Sezai Karakoç

Sezai Karakoç'un çocukluğu Ergani, Maden ve Piran'da geçti. İlkokula Ergani'de başladı ve buradaki eğitimini 1944 yılında bitirdi. Maraş Ortaokulu'na parasız yatılı olarak kaydoldu.

1950 yılında Gaziantep Lisesi'nden mezun oldu. Aynı yıl, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesine girdi. Bu okulun Maliye Bölümünden 1955 yılında, bir yıl gecikmeyle mezun oldu.

Maliye müfettiş yardımcılığı sınavını kazanarak 11 Ocak 1956'da maliye müfettiş yardımcısı oldu. 3 Şubat 1959'da İstanbul'a gelirler kontrolörü olarak atandı.Görevi gereği yurdun birçok yerini görme imkânı buldu.

Edebiyat çalışmalarına daha çok vakit ayırabilmek için 21 Haziran 1965 tarihinde resmî görevinden istifa etti; fakat altı yıl sonra, 1971 yılında tekrar bakanlıktaki görevine döndü ve gelirler kontrolörü oldu. Aynı gerekçeyle 1973 yılında resmî görevinden tekrar istifa etti. Bu tarihten itibaren herhangi bir resmî görev almadı.

İlkokul öğrenciliği yıllarında Battal Gazi kitaplarını, Ahmediye ve Muhammediyeleri okuyarak, dinleyerek büyüdü. Ortaokuldayken Namık Kemal, Ziya Paşa, Tevfik Fikret, Ziya Gökalp, okuduğu, bildiği yazarlar arasındaydı. Lisede okuma listesine Batı klâsiklerini de ekledi.

Üniversite öğrenimine başladığında Doğu ve Batı klâsiklerinin çoğunu okumuştu. Liseyi bitirince felsefe öğrenimi görmek istemişti, sonra ilâhiyat okumak istedi. Ancak bu iki okulda öğrenim görmesi mümkün olmadı.

Sezai Karakoç, Büyük Doğu'yla ise ortaokul yıllarında tanışmıştı. Ortaokul ve lise yıllarında tutkulu bir Büyük Doğu okuyucusuydu. Siyasal Bilgiler Fakültesi sınavlarına girdiğinde sonuçları beklemek için İstanbul'a, Necip Fazıl'la tanışmaya gitti.

1950'li yıllarda bizzat tanıştığı Necip Fazıl'dan bir daha ömrü boyunca ayrılmadı. Bir yandan Büyük Doğu'nun sanat edebiyat sayfalarını yönetti, bir yandan da Büyük Doğu'nun her işine koşturdu. Necip Fazıl'la, senetlerine kefil olacak kadar yakınlık kurdu.

26 Mart 1990'da şiir ve yazılarında, dergilerinde, kitaplarında ortaya koyduğu dünyayı gerçekleştirmek için Diriliş Partisi'ni kurdu.

Yedi yıl bu partinin genel başkanlığı görevini yürüttü. Diriliş Partisi, 19 Mart 1997'de siyasi partiler kanunu gereğince, Türkiye'deki il sayısının yarısında şubelerini açmadığı ve üst üste iki seçime katılmadığı gerekçesiyle kapatıldı.

İlk yazıları 1950'li yıllarda Büyük Doğu'da yayımlanan Sezai Karakoç, 16 Aralık 1963'ten itibaren değişik aralıklarla Yeni İstanbul gazetesinde, "Karakoç" imzasıyla, "Farklar" başlığı altında günlük yazı yazmaya başladı. Bu tarihten önce düzensiz aralıklarla haftalık Yeni İstiklâl gazetesinde de çeşitli yazıları çıkmıştı.

Yeni İstanbul, Sabah, Millî Gazete,Sûr gazetelerinde yazılar yayınladı. Sonrasında Diriliş dergisi dışında hiçbir yerde yazmadı.

