Bir kitaptan etkilenen psikolojik sendrom: Huckleberry Finn Sendromu

Huckleberry Finn Sendromu Truancy Sendromu olarak da bilinir. Sendrom, ismini Mark Twain'in 'Tom Sawyer'ın Maceraları' adlı kitabında ortaya çıkan kurgusal bir karakterden sonra almıştır. Bu karakterin özellikleri sonrasında birçok Amerikalı yazarın eserlerinde karşımıza çıkar. Huckleberry Finn Sendromu, bazıları tarafından akıllı bir kişide ebeveyn reddi, düşük özgüven ve depresyon ile bağlantılı bir savunma mekanizması olarak kabul edilir. Gerçekte, yetişkinler tarafından beslenmenin ve denetlenmenin yokluğunun bir sonucudur ve hasta toplumun yetişkinlerin talep ettiği yükümlülüklere uyum sağlamamıştır. Huckleberry Finn Sendromunun semptomları, Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu gibi diğer olası sendromlarla karıştırılmamalıdır. Bununla beraber, Huckleberry Finn Sendromu da popüler psikolojiye ait bir rahatsızlıktır. Bu sebeple henüz tıbbi literatür tarafından psikolojik ya da psikiyatrik bir sorun olarak kabul edilmiyor. Ancak bu sendrom, bazı kişiliklere dair ilginç bir açıklama getiriyor. Mark Twain için en önemli karakter Tom Sawyer'dır. Tom, kitap boyunca sürekli başını belaya sokan kurnaz bir çocuk olarak karşımıza çıkar. Huckleberry Finn ise Tom'un en yakın arkadaşlarından birisidir. Huckleberry Finn'in en önemli özelliği, sorumlulukları konusunda endişeler taşımasıdır. Dersleri kaçırır, görevlerini önemsemez. İlk başta, Finn Tom Sawyer'ın Maceraları'nda ikincil bir karakter olarak karşımıza çıkmıştı. Ancak o kadar büyüleyici bir karakterdir ki Twain onun başkahramanı olduğu bir roman yazmaya karar verir. Twain bu romanda Huckleberry Finn'in Tom Sawyer ile taban tabana zıt kişiliğini gösterir. Finn, Tom'un tam tersi terk edilmiş bir çocuktur. Teyzesiyle yaşayan Tom'un alkolik eniştesi çocuk için gerçek bir tehditti. Kitapta Finn babası tarafından kaçırılıp esir tutulur. Ancak kaçmayı başarır ve bu esnada bir köle olan Jim ona yardım eder. Her ikisi de cesur Tom Sawyer tarafından kurtarılana kadar tehlikeli ve heyecan verici maceralar yaşarlar. Finn'in psikolojisinin temelinde ihmal edilme ve kötü bir baba ile büyümek yatar. Bu sendromun iki temel özelliği varoluşsal bir boşluk ile acıyı gideren veya mutluluk getiren şeylere dair sonsuz arayıştır. Varoluşsal boşluk: Hayata anlam katan bir şeyin eksik olduğu duygusudur. Sürekli hoşnutsuzluk ve kalıcı bir boşluk hissi meydana getirir. Depresyon olarak tanımladığımız duruma çok benzer. Sonsuz arayış: Huckleberry Finn sendromunda, sonunda o boş duyguyu doldurabilecek bir şeye dair arayış başlar. Bu, tamamlanmış hissetmek için bir gerçeklik bulmaya dair derin bir arzudur. Umursamazlık maskesinin ardında tatmin edilemeyen bir huzursuzluk vardır. Amaç eksikliği, bu sendromu yaşayan kişilerin her yeri aramaya, anlam bulmaya çalışmasına neden olur. Bu sendrom, genellikle zeki kişilerde görülüyor. Çeşitli problemleri çözme yetenekleri, bunu kanıtlıyor. Farklı durumlara uyum sağlamayı nispeten kolay buluyorlar ancak derinlerde hiçbir şey konusunda tam anlamıyla rahat hissetmezler. Sorumluluklarından kaçarlar. Bunun nedeni, hiçbir zaman sağlam köklere sahip olmadıkları için kendilerini bir yere yerleştirme fikrini reddetmeleridir. Mutsuz bir çocukluk ve çok yıkıcı bir baba figürü ile karşı karşıya kalırlar. Çok düşük bir özgüvenleri vardır. Kendilerini değerli görmezler ve bu nedenle depresyondan şikâyet ederler. Sürekli olarak arkadaşlarını, partnerlerini, işlerini vb. değiştirirler. Yaşamlarında istikrar bulmakta zorlanırlar. Sağlıklı aile bağlarının eksikliği hem boşluk hissine hem de sağlam yaşam hedefleri üzerinde çalışmakta zorluk yaşamalarına neden olur. Bu ilginç ama karmaşık bir kişiliğe yol açar. Sendrom aşılabilir bir rahatsızlık mı? Huckleberry Finn sendromu, üstesinden gelinebilecek bir rahatsızlıktır. Kişinin iyileşmeye dair istekli olması ve destek alması gerekir. Bunun yanı sıra kişi kendisiyle ve geçmişiyle uzlaşma yolunu tercih etmelidir.