İstanbul'da mutlaka yapmanız gereken 10 aktivite

İstanbul'u denizden görün ve ona bir kez daha âşık olun. Dilenci Vapuru, İstanbul Boğazı'nın her iki yakasındaki iskelelere uğraya uğraya Karadeniz'e, Anadolu ve Rumeli kavaklarına ulaşan tarifeli Boğaz hattı vapurlarına verilen isimdir. 'Dilenci Vapuru gibi dolaşmak' diye bir deyim bu nedenle kullanılmaktadır. Eminönü'nden Beykoz'a doğru Beşiktaş, Ortaköy, Arnavutköy, Bebek, Kandilli, Anadoluhisarı, Paşabahçe, Çubuklu, Kandıra ve Yeniköy iskelelerine uğrayarak yol alan bu vapurlar sabah ve akşamları Boğaz manzaralı yolculukları İstanbul hemşerilerine yaşatmaktadır. Niyetiniz gezmek, keyifli bir akşam geçirmekse, Kanlıca yoğurdunu kaşıklamak; demli çay içmekse, kente yavaş yavaş karanlık çökerken canınız Boğaz havası almak isterse, dilenci vapuru kaçırılmaz bir fırsattır. Bir jetonla yapılabilecek en ucuz 'Boğaz turu'dur. Dilenci Vapuru Eminönü'nden Boğaz'ın kıyı semtlerine yol almaya devam etmektedir. Günbatımının şahlandığı nokta Salacak'tır. Kentin sembolü İstanbul silueti en güzel buradan görülür. Dünyanın en görkemli siluetlerinden biri, Rumeli yakasındaki eski kentte Ahırkapı'dan başlayarak, Sultan Ahmed'in ve Ayasofya manzarasını kapsamaktadır. Günbatımında tarihi yarımadanın bu eşsiz görüntüsünü en iyi karşı kıyıdan, Salacak'tan izlenir. Salacak, Üsküdar'da yer alan, Şemsipaşa ile Harem arasında, Kızkulesi'nin karşısında bulunan kıyı ve arkasındaki semtin adıdır. Günbatımında Salacak'ta en özel köşelerinden biri olan Kırmızı Yalı'nın önündeki sahanlıktan, ön planda erguvanlar, sandallar, rüzgâr, deniz ve yalılarla birlikte izlendiğinde insana büyük bir keyif vermektedir. Sultan II. Mustafa tarafından İstanbul'un sürekli artan su ve odun ihtiyacı nedeniyle 1768'de büyük hamam yapılmasının yasaklanmasından önce inşa edilen son büyük hamamdır. Cağaloğlu Hamamı, İstanbul'un en büyük çifte hamamlarındandır. Yerebatan yakınındaki hamam, I. Mahmud döneminde, 1740- 1741 yıllarında yaptırılmıştır. Erkek bölümünde büyük bir kubbeyle örtülü soyunmalıktan, küçük bir kubbe ve yedi tonozla örtülü soğukluğa geçilmektedir. Sıcaklık da sekiz mermer sütunu bağlayan kemerlere oturan büyük bir kubbeyle örtülüdür. Ortada büyük bir göbek taşı, köşelerde ise kubbeli halvet hücreleri bulunmaktadır. Barok üsluptaki yapının soğukluk ve sıcaklık bölümlerinin düzenlenişinde klasik Osmanlı mimarisinin özellikleri görülmektedir. Cağaloğlu Hamamı İstanbul'a özdeşleşmiş, turistlerin büyük ilgi gösterdiği, hamam sefalarının yapıldığı bir yerdir. İstanbul bir deniz kentidir. Galata Köprüsü her gün canlıdır. Galata Köprüsü, üzerinden geçen raylı sistem ve motorlu araçlar ile altından gerçekleştirilen deniz ulaşımıyla İstanbul trafiğinin bir kavşak noktasıdır. Köprü üstünde günün her saati olta balıkçılığı yapılmaktadır. Bu adeta İstanbul'un yaşam folklorunun bir parçası gibidir. Karaköy ayağı çevresindeki ayağı çevresindeki Balık Pazarı ile Eminönü tarafındaki seyyar balıkçı restoranları birer lezzet durağıdır. Haliç üzerindeki köprüler, birkaç aşamayla günümüze ulaşmıştır. Fatih Sultan Mehmed tarafından yaptırılan ve kalasların çakıldığı demir halkalarla birbirine bağlanmış dev fıçılardan oluşan köprü, Ayvansaray – Kasımpaşa arasındaydı. 1845 yılında da Valide Sultan'ın isteğiyle dubalar üzerine ahşap bir köprü yapılmıştır. 1860 yılında İngiliz Wells And Taylor tarafından inşa edilen demir bir köprü, 1935 yılında Unkapanı – Azapkapı arasına çekilmiştir. 1912 yılında ise Alman Man firması tarafından yapılan ve uzun süre hizmet verecek olan Galata köprüsü yapılmıştır. 