Galileo Galilei

Galileo gençken rahip olmayı ciddi şekilde düşünmüş; ancak babasının teşvikiyle Pisa Üniversitesi'nin tıp bölümüne başvurmuştur. Daha sonra bir geometri dersine girdikten sonra fikirleri ve idealleri bundan çok etkilenen Galileo, babasını tıp yerine matematik ve doğa felsefesi okumasına izin vermesi yolunda ikna etmiştir.

Babası ünlü bir lavtacı ve müzisyen olan Vincenzo Galilei ve annesi Giulia Ammannati'dir. Koyu bir Katolik olan Galileo, Marina Gamba ile evlilik dışı olarak üç çocuk sahibi olmuştur. Bu çocuklar Virginia, Livia ve Vincenzo adlarını taşımaktadır.

Yaşamı boyunca kilisenin dogmalarına ve yanlışlarına karşı mücadele etmek zorunda kalan Galileo, 1642 yılında 77 yaşındayken yaşlılık sonucu vefat etmiştir. 

Galileo, gelgitlerin varlığını Dünya'nın hareket ettiğinin bir göstergesi olduğunu ileri sürdü. 1619 yılında kuyrukluyıldızlarla ilgili gözlemlerde bulundu. 1632 yılında, yaşlı bir adam olmasına rağmen, Kilise'nin yasağına rağmen Güneş'in merkezde olduğunu savunduğu "İki Dünya Sistemi Üzerine Diyaloglar" adlı kitabını yayınladı. Galileo, Venüs'ün ay gibi evreler geçirdiğini gözlemledi. Güneş merkezli modelin perspektifine göre, Venüs'ün güneş etrafındaki yörüngesi nedeniyle tüm evreleri gözlemlemek mümkün oluyordu; bu evreler, Venüs'ün dünya üzerinden görülen aydınlık yüzünün değişmesiyle ortaya çıkıyordu. Ayrıca, Kepler Süpernova'sını gözlemlemiştir. 

Galileo, teorik ve deneysel çalışmalarıyla Kepler ve Rene Descartes gibi düşünürlerden bağımsız olarak 'hareket eden cisimler' üzerine yoğun bir şekilde çalıştı. Bu çalışmalar, ilerleyen yıllarda klasik fizik olarak bilinen disiplini Isaac Newton tarafından geliştirilecekti. Ayrıca, Galileo sarkaçlarla ilgili deneyler gerçekleştirdi. Matematiği deneysel fizikle birleştirirken, döneminin standart matematiksel yöntemlerini kullandı. Bu yöntemler, ters orantı ve karekök gibi prensipleri içeriyordu ve önceki matematikçilerin, özellikle Fibonacci ve Archimedes'in mirasıydı.

Kopernik'in önerdiği güneş sisteminin güneş merkezli modelini desteklemesi, onu o dönemde Katolik Kilisesi ile kavganın içine sokmuştur. Roma Katolik Kilisesi, Galileo'nun haklılığını kabul etmesi 359 sonra kabul etmek zorunda kaldı. 

1610 yılında Galileo, "Sidereus Nuncius" (Yıldız Habercisi) adlı kitabını yayınladı. Bu kitapta, yeni teleskopla yaptığı şaşırtıcı gözlemleri paylaştı. Bu gözlemler arasında Venüs'ün evreleri ve Jüpiter'in uydularının keşfi, Kopernik'in "Güneş Merkezli Evren" teorisini doğrulayan kanıtlar sunuyordu. Ancak, bu bulgular Katolik Kilisesi'ni endişelendirdi ve 1616 yılında bu teorinin kabulünü yasakladı. Adaletsiz bir şekilde yargılanan Galileo, Engizisyon Mahkemesi tarafından "aşırı sapkınlık" suçlamasıyla suçlu bulunarak ömür boyu ev hapsine mahkum edildi. Ona ölüm cezası bile tehdit edildi ve eserlerinde ifade ettiği düşünceleri geri alması için baskı yapıldı. Hayatının geri kalanında ise kitap yayınlama hakkı elinden alındı.

Küçük Denge (1586)
Hareket Üzerine (1590)
Mekanik (1600 civarı)
Sidereus Nuncius (1610)
Süzülen Cisimler Üzerine Söylem (1612)
Güneş Lekeleri Üzerine Mektuplar (1613)
Grandüşes Christina'ya Mektup (1615, basım 1636)
Gelgitler Üzerine Söylem (1616)
Meteorlar Üzerine Söylem (1619)
Il Saggiatore (1623)
İki Ana Dünya Sistemi Üzerine Diyalog (1632)
İki Yeni Bilime Dair Söylem ve Matematiksel İspatlar (1638)