Bizans'tan sonra Fatih'in fethettiği 'İmparatorlar Şehri'

İstanbul'un Fethi'nin üzerinden 8 yıl geçmişti. Fatih Sultan Mehmet'in orduları, Kuzey Anadolu Dağları'nın geçit vermez ormanları arasında doğuya doğru ilerliyordu. Yıl 1461, mevsim yazdı. O sırada zaten Anadolu'da Türkleşmeyen, yalnız Trabzon ve çevresindeki kasabalar kalmıştı. Artık Tebriz yolunu kapatan bu küçük devleti ortadan kaldırmanın zamanıydı. Gerçi Trabzon'da hükümran olan Rum Devleti küçüktü ama Akkoyunlu hükümdarı Uzun Hasan Bey tarafından da himaye ediliyordu. Ancak bu hükümdar, o sırada Osmanlı ordusuyla savaşacak güçte değildi. Böyle bir şeyi göze alması demek, mahvolup tarih sahnesinden çekilmesi demekti. Uzun Hasan Bey, Fatih'in Trabzon üzerine yöneldiğini duyduğu zaman dehşete düştü. Bir defa, Trabzon'u Osmanlı hükümdarına karşı savunmasına imkân yoktu. Ama iki ümidi vardı. Bu ümitleri gerçekleşirse belki Trabzon kurtulabilirdi. Uzun Hasan Bey'in birinci ümidi, Fatih'in yolu üzerinde bulunan ve geçit vermeyen dağlarla ormanlardı. Buralardan küçük birlikler yol bulup geçebilirlerdi fakat bir imparatorluk ordusunun tüm ağırlıklarıyla birlikte sarp dağları ve ormanları aşarak Trabzon'a ulaşabilmesi imkânsız gibiydi. Fakat Fatih Sultan Mehmet için imkânsız diye bir şey yoktu. İstanbul'u fethederek tarihte bir çağı kapayan ulu hükümdar, büyük güçlükler pahasına da olsa ordusunu yürütüyordu. Ormanlar içinde ağaçlar kesiliyor, köprüler yapılıyor ve ağır ağır da olsa Türk orduları Trabzon'a doğru ilerliyordu. Böylece Uzun Hasan Bey'in bu ümidi boşa çıkmıştı. İkinci ümidi, bir elçi vasıtasıyla Fatih'le temas kurmak, onu bu seferden vaz geçirmekti. Akkoyunlu, hemen bu fikrini hemen uygulamaya koydu. Üstelik Osmanlı hükümdarına gereken hürmeti göstermek için de elçi olarak herhangi bir kimseyi değil, doğrudan doğruya annesi Sâre Hatun'u gönderdi. Sâre Hatun, hükümdar oğlunun isteğine uyarak yola çıktı. Adamlarıyla beraber yaptığı meşakkatli bir yolculuktan sonra Fatih'in karargâhına ulaştı ve huzuruna kabul edildi. Fatih Sultan Mehmet, Sâre Hatun'u hürmetle karşıladı. Öyle ki ona 'anne' diye hitap etmekte bile sorun görmedi. Ama Trabzon seferinden vazgeçmek! Hayır, işte bu olacak şey değildi. İsterse bizzat kendisi de seferde bulunabilirdi. Gerçekten Fatih'i seferden vazgeçirmekle görevlendirilmiş Sâre Hatun, ister istemez Osmanlı ordusuyla beraber Trabzon'a gitmek ve seferi adım adım takip etmek zorunda kaldı. Sâre Hatun, Fatih'in o zamana kadar bu yörede görülmemiş büyüklükteki ordularının ne büyük meşakkatle ilerlediğini gördükçe padişahın azmine hayran oluyordu. Ama yine de ümit yok muydu acaba? Bu meşakkatlerin padişahı yıldırıp da seferden vazgeçirmesi mümkün değil miydi? Bir defasında sarp bir yamaca çakılırken Fatih'in atından inip yaya tırmanmak zorunda kaldığını görünce fırsatı ganimet bilip hemen yanına gitti: - Hey, oğul, dedi. Bu Trabzon'a bunca zahmet nedendir? Fatih'in cevabı kesindi: - Ey ana! Bu zahmet, din yolundadır. Zira bizim elimizde İslam kılıcı vardır. Eğer bu zahmeti ihtiyar etmezsek bize gazi demek yalan olur! Seferden vazgeçmek şöyle dursun, Fatih bu harekâtı öyle planlamıştı ki ordusu Trabzon surlarının önüne geldiği zaman Donanma-yı Hümayun da limana girmiş bulunuyordu. 1461 yılı Ağustos ayının 15'iydi. Trabzon, Fatihe mukavemet etmemek akıllılığını gösterdi. O ana kadar Trabzon'da hüküm süren Rum İmparatoru David ve İmparatoriçe Eleni'nin 7 oğlu, 1 kızı ve bir de yeğeni vardı. Fatih, kendisine mukavemet etmeyen bu hükümdar ailesine bütün hazinelerini ve maiyetlerini almalarına müsaade etti. Sonra bir gemiye bindirerek İstanbul'a yolladı. İmparator ailesi, daha sonra Serez'e nakledildi. Ayrıca imparatora önemli bir tahsisat verildi. Artık, Trabzon Türk topraklarına katılmış, Anadolu'daki son Rum devleti de ortadan kalkmıştı. Fatih, Trabzon sularının emniyetini sağlamak amacıyla Amiral Kazım Bey kumandasındaki bir filoyu Karadeniz'de bırakarak İstanbul'a döndü. İmparator David, Serez'de yaşadığı sürede Uzun Hasan'dan yardım istedi. Uzun Hasan da bir prensin kaçıp yanına gelmesi halinde büyük bir ordu ile Trabzon üzerine yürüyüp onu tahta geçireceğini bildirdi. Böyle bir şey, Uzun Hasan Bey'in fazlasıyla işine gelirdi. Çünkü o, doğuda kurduğu imparatorluğu genişletmek, Osmanoğullarını ortadan kaldırmak istiyordu. Nihayetinde Fatih Sultan Mehmet, eski İmparator David ile Uzun Hasan arasındaki haberleşmeyi öğrenmişti. David'in Fatih'e esir düşmesinin üzerinden iki yıl kadar bir zaman geçmiş bulunuyordu. Bir sonbahar günü Fatih'in David'i 7 oğlu ve 1 yeğeni ile birlikte İstanbul'a getirtti. Comnenus hanedanının son kalıntısını teşkil eden bu dokuz kişi, 1 Kasım 1462 günü saat 4'te kafaları kesilmek suretiyle idam edildi. Böylece 257 yıldan beri Trabzon'da hükümran olan Comnenus hanedanı yok edilmiş oluyordu.