Sinemanın temel kavramları 🎬

İki nesne arasına çekilen, 'Hayali çizgi' olarak da bilinen bu kural, izleyici perspektifinin tutarlılığını güvence altına alır. Bu iki nesne karşılıklı konuşan iki kişi olabileceği gibi iki bina arasında da çekilebilir, iki gezegen arasında da çekilebilir. Temelde, bir sahne çekilirken, kameralar bu hayali çizginin sürekli tek bir tarafında kalmalıdır aksi takdirde izleyici yönünü şaşırabilir. 30 derece kuralı Bir başka kamera açısına kesme yapıldığında kameranın önceki açıdan en az 30 derece farklı olmasını şart koşan, devamlık adına uygulanan bir kural. Eğer bu kurala uyulmazsa izleyicide sanki kamera biraz sıçramış gibi bir şok etkisi yapabilir. Sahneye koyucunun belli bir oyun için oyuncuları düzene alması ve onları oyuna uygun bir uyum içine sokması için yaptığı hazırlık, çalışma. Ters Ninja Kanunu, senaryolarda kullanılan bir klişedir. 'Filmlerde ne kadar çok rakip varsa, o rakipleri ortadan kaldırmak o kadar kolaylaşır.' formülüne sahip bir kuraldır. Yani filmde kötü adamların sayısı ne kadar fazla ise kahramana zarar verme olasılıkları o kadar düşüktür. Eğer kahramanın karşılaştığı düşman bir tane ise, bu savaş, kavga veya mücadele çok uzun sürer. Teke tek savaşlarda, kahramana kötü adam tarafından zarar verilme ihtimali çok yüksektir. Genellikle kovboy filmleri, Uzak Doğu dövüş filmleri, çizgi romanlar ve her türlü macera filminde karşılaşılabilecek olan bu klişe, pek çok örneğini görebileceğimiz bir senaryo öğesidir. Mizansen ve sinematogrofinin en önemli parçalarından biri olan 'Bloklama', yönetmenler tarafından oyuncuların duracakları ve hareket edecekleri yerleri belirlemek, kafalarında bir plan çizmek için, oyuncular yerine bloklar (kutular) kullanalarak bir hareket yolu çizmesidir. Kısacası açıklamak gerekirse 'Bir sahnede bir silah varsa mutlaka patlamalıdır.' kuralı olarak da bilinen, kendini tekerrür eden sahnelerin varoluş kuralıdır. Ünlü Rus yazar Anton Çehov, 'İlk bölümde duvarda asılı bir tüfek olduğunu söylüyorsanız, ikinci ya da üçüncü bölümde o tüfek patlamalıdır. Eğer patlamayacaksa o tüfek orada asılı olmamalıdır.' der. 'Çehov'un Silah'ı olarak isimlendirilen bu kural, sinema anlatıları için de geçerlidir. Bu prensibi daha da genelleştirecek olursak, eğer bir yönetmen filminde bir şey göstermeyi ya da söylemeyi seçtiyse, bu bir amaca hizmet etmelidir. Örneğin: Masada silah varsa mutlaka kullanılır. Oyuncunun elinde silah varsa mutlaka ateş edilir. Duvarda tüfek varsa mutlaka patlar. Eğer havuzda bir gariplik varsa, havuzda mutlaka garip bir olay olmuştur. Bir sinema filmi için gerekli olan görüntülerin kaydedilmesi esnasında ayarlanacak ışıklandırmalar ve seçilecek kameralar için tercih yapma disiplinidir. Hitchcock sineması dendiğinde akıllara gelen ilk kelimelerden biri olan ve Alfred Hitchcock tarafından popüler hale getirilen bu terim, filmin sahneleri boyunca karşımıza herhangi bir sebepten ötürü çıkan ve karakterler için çok fazla şey ifade eden ancak öneminin izleyici tarafından algılanmasının filmin sonlarına doğru sağlatılan nesne anlamına gelir. Diyaloglu çekim tekniğidir. Kameranın oyuncunun arka omuz hizasından diğer oyuncuyu kadrajın büyük bölümüne alarak yapılan çekim tekniğidir. Sinema veya fotoğraf sanatında kullanılan 'Amors' teriminin anlamı ise şudur: Bir kişinin veya bir objenin, kişinin ya da cismin görüntülenmesi esnasında, o objenin, kişinin ya da cismin bakış/görüş noktasındaki bir obje, kişi ya da cismin yardımıyla konunun desteklenmesidir. Vertigo efekti, konunun merkezini kadrajın içerisinde tutarken, konunun önü, arkası ve yanındaki nesneleri hızlı bir odak değişimi sebebiyle değişime uğratmasıdır. Vertigo efekti ilk defa, ünlü yönetmen Alfred Hitchcock'un Vertigo filminde; gerilimli sahnelerin gücünü arttırmak ve atmosferi desteklemek amacıyla 1958 yılında kullanılmıştır. İlk kullanıldığı filmin adını taşıyan bu efekt (Hitchcock Zoom'u da denmektedir), 1958 yılından bu yana bir çok ünlü yönetmen tarafından kullanılmıştır. Bir kurgu veya dramada beklenmedik, yapay veya imkansız bir karakter, alet veya olayın senaryo akışı içinde beklenmedik bir yerde aniden ortaya çıkması, örneğin anlatıcının bir anda uyanıp her şeyin rüya olduğunu anlaması veya aniden ortaya çıkan bir meleğin sorunları çözmesi için kullanılan Latince kalıp. Temelde konuyla alakasız ve aniden ortaya çıkan bir elementin sorunu çözmesidir. Sonucu neredeyse içinden çıkılmaz olacak bir durumda, her şey umutsuz gibi görünen bir anda, bir kurtarıcının (nesne, insan ya da obje) gelip durumu kurtarmasına verilen isimdir. Antik Yunan döneminde yazılan tiyatro eserlerinde, eser yazarlarının çok sık başvurduğu bir yöntemdir. Hikayenin gidişi öyle karmaşık, içinden çıkılamaz bir hal alır ki, artık yazarın üretebileceği ilginç bir çözüm kalmaz ve sıklıkla başvurulan bir yöntem olarak da mitolojik tanrılar bir anda ortaya çıkarak olaya müdahale eder; ölmesi gerekeni öldürür, kurtarılması gerekeni kurtarırlar.

Sinemanın temel kavramları 🎬

180 derece kuralı