Deprem bölgesinde gördüklerimiz: Gözden geçirmemiz gerekenler
Ülkemizi derinden sarsan Kahramanmaraş merkezli depremlerde binlerce canımızı kaybettik, binlerce canımızı yaralı olarak kurtarmayı başardık, Allah'ın izniyle… Eşine az rastlanır bir birliktelik, dayanışma hakimdi, büyük afette. Bölgede hem arama kurtarma ekipleri hem gönüllü kuruluş ve kişiler canla başla çalıştılar. Fikriyat olarak afet bölgesine ulaştığımızda gördüklerimiz, hissettiklerimiz, şahit olduklarımız ekranda ya da sosyal medyada izlediklerimizden, okuduklarımızdan çok daha fazlasıydı.
Karanlıkla birlikte hayalet şehir oluyorlar
◼ Antakya'ya ulaşırken Hatay'ın depremden etkilenen ilçelerinden biri olan Belen'den geçtik. Sabaha karşı saat dört civarında ulaştığımız ilçede sağlam tek bir yapı dahi yoktu. Bütün evler, iş yerleri enkaz halindeydi. Yapı enkazları yollara saçılmıştı. Bazı evlerin önünde depremzedeler vardı; kimi araba içinde kimi de ateş yakarak bekliyordu. İlerlerken sanki bir felaket filmi izliyormuş gibiydik.
◼ Antakya'ya ulaştığımızda durum daha da kötüydü. Karanlıkla birlikte şehirde tozdan ve beton yığınından başka bir şey göremiyorduk. Her yer beton ve demirlerle bir o kadar da hasarlı binalarla çevriliydi. Antakya, depremde en çok yıkım gören ilçelerden biriydi. Şehirde ezan dahi okunamadı. Hava aydınlanmaya başladığında felaketin büyüklüğü daha net anlaşıldı. Her enkazın başında bir iş makinesi, makinelerin içinde çalışmaktan yorgun düşmüş işçiler, çaresizlikle birleşmiş umut içinde enkaz başında yakınlarını bekleyen depremzedeler… Binalardaki görüntü bu afetin bir depremden çok daha öte bir şey olduğunu gösteriyordu aslında.
◼ Hatay'da gördüklerimiz ise bizi yerle bir etti. İlçelere girdikçe neredeyse her beş binadan üçü yıkılmıştı, ayakta duranlar ise her an yıkılma tehlikesi taşıyordu. Kahramanmaraş ise oturup ağlamaktan başka elden bir şeyin gelmediği bir halde öylece karşımızda duruyordu.
◼ Gaziantep'te de aynı felaketle karşılaştık. Tarihi yapıların gördüğü hasar Gaziantep'in merkezine yakın oldukları için daha net görülebiliyordu. Diğer illerdeki yapılar biraz daha içeride kaldığı için hepsine uğramamız pek mümkün olmadı. Tarihi yapılardan olan ve neredeyse 500 yıllık olan camilerin minareleri tamamen yıkılmış vaziyetteydi. Depremzedeler tehlikesi olmayan camilerimizi yalnız bırakmayarak namaz vaktinde camilere gelerek en azından avlusunda namazlarını eda ediyorlardı.