Aklın ibadeti: Tefekkür

◼ Allah Teala bizleri akıl nimetiyle ziynetlendirmiş ve hayatımız boyunca bizden akıl mefhumunu kullanmamızı istemiştir. Doğru ve yanlış ayrımını yapabilmemiz aklımızı kullanabilmemizle alakalıdır. ◼ Akıl, bizlere ihsan edilen üstün bir meziyet, ayrıştırıcı bir vasıftır. Akıl sayesinde Kur'an-ı Kerim bizler için yol gösterici bir mesaj, Resulullah (SAV) ise hayra davet eden bir önder olmuştur. HER AN HUZURDA OLMA BİLİNCİ: İHSAN ◼ Akıl nimetinin ibadeti, tefekkür kavramıdır. Hakikati idrak edebilmek, anlamını içinde taşıyan tefekkür mefhumu insanın hakikat kavramını tam anlamıyla düşünmesi ve idrakidir. ◼ Tefekkür, insana kainattaki eşsiz denge ve emsalsiz nimetler hakkında fikir verdiği gibi yaratılış hikmetini kavratır. Tefekkür, ibret almak isteyenler bulunmaz bir nimettir. ◼ İnsan aklının ibadeti olan tefekkür üç temel aşamadan meydana gelir. Bu aşamalar hakkıyla idrak edildiğinde tefekkür eylemi tam manasıyla kavranmış olur. ◼ Bu üç merhaleden biri eksik olduğunda insanın hakikat yolundaki en önemli yardımcılarından olan tefekkür istenilen anlamda gerçekleşmiş sayılmaz. HIZ KAVRAMININ UNUTTURDUĞU: HESAP GÜNÜ ▪ Tezekkür ↪ Neden sorusu etrafında düşünmeyi ifade eden tezekkür kavramı, mazi üzerinden tefekkürü hedefler. ▪ Tedebbür ↪ Tedbir almaktan gelen tedebbür kavramı, neden sorusundan elde edilen cevap hakkında hesaplamalar yaparak geleceği tefekkür etmektir. ▪ Taakkul ↪ Elde edilen tecrübe ile gelecek arasında bağlantı kurmayı ifade eder. Tezekkür, tekebbür ve taakkul birleştiğinde ortaya tefekkür çıkar. Allah katında canlıların en aşağı derecede olanları, sağır, dilsiz ve düşünemez olanlarıdır. Enfâl Suresi 22. Ayet Enfâl Suresi 22. Ayeti okumak ve dinlemek için tıklayın Enfâl Suresi 22. Ayet Tefsiri ◼ Bedir Savaşı Allah ve resulüne itaat etmenin hayırlı sonuçlarını göstermişti. Bu vesile ile müminlere itaatin önemi hatırlatılmakta, bilindiği ve duyulduğu halde ilâhî emirlere uyulmamanın tehlikeli âkıbetine dikkat çekilmektedir. İnsan dışında, yeryüzünde hareket eden, dolaşan canlıların en aşağı derecede olanları sağır, dilsiz ve akılsız olanlarıdır. Gözlerinin gördüğü, kulaklarının işittiği gerçekler üzerinde akıl yormayan, yeterince düşünüp doğru kararlar ve davranışlar için bunlardan yararlanmayan kimselerin, özellikle müşrikler ile münafıkların durumu sağır, dilsiz ve akılsız olan hayvanların durumuna benzetilmiştir. TEFSİRİN TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN ◼ Düşünmek hayatının her döneminde Allah Resulü (SAV) için öncelikli bir eylemdi. Resulullah (SAV) nübüvvet öncesi Hira Dağı'nda ve Kabe'de tefekkür eylemini eda ederdi. ◼ Medine yıllarında geceleri Mescid-i Nebevi avlusunda semayı seyreder, ardından saatlerce ibadet ederdi. O'nun (SAV) tefekkürü ibadete bağlanırdı. ACZ DOLU BİR İTİRAF DUA ◼ Tefekkür eyleminde Müslümanlar, Allah Teala'nın büyüklüğü, kainat, varlık, yaratılış, hakikat, ibret, kıyamet, ahiret hayatı, coğrafya, nimetler üzerine düşünür ve hikmetlerini idrak etmeye çalışırlar. ◼ Ayrıca Kur'an-ı Kerim üzerine düşünmek, ahiret hayatını düşünmek, kalp amellerini hesaplamak insanın yaptığı tefekkürü olgunlaştıran amillerdir. CENNETLE MÜJDELENEN ERDEM: DOĞRULUK ◼ Tefekkür bir ibadet olarak Müslümanın hakikati anlama çabasında çok önemli yer tutar. Allah Teala insanlığın tefekkür ederek aklını kullanmasını istediği gibi anlamların derinliklerine inmelerini ister. Resulullah (SAV) buyurdu: 'Bir saat tefekkür, gece ibadetinden daha hayırlıdır.' (Şuabu'l-İman - Suyuti) ◼ İbadetin özü olarak tarif edilebilen tefekkür, farz olduğu gibi aklın zekatı, insanın tekamülünün öncüsü, ahiret mutluluğunun anahtarı olarak da isimlendirilir. ◼ Müslümanın hayatında sürekli tefekkür etmesi, insanın aklını kullanması ve kendisini diğer varlıklardan ayıran özellik olan aklın semeresini yemesidir. BENLİKTEN VAZGEÇİŞ: ENANİYET ZİNCİRİ ◼ Aklın ibadeti, semeresi olarak görebileceğimiz tefekkür eylemi eşya ve hadiselerin arkasındakileri anlamak için müminlerin sıklıkla başvurmaları gereken bir ibadettir. ◼ Muhtasar olarak, düşünme ve ibret alma olarak tarif edilen tefekkür eylemi, kulun hayat yolculuğunda sıklıkla gerçekleştirdiği Kur'ani bir kavram, Resulullah'ın (SAV) hayatının merkezinde yer alan rahmani bir eylemdir.