1922 yılında STFA, Tyssen tarafından yeniden yapılan köprü, kazıklar üzerine kurulmuş ve eski köprülere göre daha geniş inşa edilmiştir. Eski köprülere göre daha geniş inşa edilmiştir. Eski köprü de Hasköy – Balat arasına çekilmiştir. Galata Köprüsü altındaki restoran, kafe ve barlar, İstanbul yaşamının bu en canlı bölgesinde halka ve turistlere hizmet vermektedir. İstanbul'da çıkılan bir lezzet turunda Süleymaniye Külliyesi'ndeki Darüzziyafe'ye mutlaka uğramak gerekir. Süleymaniye Camii, Kanuni Sultan Süleyman adına 1551 – 1558 yılları arasında Mimar Sinan tarafından yapılmıştır. Mimar Sinan'ın kalfalık devri eseri olarak nitelendirilen Süleymaniye Camii medrese, kütüphane, hastane, hamam, imaret ve dükkânlardan oluşan bir külliyedir. Külliyenin kuzeybatı yönündeki binaların bir bölümünde, Sultanahmet Meydanı'nda yer alan İbrahim Paşa Sarayı'ndaki yerine taşınmadan önce Türk İslam Eserleri Müzesi yer almaktaydı. Aynı mekân günümüzde Darüzziyafe ismiyle Osmanlı mutfağını sunan bir lokanta olarak hizmet vermektedir. Bunun dışında külliyenin Beyazıt Meydanı'na bağlanan köşesinde ünlü bir kuru fasulyeci vardır. Yılın her mevsiminde hemen binanın önüne konan masalarda özenle hazırlanmış birkaç çeşit yemek yemek mümkündür. Burası özellikle lezzetli kuru fasulyesiyle ünlüdür. II. Abdülhamid döneminde İstanbul'u ziyaret eden Almam İmparatoru Kayser Wilhelm'in, külliyeyi gezerken etrafı çınarlarla çevrili havuzu avluyu görünce, ''Herhalde cennet burasıdır'' dediği rivayet edilir. KINALIADA: İstanbul'un prens Adaları diye bilinen Marmara Denizi'ndeki kente yakın adalar topluluğu içindeki Kınalıada, , şehre en yakın olanıdır. Çınar Manastır ve Teşvikiye olmak üzere üç tepeli bir kara parçasıdır. Eski adı Proti olan adanın coğrafi yapısı kayalıktır. İsmi adadaki demir ve bakırın renklediği kızıl topraktan gelmektedir. Bizans döneminde siyasi sürgünler Kınalıada'ya getirildi. Adaya sürülmüş en önemli kişi, Romen Diyojen'dir. Adada iki tarihi yapı bulunmaktadır. Bunlardan biri, adaya ilk yerleşen Ermeniler için 1857 yılında inşa edilen Surp Krikor Lusavoriç'tir. Manastır tepesi olarak bilinen tepede de Rum Ortodokslara ait Hristos Manastırı yer almaktadır. Kınalıada Cami ise 1963 yılında ibadete açılmıştır. Bizans döneminde adanın ismi bakır anlamına gelen Halki olarak bilinmekteydi. Dört tepeden oluşan Heybeliada, Büyükada'dan sonra en büyük ve en yeşil olanıdır. Adanın en yüksek tepesi olan Değirmendere 136 metredir. Diğer tepelerin adları Taşocağı, Makarais ve Ümit'tir. Ümit Tepesi'nde bulunan papaz okulunun faaliyette olduğu dönemde burası papaz okulunun faaliyette olduğu dönemde burası Papaz Tepesi olarak da anılmıştır. Adadaki tek Bizans kilisesi, Kamariotissa'dır. Kıyıda Aya Yorgi (Ayios Yeorgios) Kilisesi, Çam Limanı olarak bilinen adanın batı ucunda da Terk-i Dünya (Tarik-i Dünya) Kilisesi bulunmaktadır. Adada dört liman vardır. Sahilde vapur iskelesinin sağında çarşı, meyhane ve kahveler yer almaktadır. Heybeliada'da Ortodoks dini kurumlarının yanı sıra 1940 yılında yapılan Beth Yaakov Sinagogu bulunmaktadır. Kuzey sahilinde ise Hidiv ailesinden Abbas Hilmi Paşa'nın konağı vardır. Hüseyin Rahmi Gürpınar uzun bir dönem bu binada yaşamış ve önemli eserlerini burada yazmıştır. Prens Adaları arasında en büyük olanıdır. Adanın Bizans dönemindeki adı Prinkipos, prens anlamına gelmektedir. İki tepeli adanın güneyindeki tepe 203 metre yüksekliğindeki Yücetepe'dir. Adanın kuzeyindeki 164 metre yüksekliğindeki tepenin adı