Peygamberimizin vefatı nasıl olmuştur? Peygamberimizin son günleri nasıl geçmişti?

Hz. Peygamber'in (sav) hicretten sonra yaptığı ilk ve tek haccı genelde Vedâ Haccı olarak adlandırılır. O, bu haccı esnasında Arafat başta olmak üzere değişik zemin ve zamanlarda hitabelerde bulundu. Bu konuşmalar daha sonra Vedâ Hutbesi başlığı altında toplandı. Allah Rasûlü (as), kendisinin rasûller ve peygamberler zincirinin son halkası olduğunu biliyordu. O, bunun ashabıyla ve ümmetiyle dünyada bir araya geldiği, insanlığa mesajını ulaştırabileceği son haccı olduğunu da sanki biliyor ve insanlarla vedalaşıyordu. Hz. Peygamber'in hayatıyla ilgili haberimize ulaşmak için tıklayın... Allah'ın son elçisi sıfatıyla kendinden önce gelip geçen peygamber kardeşlerinin ardından ümmetlerinin içine düştüğü dini, dünyevi yanlış ve sapmaları tespit etmiş olan Hz. Muhammed, ashabının şahsında ümmetine hatta bütün insanlığa hitap ederek uyarılarda bulundu. Hz. Peygamber'in Veda Hutbesi'yle ilgili haberimize ulaşmak için tıklayın... Hz. Peygamber, Veda Haccı'ndan Medine'ye döndükten sonra sağlığı bozuldu. Rahatsızlandığı günler içinde Uhud şehitlerini ziyaret edip cenaze namazı kıldı. Yine bir gece evinden çıkarak Cennetü'l-bakî' mezarlığına gitti ve orada yatanlara Allah'tan mağfiret dileyip evine döndü. Aynı günlerde Yemen'de Mezhic kabilesine mensup Esved el-Ansî, peygamberlik iddiasıyla ortaya çıktı. Hz. Peygamber bölgenin valileri ile ileri gelenlerine onun ortadan kaldırılması için mektup gönderdi. Sonunda Esved, Âzâd'ın yardımıyla bertaraf edildi. Öte yandan Medine'ye bir heyet gönderen Benî Hanîfe'ye mensup Müseylimetülkezzâb, heyetin Yemâme'ye dönüşünde irtidad ederek peygamberlik iddia etmeye başladı. Rasûlullah bir mektup göndererek onu yeniden İslam'a davet etti. Müseylime, yazdığı cevabi mektupta Rasûlullah'a ortaklık teklif etti ve yeryüzünün yarısının kendisine yarısının da Kureyş'e ait olduğu iddiasında bulundu. Rasûl-i Ekrem; cevabında yeryüzünün Allah'a ait olduğunu, ona kullarından dilediğini vâris kılacağını bildirdi. Müseylime, Hz. Ebû Bekir'in halifeliği döneminde bertaraf edildi. Hz. Peygamber'in yol gösterici hadisleri için tıklayın... Rasûl-i Ekrem bu arada zaman zaman şiddetlenen baş ağrısı ve yüksek ateşten mustaripti. Hastalığı sırasında yakınlarının yardımıyla Mescid-i Nebevî'ye gelip namaz kıldırıyordu. Bir gün minbere çıkıp 'Allah kulunu dünya ile kendisine kavuşmak arasında muhayyer kıldı ve kulu da ona kavuşmayı tercih etti' buyurdu. Söz konusu kulun Hz. Peygamber olduğunu anlayan Hz. Ebû Bekir 'Anamız babamız sana feda olsun ya Rasûlallah!' diyerek ağlamaya başladı. Hz. Peygamber onu teskin etti ve kendisinden memnun olduğunu söyledi. Ardından Ensar ve Muhacirlerin karşılıklı fedakârlıklarını ve faziletlerini hatırlatarak birlikte hareket etmeleri konusunda nasihatte bulundu. Daha sonra kimin kendisine hakkı geçmişse gelip almasını istedi. Kul hakkı konusunda hassas davranılması, borçların zamanında ödenmesi ve tarihte bazı örnekleri görüldüğü gibi kabrinin tapınak haline getirilmemesine dair uyarılarda bulundu. İslam'da kardeşlik hakkında hadisler için tıklayın... Hz. Peygamber'in kızı Fatıma ve halası Safiyye'ye yaptığı şu vasiyette bulundu: 'Allah