Tolstoy’dan 20 alıntı

Tek bir önemli zaman vardır, o da şu an. En önemli an şu andır çünkü üzerinde gücümüzü kullanabileceğimiz tek andır. Herkes dünyayı değiştirmeyi düşünür, ama kimse kendini değiştirmeyi düşünmez. Bütün mutlu aileler birbirlerine benzerler, her mutsuz ailenin ise kendine özgü bir mutsuzluğu vardır. Kardeş, arkadaş, karı-koca, efendi, uşak gibi hep bir arada yaşayan insanların aralarında tam bir içtenlik olmadığı zamanlardaki bakışları davranışları, belirsiz gülümsemeleri altında sezilen gizli ilişkileri kim fark etmemiştir? Gözleriniz şöyle rastgele karşılaştığı sırada bütün söylenmemiş istekleriniz düşünceleriniz, bunu karşınızdakinin anlamış olmasının doğurduğu korku, duraksama, çekingen bakışlarınızda okunur. Ne onu, ne de beni değiştirmek mümkün değil. Bütün denemeler yapıldı, vida yerinden çıktı. Ayağınızın altındaki zemin yerine, gökyüzüne bakarsanız, tüm bunları anlar ve güneşin sadece sizi ve sizin ülkenizi aydınlatmadığını görürsünüz. En güçlü iki savaşçı sabır ve zamandır. Demek ki iyilik, neden ve sonuç zincirinin dışındadır. Mutlu olmak için gereken bir tek şey vardı: Sevmek... Özveriyle sevmek... Her şeyi, herkesi sevmek, sevgiyi bir örümcek ağı gibi çevreye yayarak bu ağın içine her geleni almak... Bir insan acı duyarsa canlıdır. Başkasının acısını duyarsa insandır. Bu dünyayı sevmek için kendi üzerinde harcadığı çabalar ona çok acı gelmişti. Her şeyi, anladığım her şeyi, sadece sevdiğim için anlıyorum. Müzik duygunun kısaltılmış halidir. Hayat tarafından birbirimizden ayrılıyoruz, ben onu mutsuz ediyorum, o da beni. Kuşkulandığım sıralar bir umut vardı; ama artık umut yok ve yine de her şeyden kuşkulanıyorum. Sadelik, iyilik ve doğruluğun olmadığı yerde, büyüklük de yoktur. Güzelliğin iyilik olduğu yanılgısının böylesine katıksız kabul olması ne şaşırtıcı. Sadece hiçbir şey bilmediğimizi bilebiliriz. Ve bu, en yüksek düzeyde insan bilgeliğidir. Sevilmek de, sevmek kadar büyük bir mutluluktur, insan bu mutluluğa bir defa erişti mi, artık ömrünün sonuna kadar onunla yetinmeli. Eğer iyiliğin bir nedeni varsa, o artık iyilik değildir eğer iyiliğin bir sonucu, yani ödülü varsa yine iyilik değildir. 9 Eylül 1828'de doğan Tolstoy, kökleri 14. yüzyıla kadar giden toprak zengini soylu bir aileye mensuptu. Babası bir kont, annesi ise prensesti. Önce annesini, sonra babasını kaybeden Tolstoy, dokuz yaşından itibaren halasının gözetiminde büyüdü. Tolstoy'un başarılarını halası 'Bu çocukta bir deha var. O küçük bir Moliere' diyerek ifade ediyordu. Çocuk yaşında Fransızca ve Almanca öğrendi. 1844'te Kazan Üniversitesi'nde Doğu Dilleri üzerine eğitim görmeye başladığı hâlde, bohem yaşama olan düşkünlüğü ile bu eğitimi yarıda bıraktı. 1845'te daha kolay bulduğu Hukuk Fakültesi'ne geçse de 1847'de burayı da bıraktı. 19 yaşına gelen Tolstoy'a miras olarak payına düşenlerin arasında daha sonra okul haline getireceği Yasnaya Polyana çiftliği de vardı. 1851'de Kafkaslara askeri eğitim almaya gitti. İki yıl sonra Osmanlı-Rus savaşına katılmak üzere cepheye gitti. 1856'da ordudan ayrıldı. Çocukluk anılarını anlattığı 'Çocukluk'u 1851'de henüz yirmi üç yaşındayken kaleme almaya başladı. Kafkas halklarının yaşamını ele aldığı 'Hacı Murat' ve 'Kazaklar' romanlarını 1852'de, Kırım Savaşı'nı anlattığı 'Sivastopol Hikâyeleri'ni 1855'te yayımladı. Ardından Fransa, İngiltere ve Belçika'ya seyahatler düzenledi. 1862'de evlendi. Ertesi yıl en önemli eserlerinden 'Savaş ve Barış'ı yazmaya başladı, altı yıl sonra 1869'da tamamladı. 1873'te bir diğer klasik eseri 'Anna Karanina'yı kaleme almaya başladı ve üç yılda bitirebildi. Tolstoy, 20 Kasım 1910 tarihinde 82 yaşındayken Astapovo'da bir tren istasyonunda zatürreden vefat etti. Tolstoy'un ilk dönemlerinde Hristiyan olduğu bilinse de, ölümünden kısa bir süre evvel yazdığı ortaya çıkan 'Hz. Muhammed Risaleleri' eserinden dolayı, İslam'ı kabul ettiği düşünülmektedir.