ise Manastır'dır. Adanın en yüksek tepesinde Aya Yorgi Kilisesi ve Manastırı bulunmaktadır. Büyükada'daki ilk yapı, 6. Yüzyılda yapılmıştır. Hristoros Tepesi'nde ahşap monoblok yapıdaki Hristos Kilisesi, Manastırı ve Rum Okulu bulunmaktadır. Bunun dışında kumsal bölgesinde bulunan Ayios Dimitros Kilisesi, Büyükada'nın önemli dini yapılarındandır. Bizans döneminde sürgün yeri olan adada, 1930 yılında Büyük İskender'in babası Makedonya Kralı, II. Filip'e ait, içinde 207 altın sikke olan bir gömü bulunmuştur. Bu define İstanbul Arkeoloji Müzeleri'nde sergilenmektedir. Sovyet Devrimi'nin önderlerinden Troçki'nin devriminden sonra sürgünde kaldığı ev (1923 – 1933) Nizam Mahallesi'ndedir. Önemli edebiyatçılarımızdan Reşat Nuri Güntekin'in eserlerini yazdığı evi ise Maden Mahallesi'ndedir. Büyükada'nın dört camisinden biri olan Hamidiye Camii, II. Abdülhamid tarafından yaptırılmış en eski eserdir. Batı tarzı minaresi olan yapı, Cami Sokağı'ndadır. Adanın Yörükali, Prenses, Nakibey ve Kumsal adında dört plajı bulunmaktadır. Adada faytonlarla küçük ve büyük tur olarak adlandırılan geziler yapılmaktadır. Prens Adaları'nın içinde üçüncü büyük olanıdır. Adanın en yüksek yeri, Bayrak Tepesidir. Büyük İskender'in komutanı Antigoni, adaya kendi adıyla anılan büyük bir kale yaptırmıştır. Ada önce onun adıyla anılmış, daha sonra Yunanca kale- burç anlamına gelen Burgaz (Pyrgos) adını almıştır. Ada halkı .yahudi, Ermeni ve Rumlardan oluşmaktadır. Burgazada, Kalpazankaya Plajı'yla ünlüdür. 176 metre yüksekliğindeki Bayrak Tepesi'nde Hristos Manastırı vardır. Burgazadalı olan ünlü edebiyatçı ve hikâye yazarı Sait Faik Abasıyanık, hikâyelerinde genellikle adayı anlatmıştır. Yazarın adadaki evi günümüzde müzedir. 1928 yılında adanın sakin bir köşesinde temiz havadan yararlanmak için kurulan Sanatoryum günümüzde çalışmamaktadır. Ayrıca 2003 yılında adada çıkan yangın sonucunda kızılçam ormanlarının büyük bir bölümü yanmıştır. Yahya Kemal'in ''Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul'' dizelerindeki bakışı sağlar. Piyer Loti Kahvesi, Eyüp sırtlarında, Karyağdı bayırının sonunda, Haliç panoramasına ve İstanbul siluetine hâkim bir tepededir. Bölge adını Türk dostu olarak bilinen Pierre Loti'den almıştır. Bölgeden sola doğru bakıldığında, aşağıda Kâğıthane Deresi görülmektedir. Deniz subayı olan Loti, Türkiye'ye ilk gelişinde (1876 – 1877) Aziyade adında genç bir Osmanlı kadınına gönlünü kaptırmıştır. Pierre Loti, Eyüp'teki evinde sık sık buluştuğu genç kadınla olan ilişkisini günlüğüne yazmış, İstanbul'dan ayrıldıktan sonra yaşadıklarını Aziyade adlı kitapta toplamıştır. On yıl sonra tekrar İstanbul'a gelen Pierre Loti, Aziyade'nin öldüğünü öğrenince yıkılmıştır. Yazar olayın ardından sık sık Haliç sırtlarındaki bu kahveye giderek anılarını tazelemiş, görkemli manzarada eski günlerini düşünmüştür. O zamandan beri burası yazarın adıyla anılmaktadır. Kahvenin tekrar bir kimliğe kavuşması için etnolog Sabiha Tansuğ gayret sarf etmiş ve burayı yıllarca işletmiştir. Tüm Haliç ve çevresini kuşbaşı gören, küçük kapalı bir yeri de bulunan Piyer Loti Kahvesi'nin çevresinde, çini süslemeli eserler başta olmak üzere turistik eşya satılan yerler de mevcuttur. Günümüzde bu mekân, tarihi yarımadayı keşfeden yabancı turistlerin ve kültür turuna çıkan İstanbulluların keyif aldıkları yerlerden biridir. İstanbul'da baharın gelişinin bir simgesi haline gelen Uluslararası Lale Festivali, 2005 yılından beri İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından düzenlenmektedir. İstanbul'un