katında değer taşıyan güzel işler yapınız. Yoksa helal haram konularında Allah'ın sorgusundan ben sizi kurtaramam.' En güzel baba-kız örneği 'Hz. Muhammed- Hz. Fatıma' haberimizi okumak için tıklayın... Rasûlullah'ın Müslümanlara son vasiyetlerinden biri de sorumlulukları altındaki insanlara iyi davranmaları, ahirette Allah huzurunda hesaba çekilecekleri bilinciyle gerekli hazırlığa özen göstermeleri ve yabancı elçilerin güzel bir şekilde ağırlanıp hediyeler verilmesi gibi hususları içerir. Hz. Peygamber, Son günlerini Hz. Âişe'nin yanında geçirdi. Vefatına üç gün kala hastalığı ağırlaşınca namazları Hz. Ebû Bekir'in kıldırmasını emretti. Kendisini iyi hissettiği bir sırada Hz. Ali ve Fazl b. Abbas'ın yardımıyla mescide gitti. Halka namaz kıldırmakta olan Ebû Bekir geri çekilip mihrabı kendisine bırakmak isteyince devam etmesi için işarette bulundu ve yanında namaza durdu. Hz. Peygamber'in ibadet hayatı ile ilgili haberimizi okumak için tıklayın... 8 Haziran 632 Pazartesi günü sabah namazından sonra Ebû Bekir kendisini ziyaret etti ve hastalığının hafiflediğini görünce izin isteyip evine gitti. Fakat Hz. Peygamber'in durumu birden ağırlaştı Hz. Âişe'nin söylediğine göre Rasûlullah vefat etmeden önce hafif bir sesle 'Lâ ilâhe illallah, ruh teslimi ne zor şeymiş!' dedi ve onun kolları arasında 'Maa'r-refîki'l-a'lâ' (en yüce dosta) sözüyle ruhunu teslim etti. Hz. Peygamber'in vefatı, bütün Müslümanları derinden üzdü, hatta bazı sahabeler şaşkınlık içinde onun ölmediğini söylüyordu. Durumdan haberdar olan Hz. Ebu Bekir doğruca Peygamberimizin na'şının başına geldi, yüzündeki örtüyü kaldırıp öptü ve 'Anam babam sana fedâ olsun ey Allah'ın elçisi! Sağlığında güzeldin, ölümünde de güzelsin' dedi. Ardından mescide giderek şunları söyledi: 'Ey insanlar! Muhammed'e tapan biri varsa bilsin ki Muhammed ölmüştür. Kim de Allah'a tapıyorsa bilsin ki O ölümsüzdür. (İbn Hişâm, II, 655-656) Sonra da şu ayeti okudu: 'Muhammed sadece bir peygamberdir. Ondan önce de nice peygamberler gelip geçmiştir. O ölür veya öldürülürse gerisin geriye mi döneceksiniz? Şunu da bilin ki geriye dönecek kimse Allah'a hiçbir şekilde zarar vermiş olmayacaktır. Allah takdirine rıza gösterenlerin mükâfatını verir.' (Âl-i İmrân 3/144) Hazret-i Ayşe'nin (ra) naklettiğine göre, Hz. Peygamberin (sav) son anı, yalnız tesbih, tenzih, tövbe ve hamd halinde idi. Sık sık: 'Sübhânallâhi ve bi-hamdihî, estağfirullâhe ve etûbü ileyh' 'Ben Allah'ı ulûhiyet makamına yakışmayan sıfatlardan tenzih eder ve O'na hamd ederim. Allah'tan beni bağışlamasını diler ve günahlarıma tövbe ederim.' demekteydi. (Buhârî, Ezân, 123, 139; Müslim, Salât, 218-220; Ahmed, I, 392; İbn-i Sa'd, II, 192) Rasul-i Ekrem'den geriye son derece mütevazı bir miras kalmıştır. Zira kendisi 'Biz peygamberler zümresi miras bırakmayız. Bizim geride bıraktığımız her türlü servet sadakadır' buyurmuştu. Allah Resulü (sav) vefatından sonra ne dinar ne de bir köle bıraktı. Sadece binmekte olduğu beyaz katırı, silahı ve yolcular için vakfettiği Fedek ve Hayber'deki arazisi kaldı. Ölümünden kısa bir süre önce bununla Allah'ın huzuruna çıkmaktan hayâ edeceğini söyleyerek elinde kalan 7 dirhemin fakirlere dağıtılmasını istedi. Kendisine ait bir zırh da borcu