşımıştır. Caminin içindeki en önemli unsur, ince işçilikle yapılmış mermer mihraptır. Mihrabın sağındaki zengin dekorlu minber, en kalabalık halinde bile herkesin imamı duyabileceği şekilde tasarlanmıştır. Mavi, yeşil ve beyaz renkli İznik çinileriyle bezenen cami 19. yüzyılda mavi ağırlıklı kalem işleriyle süslendiği için Avrupalılarca Mavi Cami olarak adlandırıldı. Padişah için ayrılan bölüm, caminin güneydoğu köşesindedir. Bir platform, iki küçük dinlenme odası ve sundurmadan oluşan bu bölümden, padişahın güneydoğu üst galerideki locasına geçiş bulunur. Caminin hünkâr mahfili zümrüt, gül ve yaldızlarla süslenmiş ve yaldızlarla işlenmiş kendi mihrabı vardır.

İstanbul'u anlatan 1 şiir 1 şarkı 1 cami

1 ŞARKI