birçok yerindeki park ve bahçelere dikilen farklı tür ve renklerdeki milyonu aşkın lale, İstanbulluların Nisan ve Mayıs aylarını tam bir festival olarak geçirmesine olanak sağlamaktadır. Festival kapsamında düzenlenen fotoğraf yarışmasında, en güzel 50 lale fotoğrafının sahibi ödüllendirilmektedir. Etkinlikte, sanatın pek çok dalında üretilen lale temalı eserlerden oluşan sergiler düzenlemekte ve müzik dinletileri yapılmaktadır. Bu festivalle, İstanbul, bu topraklara Selçuklu döneminden miras kalan laleyi 300 yıl sonra yeniden keşfedip geliştirmektedir. 16. yüzyılda Kanuni Sultan Süleyman tarafından Hollanda kralına gönderilen laleler, ilk başta Hollanda'ya, kısa zamanda da tüm Avrupa'ya yayılmıştır. Anavatanı Kazakistan olan lale, zambakgiller familyasından güzel çiçekleri ile süs bitkisi olarak yetiştirilen, soğanlı, çok yıllık otsu bitki türlerinin ortak adıdır. Topkapı Sarayı Kutsal Emanetler Dairesi İslam kutsiyetinin önemli anılarını barındırır. İslamiyet'in kutsal emanetleri arasında sayılan Peygamber Muhammed Mustafa'nın hırkasıdır. İstanbul'da iki yerde bulunmaktadır. Biri Topkapı Sarayı'nda, Hırka-i Saadet Dairesi'ndedir. Bu daire, Yavuz Sultan Selim'in Mısır seferi sırasında bu yöreden toplanıp getirilen İslamiyet'in kutsal emanetlerini kapsamaktadır. Burası aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu'nun siyasi yapılanması içinde İslamiyet'in koruyucu rolünü sergilemektedir. Hırka- i Saadet veya Bürde-i Saadet adıyla anılmakta ve halifelik alametlerinden sayılmaktadır. Diğer hırka ise, Veysel Karani'ye verilen ve miras yoluyla günümüze kadar gelerek Hırka-i Şerif Camii'nde korunanıdır. Bu cami, Fatih ilçesindeki Fevzipaşa Caddesi'nden aşağıya inince, Hırka-i Şerif Caddesi'nin bitişinde, Keçeciler Caddesi üzerinde yer almaktadır. Hırka-i Şerif, her yıl ramazan ayının on beşinci gününden kadir gecesine kadar öğlen ve ikindi namazları arasında ziyarete açılmaktadır. Cami, 1851 yılında, Sultan Abdülmecid tarafından yaptırılmıştır. I. Abdülmecid tarafından yaptırılmıştır. I. Abdülhamid ise 1780 yılında caminin kuzeyindeki avlu üzerinde bulunan ufak kâgir bölümü inşa ettirmiştir. II. Mahmud döneminde, 1812 yılında Hırka-i Şerif odası yenilenmiştir. Sekiz parçadan oluşan Hırka-i Şerif, genç develerin boğazlarının altındaki tüylerden dokunmuştur. 120 santimetre uzunluğundadır. Topkapı Sarayı'ndaki hırka altın, camideki ise cam kapaklı gümüş bir sandık içerisinde saklanmaktadır. Burada manzaraya karşı bir akşamüstü yaşamak, İstanbul'u unutulmaz kılar. Zeyrekhane 1118 yılında Pantokrator Manastırı'nın bir bölümü olarak inşa ettirilmiş ve konak olarak kullanılmıştır. ''Zeyrek bölgesi koruma ve yaşatma projesi'' kapsamında onarıldıktan sonra restoran ve kafe olarak faaliyetlere açılmıştır. Mekânın iç dekorasyonuna geleneksel Türk motifleri hâkimdir. Hem tarihi bir mirasa sahip çıkılması hem de unutulmuş bir semt olan Zeyrek'i yeniden gündeme getirmesiyle Zeyrekhane, şehrin güzelleşmesine katkı sağlamış bir yapıdır. Unkapanı'ndan Aksaray'a doğru, Haliç'i ve Marmara'yı kucaklayan panoramasıyla Zeyrekhane, tarihi dokusuna sadık kalınarak restore edilmiş etkileyici bir mekândır. Buradan eski İstanbul'un etkili bir manzarası izlenebilmektedir. Ön planda Şepsefa Hatun Camii'nden perspektif alarak yükselen Süleymaniye Camii, muhteşem bir kültür mirası olarak İstanbul'un en önemli yapılarından biridir. Kaynak: Kültür A.Ş, İstanbul'un 100 Görülecek Yaşanacak Yeri

İstanbul'da mutlaka yapmanız gereken 10 aktivite

BOĞAZ’DA DİLENCİ VAPURU