Toplumsal izolasyonu yaşam biçimi haline getiren şizoid kişilikler

Kişilik bozukluğu diğer bir adıyla borderline sağlıksız bir düşünme, işleyiş ve davranış tarzına sahip olunan bir tür zihinsel bozukluktur. Kişilik bozukluğu olan bir kişi, durumları ve insanları algılamakta veya ilişkilendirmekte zorlanır. Kişilik bozukluğu bireylerin ilişkilerinde, sosyal aktivitelerinde, iş ve okulda önemli sorunlara ve sınırlamalara neden olur. Çoğunlukla çocuklukta temeli atılan kişilik bozuklukları, genellikle genç yaşlarda veya yetişkinlik döneminde başlar. Kişilik bozukluğunun birçok türü vardır. Bazı türleri kişinin yaşının ilerlemesiyle birlikte daha az görülmeye başlayabilir. Şizoid kişilik bozukluğu veya şizoid kişilik, sosyal ilişkilere ilgi azlığı, duygusal soğukluk, içe dönüklük ile karakterize edilmiş bir kişilik bozukluğudur. Şizoid kişilik bozukluğu tanısı ömür boyu sosyal ilişki kurmaktan kaçınan ve yalnızlığı tercih eden kişilere konur. Bu kişiler kendi aile fertleriyle bile sosyal ilişki kurmaktan pek hoşlanmazlar. Yakın arkadaşları yoktur. Televizyon seyretmek gibi tek başına yapılan etkinliklerden hoşlanırlar. Duygusal tepki göstermezler, konuşurken jest ve mimiklerle karşılık vermezler. Yalnız olmayı tercih ederler: Yalnız kalma ihtiyacını çok hissederler. Yalnız olduklarında kısmen rahatlarlar ancak bu durum yalnız başına her zaman iyi hissettikleri ve iyi vakit geçirdikleri anlamına gelmez. Başkaları ile duygusal paylaşım yaşama arzuları vardır ancak bu durum o kadar kaygı ve sıkıntı yaratır ki yalnız kaldıklarında kendilerini rahatlamış hissederler. Ancak bir süre sonra bu yalnızlığın sonucu olarak boşluk duygusuna kapılabilirler, kimse tarafından sevilmediklerini düşünebilirler ve hiçbir çıkış olmadığını hissedip intihar etmeye teşebbüs edebilirler. Diğer insanlar tarafından soğuk ve tuhaf bulunurlar. Strese tepki olarak çok kısa psikotik dönemler yaşayabilirler. Eşlik eden depresyon, anksiyete bir durum olmadıkça psikiyatriste pek başvurmadıkları için kliniklerde sık görülmezler. Duygusuz görünürler: Etraflarında olup biten durumlardan ve kendi yaşadıkları olumsuzluklardan hiç etkilenmiyormuş gibi görünürler. O esnada hiçbir duygu belirtisi göstermeyebilirler ve/veya hissetmeyebilirler. Ancak bu durum, sonrasında yoğun bunaltılar yaşamayacakları anlamına gelmez. Empatik değildirler: Karşısındaki kişinin duygularına karşı duyarsızdırlar; bu durum karşısındaki kişileri çileden çıkartacak, hatta kendileri ile ilgili bir sorun olduğunu düşünmelerini sağlayacak kadar ileri boyutta olabilir. Sayısı tam bilinmemekle birlikte genel toplumun %7,5 kadarının etkilendiği düşünülmektedir. Erkeklerde iki kat daha fazla görüldüğünü belirten çalışmalar vardır. Şizofreni veya şizotipal kişilik bozukluğu olanların akrabalarında şizoid kişilik bozukluğu oranı daha yüksek olabilir. Çocukluk çağında kişilik formları, kalıtsal eğilimlerin ve çevresel faktörlerin etkileşimi ile şekillenir. Çocukluk çağında dış dünyayı nasıl gördüğünüz, nasıl anladığınız ve tanımladığınız genetik faktörlerin yanında daha çok aile tutumu ile şekillenir. Çocukluk çağındaki soğuk, fiziksel temastan uzak aile iletişim ve etkileşimleri ilişkileri yanlış tanımlamaya sebep olabilir. Buda sizi diğer insanlardan ayıran ve kişiliğinizin bir parçası olan ilişki tutumunuzu, duyguları ifade etme şekillerinizi yanlış inanış ve formlar doğrultusunda oluşturmanıza sebebiyet vermiş olabilir. Hastalığın temel nedeni ailesel sorunlardır. Aile içinde yaşanan soğukluk ve alakasız davranışlardan kaynaklanmaktadır. Bu sebeple şizoid kişiler sürekli aktivite ve yeni insanlarla tanışmaktan kaçınırlar. Bunun yanında aileden alınan sosyal ipuçlarının doğru olmayan bir şekilde yorumlamak ve zihinde oluşan sorulara uygun cevap verememek konusundaki genetik eğilimlerde, ilişki ve ifade formlarını şekillendiren kalıtsal sebepler arasındadır. İlk çocukluk çağlarında annesinden sonrasında dış dünyadan yeterince sevgi göremeyen bireyler, ilerleyen yıllarda kendisine dış dünyadan bağımsız izole bir yaşam oluşturur. Bireyleri şizoidliğe iten sebeplerin başında sevgi nesnesiyle tatmin olmayan ilişki biçimi yatmaktadır. Dış dünyanın gerçekliğinden kendi iç dünyasına yönelen şizoid kişilikler, bir müddet sonra kurmuş oldukları fantezi dünyasında yaşamaya başlarlar. Gündelik hayatta cesaret etmediği pek çok eylemi düş ve fantezilerinde gerçekleştirmeye çalışırlar. Yalnızlığı tercih ettikleri için çoğunlukla hayal kurmaya ve hayvanlara ilgilidirler. Fantezi, hayaller şizoid bireyin hala hayatta olduğuna inanmak için kurduğu bir bağlantıdır aynı zamanda. Şizoid kişilik bozukluğu tedavisi, uzun bir süreden oluşmaktadır. Bu rahatsızlığın temel tedavisi psikoterapidir. Hastalığın tedavisi uzun bir süre olsa da yaşam boyu devam etmemesi durumları görülebilir. Şizoid kişilik bozukluğu olan kişiler tedaviye kendi istekleriyle katılmamaktadır. Bu nedenle yaşanan durumdan dolayı hastanın yakınları ve doktorun tavrı önem taşımaktadır. Şizoid hastaları ancak doktora güven duydukları tedaviyi kabul edebilir. Kişiler terapiste güven duyduktan sonra yaşamları hakkında bilgileri ve duyguları aktarmaya başlarlar. Tedavide amaç kişinin anlamlı ilişkiler içine girip girmeyeceğini tespit etmektir. Bu durum sayesinde hastanın korkuları ve istekleri anlaşılır. Hasta terapiye yeterli özeni gösterirse sonuç almak bir o kadar kolaylaşır. Şizoid bireyler grup terapilerine katılmaya uygun kişilerdir. Grup terapisi sosyal ortam oluşmasında yardımcı olmaktadır. Bazı hastalarda ise psikoterapiye ek olarak ilaç tedavisi de uygulanmalıdır. Bu durum hastanın hastalık derecesine bağlıdır. Şizoid hastaları psikoterapi ve ek olarak ilaç tedavisi ile tedavi edilmektedir.

Toplumsal izolasyonu yaşam biçimi haline getiren şizoid kişilikler

Kişilik bozuklukları