Diriliş dergisi ve düşüncesi Sezai Karakoç adıyla özdeşleşti. Dünya savaşlarından yenik çıkan İslam dünyasının yeniden dirilişini amaç edindi. Bu uğurda, yazı hayatı boyunca diriliş kavramı çevresinde zinde bir bilinç uyandırmaya çalıştı; başta şiir, siyaset ve düşünce olmak üzere, dünya Müslümanlarının uyanışına eserleriyle emek verdi.

Tüm edebiyat ve düşünce hayatını "diriliş nesli" dediği yeni bir gençliğin yetişmesine adayan Sezai Karakoç'ta diriliş düşüncesi, bir odak noktasıdır. Düşünce dünyasını sistematize eden diriliş kavramını ilk kez 1954 yılında kullandı. 

Körfez (1959)
Şahdamar (1962)
Hızırla Kırk Saat (1967)
Sesler (1968)
Taha'nın Kitabı (1968)
Gül Muştusu (1969)
Şiirler I (Hızırla Kırk Saat) (1974)
Şiirler II (Taha'nın Kitabı, Gül Muştusu) (1974)
Şiirler III (Körfez, Şahdamar, Sesler) (1974)
Şiirler IV (Zamana Adanmış Sözler) (1975)
Şiirler V (Ayinler) (1977)
Şiirler VI (Leylâ ile Mecnun) (1980)
Şiirler VII (Ateş Dansı) (1987)
Şiirler VIII (Alınyazısı Saati) (1989)
Şiirler IX (Monna Rosa) (1998)
Gün Doğmadan (Bütün Şiirleri) (2000)

Hikâyeler I (Meydan Ortaya Çıktığında) (1978)
Hikâyeler II (Portreler) (1982)

Edebiyat Yazıları I (1982)
Edebiyat Yazıları II (1986)
Edebiyat Yazıları III (1996)

Yunus Emre (1965)
Mehmet Âkif (1968)
Mevlâna (1996)

Piyesler I (1982)
Armağan (1997)

İslâm'ın Dirilişi (1967)
İslâm Toplumunun Ekonomik Strüktürü (1967)
Dirilişin Çevresinde (1967)
Yazılar (1967)
İslâm (1967)
Kıyamet Aşısı (1968)
Mağara ve Işık (1969)
Allah'a İnanma ve İnsanlık (1970)
Ölümden Sonra Kalkış (1970)
Ruhun Dirilişi (1974)
Çağ ve İlham I (1974)
Yitik Cennet (1976)
İnsanlığın Dirilişi (1976)
Diriliş Neslinin Âmentüsü (1976)
Çağ ve İlham II (1977)
Gündönümü (1977)
Çağ ve İlham III (1980)
Makamda (1980)
Diriliş Muştusu (1980)
Çağ ve İlham IV (1986)
Düşünceler I (1986)
Fizik Ötesi Açısından Ufuklar ve Daha Ötesi I (1995)
Fizik Ötesi Açısından Ufuklar ve Daha Ötesi II (1995)
Fizik Ötesi Açısından Ufuklar ve Daha Ötesi III (1995)
Yapı Taşları ve Kaderimizin Çağrısı I (1996)
Yapı Taşları ve Kaderimizin Çağrısı II (1996)
Unutuş ve Hatırlayış (1996)
Varolma Savaşı (1997)
Düşünceler II (Kurumlar) (1997)
Samanyolunda Ziyafet (2004)

Sütun I (1967)
Farklar (1967)
Sütun II (1969)
Sûr (1975)
Gün Saati (1986)

Batı Şiirinden (Şiir) (1976)
Şiir Anıtlarından (Şiir) (1976)
Çağdaş Batı Düşüncesinden (1997)
Armağan (Fuzûlî'nin Hadîkat'üs-Suadâ'sından uyarlama) (1997)

Tarihin Yol Ağzında (1996)

Çıkış Yolu I (2002)
Çıkış Yolu II (2002)
Çıkış Yolu III (2003)