karşılığında bir Yahudi'nin elinde rehin olarak bulunuyordu. Hz. Peygamber'in manevi mirası ise gerek ümmeti ve gerekse bütün insanlık için son derece büyük ve değerlidir. O, Veda Hutbesi'nde de belirttiği üzere Kur'ân ve Sünnet'i en değerli miras olarak bıraktı. Resûlullâh (sav) pazartesi günü vefat etti ve salı günü de defnedildi. İnsanlar namazını cemaat hâlinde değil de fert fert kıldı, hiç kimse imamlık yapmadı. Defin işlemi için bir kısım sahabe 'Minberin yanına defnedilsin.' dedi. Bazıları da 'Bakî' mezarlığına defnedilsin.' dedi. Hazret-i Ebubekir (ra) geldi ve: 'Resûlullâh'ın (sav) «Her Peygamber öldüğü yere defnedilir.» buyurduğunu işitmiştim.' dedi. Bunun üzerine, orada mezar kazıldı. Hz. Peygamber'i yıkayacakları vakit, gömleğini çıkarmak istediler. O sırada 'Gömleği çıkarmayın!' diye bir ses işittiler. Bunun üzerine gömleği üzerinde olduğu halde yıkadılar. Naaş, Hz. Ebû Bekir'in Rasûlullah'tan naklettiği bir hadise dayanılarak vefat ettiği yerde kazılan mezara Hz. Ali, Fazl, Kusem ve Üsâme tarafından indirildi. Abdullah bin Mes'ûd şöyle rivayet eder: 'Peygamberimiz ve Sevgilimiz, bir ay önce bize vefatını haber verdi. 'Ya Resulallâh! Sen'in üzerine cenaze namazını kim kılsın?' diye sorduk ve ağladık. Kendisi de ağladı ve: 'Yavaş olun, Allah size rahmet etsin! Sizi Peygamberinizden dolayı hayırla mükâfatlandırsın! Siz, beni yıkadığınız ve kefenlediğiniz zaman şu seririmin üzerine ve şu evimin içindeki kabrimin kenarına koyunuz! Sonra, bir müddet benim yanımdan çıkınız! Çünkü benim üzerime, ilk önce iki dostum, Cebrail ve Mikail, sonra İsrafil, sonra da yanında melek ordularıyla birlikte ölüm meleği namaz kılacaktır! Bundan sonra, kısım kısım giriniz, üzerime namaz kılınız ve salât ü selâm getiriniz! Fakat överek, bağırıp çağırarak beni rahatsız etmeyiniz! Daha sonra üzerime namaz kılmaya önce ev halkımın erkekleri başlasın! Sonra, onların kadınları kılsın! Onlardan sonra da sizler kılarsınız! Ashabımdan burada bulunmayanlara selam söyleyiniz! Kıyamet gününe kadar dinim üzere bana tabî olan kimselere de benden selâm söyleyiniz!' (Heysemî, IX, 25; İbn-i Sa'd, II, 256-257) Allâh Resûlü'nün (sav) dediği gibi yapıldı. Hazreti Ali (ra): 'Hiç kimse 'Resûlullâh'ın (sav) üzerine imamsız cenaze namazı kılınabilir mi?' diye şüphelenmesin! O sağ iken de vefatında da imamınızdır!' dedi ve Peygamber'in (as) hizasında ayakta durarak: 'Ya Resûlallah! Allah'ın selâmı, rahmet ve bereketi Sen'in üzerine olsun! Ey Allâh'ım! Biz O'nun, kendisine indirmiş olduğun şeyleri teblîğ ettiğine ve ümmetine nasihatte bulunduğuna, Allah'ın dinini üstün kılıncaya ve kelimesini tamamlayıncaya kadar Allah yolunda savaştığına şehadet ederiz! Ey Allah'ım! Bizleri O'na indirdiğin şeylere tâbî olan kimselerden eyle! O'ndan sonra da bize bu yolda sebat ver! Bizi O'na kavuştur!' diyerek dua etti ve cemaat de 'Amîn! Amîn!' dedi. (İbn-i Sa'd, II, 291) Âlemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Peygamber, 12 Rebiyülevvel Pazartesi günü doğup dünyayı şereflendirmişlerdi ve 12 Rebiyülevvel Pazartesi günü Allah tarafından kendilerine nübüvvet vazifesi verilmişti.

Peygamberimizin vefatı nasıl olmuştur? Peygamberimizin son günleri nasıl geçmişti?

HZ. PEYGAMBERİN ÜMMETİYLE VEDASI