Geronimo

Geronimo'nun savaş tecrübesi konusundaki en büyük avantajı, kabile şefi kayınbiraderi olan Chiricahua (Apaçiler arasında en çok saygı duyulan Apaçiler) Kabilesi ile bağlantısıydı.

Şef Mahko'nun torunu olan Geronimo, aslında bir şef değildi; ancak bir şamandı. Bu yönü, diğer savaşçı ve liderlik özellikleriyle de birleşmiş; onun ruhsal ve entelektüel bir lider olmasını sağlamıştı.

Gerenimo, Amerikan hükümetine karşı savaşan son liderlerden biriydi. Apaçiler arasında ise son savaşçıydı.

Yerli halkın kahramanı Geronimo, elinden geldiği kadar "beyaz adam"dan intikam almaya çalıştı. Geronimo'ya bu nefreti yaşatan olay, 1858 yılında bir gün eve döndüğünde, eşi, annesi ve üç çocuğunun İspanyollar tarafından öldürüldüğünü görmesiydi.

1870'te San Carlos'taki rezervasyon bölgesine yerleştirilen Geronimo, buradan kaçmaya çalıştı; ancak tutuklanarak bölgeye geri gönderildi. Üç kez daha kaçmayı deneyen Geronimo, dördüncü kaçışında başarılı oldu.

Geronimo'yu yakalayamayan süvariler, köylere saldırarak kadın ve çocuk demeden katliamlara başlamışlardı. Bunu duyan Geronimo, olanlara duyarsız kalamadı ve halkına zarar gelmemesi için 4 Eylül 1886 tarihinde Amerikan birliklerine teslim oldu.

Onun teslimiyeti, eli kanlı beyaz adamın zaferi anlamına geliyordu. Böylece, son büyük Amerikalı-Yerli Savaşı sona erdi. Yaşamının geri kalanını cezaevinde geçirerek, 17 Şubat 1909 tarihinde "bir savaş mahkûmu" olarak yaşamını yitirdi.

Kimilerine göre Geronimo, işkence yapılarak öldürüldü. Öldükten sonra Geronimo rezervasyon bölgesinin arka tarafına gömüldü. Ancak ertesi gün, Geronimo gömüldüğü yerde değildi. Apaçilere göre liderleri Geronimo, kutsal saydıkları topraklar olan Dumanlı Dağlar'dadır.

Amerika kıtasının ev sahipleri olan Kızılderili halkı, yıllarca süren soykırımlarla katledilmiş; bu katliamlar 70 milyondan fazla masum insanının hayatını kaybetmesine yol açmıştı. Biraz daha somut bir gözle bakarsak bu rakam günümüzde, neredeyse Türkiye'nin toplam nüfusuna tekabül ediyor.