Arama
7 kelime 7 şiir
Kelimelerle yapılan bir sanat olan şiir, insan ruhunda olup bitenleri anlatmanın en estetik yollarından biri olmuştur. Dizelerde kullanılan imgeler, bizi farklı anlam dünyalarına götürür. Şiirdeki çok seslilik onu okuyan insanın ruh haline, yaşamdaki rolüne göre anlam kazanır.
◾ Ünlü şair Sezai Karakoç köşe adını verdiği bir şiir yazmıştır. Şiirden alıntıladığımız bölümde kelimenin şiire ne kadar ustaca yerleştirildiğini görüyoruz.
....
Sen geldin ve benim deli köşemde durdun
Bulutlar geldi ve üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin
Merhamet saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurdu
Bulutlar geldi altında durduk
Konuştun güneşi hatırlıyordum
Gariptin yepyeni bir sesin vardı
Bu ses öyle benim öyle yabancı
Bu ses saçlarımı ıslatan sessiz bir kardı
.....
Sezai Karakoç, Köşe
GÖK
◾ Yerin üst kısmını kaplayan mavi boşluk. Gök cisimlerini içeren sonsuz alan. Sema ve feza kelimeleri gök kelimesinin eş anlamlılarıdır.
◾ Gök sözcüğü Karahanlı, Göktürk ve Uygur döneminde "kök" şeklinde kullanılırken zaman içinde k harfinin g harfine dönüşmesiyle "gök" şeklini almıştır.
◾ İkinci Yeni'nin en sevilen şairi Turgut Uyar'ın "Göğe Bakma Durağı" adlı şiiri gök kelimesinin en güzel kullanıldığı şiirlerden biri...
.....
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım
.....
Turgut Uyar, Göğe Bakma Durağı
Hafızalara kazınan şiirler nasıl yazıldı?
YOL
◾ Eski Türkçe'de bulunan yolak kelimesinden türetilen yol kelimesi, yorı (yürümek) fiili ile ortak köktendir. Yol, bir noktadan başka bir noktaya gitmek gayesiyle geçilen yer anlamına gelir.
◾ Bakalım, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en önemli şairlerinden olan Yahya Kemal Beyatlı, Deniz Türküsü şiirinde yol kelimesine nasıl yer vermiş?
Dolu rüzgarla çıkıp ufka giden yelkenli!
Gidişin seçtiğin akşam saatinden belli.
Ömrünün geçtiği sahilden uzaklaştıkça
Ve hayalinde doğan âleme yaklaştıkça,
Dalga kıvrımları ardında büyür tenhâlık
Başka bir çerçevedir, git gide dünyâ artık.
Daldığın mihveri, gittikçe, sarar başka ziyâ;
Mavidir her taraf, üstün gece, altın derya…
Yol da benzer hem uzun, hem de güzel bir masala
O saatler ki geçer başbaşa yıldızlarla.
Lâkin az sonra lezîz uyku bir encâma varır;
Hilkatin gördüğü rü'yâ biter, etrâf ağarır.
Som gümüşten sular üstünde, giderken ileri
Tâ uzaklarda şafak bir bir açar perdeleri…
Mûsıkîsiyle bir âlem kesilir çalkantı;
Ve nihâyet görünür gök ve deniz saltanatı.
.....
Çıktığın yolda, bugün, yelken açık, yapayalnız,
Gözlerin arkaya çevrilmeyerek, pervasız,
Yürü! Hür maviliğin bittiği son hadde kadar!…
İnsan, âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar.
Yahya Kemal Beyatlı, Deniz Türküsü