Van Gogh'un serencamı

RESİMLERİ RENKLENİRKEN, RUHU GİDEREK KARARMIŞTI Sanatıyla hayatı birbirinden ayırt edilemeyecek kadar iç içe olan, çağının sanat anlayışını altüst ederek modern resmin gerçek anlamda kurulmasına öncülük eden büyük ressam Vincent Van Gogh, 30 Mart 1853'de Hollanda'da, Brenda'nın güneyindeki Groot-Zundert köyünde doğdu. Babası yoksul bir köy papazı, annesi Cornelia ise bir çiftçi kızıydı. Ailenin Vincent'ten başka Elizabeth, Anna ve Wil adında 3 kız, Cor ve Theo adında 2 erkek çocuğu daha vardı. Babası onu 16 yaşındayken, önce La Haye'deki, sonra Brüksel'deki «Goupil» galerilerine resim satış memuru olarak yerleştirdi. 1873'te, Goupil Galerisi'nin Londra şubesine atandı. Burada kiracı olarak kaldığı evin kızı Ursula Loyer ile, 1875'te evlenmek istedi. Teklifinin reddedilmesi üzerine ilk ruhi bunalımını geçirdi. Londra'dan kaçtı, Goupil Galerisi'nin Paris şubesine geçti. Fakat burada da barınamadı. Müşterilerle, kurum yöneticileriyle anlaşmazlıklar çıkarıyordu. İşinden ayrılıp evine döndü... Brüksel'de ressam Ridden van Rappart ile tanıştı; ondan dersler aldı, anatomi ve perspektif öğrendi. Theo, onun resim kabiliyetini sezmiş ve paraca yardım etmeye başlamıştı. Çeşitli memleketleri dolaştı. ZANAATİNİ ETKİLEYEN FAKTÖRLER Lisan öğretmenliği rahip yardımcılığı, kitap satıcılığı yaptı; ilahiyat dersleri aldı. Madenlerde papazlık yaptı. Resimde konunun önemi olmadığını, herhangi bir konunun sanat gücünü ifadeye neden olabileceğini ispat etti. Çizgi halindeki tuşlar ile çalışması da resim sanatına getirdiği yenilikler arasında yer aldı. Sanat gücü, denge hissinde ve ifadesindeydi. Ölümünden sonra, Paris'te Bağımsız Sanatçılar sergisinde eserleri teşhir edildi ve bir anda meşhur oldu. 37 yıllık ömrünün son 3-4 yılında yaptığı tablolar ile resim dünyasının ölmezleri arasına girdi. Soğuk kış aylarında tablolarını yaktığı oluyordu. Van Gogh 900'den fazla eser üretmiştir. Ancak yaşamında sadece bir eser satabilmişti. Hastalığı ve giderek bozulan psikolojisi korkutucu krizlere dönüşmeye başlamıştır. Özetle resimleri renklenirken, ruhu giderek kararmaya başlamıştır... VAN GOGH MÜZESİ VE YÜKSEK ÇÖZÜNÜRLÜK Son günlerde Amsterdam'daki Van Gogh müzesinin başta Vincent Van Gogh ve birçok ressama ait olan çalışmaların yüksek boyut ve çözünürlüklü olarak dijital platforma aktarılması ile ressamın kardeşi Theo'ya yazdığı mektuplardan çeşitli alıntıları derledik... '...ateşli ve cesur olmak yapabileceğimiz tüm hatalara karşın dar kafalı ve aşırı temkinli olmaktan iyidir.' 'İnsan yüreği denize benzer Theo; içinde dalgalar ve fırtınalar barındırır, diplerinde incileri vardır.' 'Le moulin n'y esy plus, mais le vent y est encore.' (Değirmen yıkılmış ama rüzgâr hala esiyor.) 'Ve insan, fiziksel olarak bir şey yaratma gücünden yoksun olduğu için, çocuk yerine düşünce yaratabiliyorsa, gene de insanlığın bir parçası değil midir?' 'Ah, Theo, tonlar ve renkler ne büyük şeyler! Bunları hissetmeyi öğrenemeyen biri ise gerçek yaşamdan ne kadar uzakta!' '...kendini öldürmeye kalkmış ama suyun çok soğuk olduğunu ayrımsayınca var gücüyle yeniden kıyıya dönmeye çalışan bir adam gibiyim.' 'İnsan bir tek konuda tam anlamıyla ustalaşırsa ve o tek konuyu çok iyi anlamışsa, fazladan daha birçok şeyi de derinden kavrayacak, anlayabilecektir.' 'Evet, anılar ölmüş değil, yalnızca uykuda. Ve bunlardan bir hazine toparlamak hiç de kötü değil.' 'Hayatta yapacağı işi bulmuş olan kişi Tanrı'nın inayetine kavuşmuştur.' 'Şunu son kez olarak kafana sok ki; senden para istediğimde bunun karşılığı 'hiçbir şey' değil. Bu para sayesinde yapabildiğim tüm resimler emrine amade. Yani sana ait.' 'Tanımlanması imkânsız belli belirsiz bir keder sürüp gidiyor içimde' 'Yalnızlık Mevsim Olur' 'İçimizden geçen düşünceler dışardan görünüyor mu ki? İnsanın ruhunda koca bir ateş yanıyor olabilir ama hiçbir zaman kendi kendisini ısıtamaz onunla; gelip geçenlerse yalnızca bacadan çıkan cılız dumanı görürler ve yollarına devam ederler. Şimdi bak, yapılması gereken şu: İçindeki o ateşi körüklemeli kişi, kendi kendine yeterli olmalı, büyük bir sabırsızlıkla ama yine de sabırla birinin gelip o ateşin yanına oturacağı -belki de hep orada kalmak üzere- saati beklemeli.' 'Çalışmalarım, halkın yüreğinden kopmuş gibi geliyor bana. Tabana yakın bulunmalıyım hep, yaşamı en derinliklerinden yakalamalıyım. Bir sürü dert ve sıkıntı arasında ilerleyebilirim, ilerlemeliyim...' 'Küçük bir çocukken bile, sonsuz bir sempati, hatta saygıyla bakmışımdır, yarıdan fazlası solmuş bir kadın yüzüne. Orada, sanki yazılmış olan şu sözleri okumuşumdur: Yaşam gerçeğinin bıraktığı izlerdir bu çizgiler...' 'Doğa bana sırrını açıncaya kadar, onunla boğuşmaktan başka bir yol bilmiyorum kendim için' 'Aramaktan vazgeçersem, işte o zaman yok olurum. En acı yazgı olur benimki.'