Arama
Hayatı baştan başa şiir ve aşk olan şairin melankolik dizeleri
"Önce şunu belirtmek yerinde olur 'benim hayatım' roman değildir. Baştan başa şiirdir benim hayatım, şiirdir ve aşktır." Bu cümlelerin sahibi, Türk edebiyatının önemli ismi Ümit Yaşar Oğuzcan'a ait. O, yaşadığı trajedileri şiirlerine yansıttı. Büyük oğlunun vefatından sonra ölüm ve acı teması üzerine şiirler yazdı. Hayatı boyunca 50 kitaba ve birçok şiir plağına, şarkı sözleri ile yergilere imza atan Oğuzcan'ı vefatının 34'üncü yılında rahmetle anıyoruz.
Mersin'in Tarsus ilçesinde 22 Ağustos 1926'da doğan Oğuzcan, henüz çocukluk yıllarında annesinin ve babasının Faruk Nafiz Çamlıbel'e olan hayranlığı sebebiyle şiire merak duydu. Babasının memur olması sebebiyle çocukluğunu farklı şehirlerde geçiren Oğuzcan, Eskişehir İnkılap İlkokulu'ndan 1937'de, Konya Askeri Ortaokulu'ndan 1940'da mezun oldu. Eskişehir Ticaret Lisesi'ni 1946 tarihinde bitiren Oğuzcan, daha sonra çalışma hayatına atıldı. İlk olarak Osmanlı Bankası'na, sonra da Türkiye İş Bankası'na giren Oğuzcan, Adana, Ankara ve İstanbul gibi şehirlerde 1948 ve 1960 yılları arasında memur olarak görev yaptı.
"Önce şunu belirtmek yerinde olur 'benim hayatım' roman değildir. Baştanbaşa şiirdir benim hayatım, şiirdir ve aşktır. Köhne dünyayı 1926 yılında şereflendirdim. Daha doğrusu çilem 1926 yılında Tarsus'ta başladı. Babamın adı Lütfü, anamınki Güzide. İlk çocukluk yıllarından bu yana çeşitli kazalar, hastalıklar, ameliyatlar geçirdim. Üç yaşında ayağım kırıldı, dört yaşında mangala oturdum, beş yaşında 20 basamak taş merdivenden düştüm, yedi yaşında başıma sandık kapağı düştü, bu arada fazla ateşli geçirdiğim kızamık sonucu kekeme kaldım (o günden beri ateşliyimdir). 14 yaşında apandisit, 19 yaşında böbrek (tek böbrekliyimdir), 30 yaşımda bademcik ameliyatı geçirdim."
Kısa bir süre Yapı Kredi'de de çalışan Oğuzcan, İstanbul Akbank Genel Müdürlüğü'nde oradan da Türkiye İş Bankası Yayınları Müşavirliği'nde görev yaptı. 30 yıl memur olarak hayatını sürdüren Ümit Yaşar Oğuzcan, Türkiye İş Bankası Halkla İlişkiler Müdür Yardımcısı olduğu sırada 1977 yılında kendi isteğiyle emekli oldu.
Eserleriyle müzik dünyasına da ilham kaynağı olan usta şair, geçirdiği kalp krizi sonucu 4 Kasım 1984'te vefat etti. Şairin cenazesi Teşvikiye Camisinden kaldırılarak, Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedildi.
Oğuzcan, ilk eserlerini lise döneminde 1940'da "Yedigün" dergisinde okuyucuyla buluşturdu. Aynı zamanda şiirleri, aralarında "İstanbul" "Büyük Doğu", "Varlık", "Yücel", "Türk'e Doğru", "Hisar", "Çığır" ve "Toprak"ın bulunduğu birçok dergide yayımlandı.
Kaleme aldığı ilk kitabı "İnsanoğlu"nu 1947'de çıkaran Oğuzcan, 1975 yılına kadar 33 şiir, 4 düz yazı, 13 antoloji ve biyografik olmak üzere sanat hayatı boyunca 50 kitaba ve birçok şiir plağına, şarkı sözleri ile yergilere imza attı.
Usta şair, memurluğu sırasında 1960'da kendi adını taşıyan bir yayınevi de kurdu, 1965'de "Yergi-Dergi" adlı hiciv ve mizah türünde 3 sayılık bir dergi çıkardı. Mizah dergileri yanında gazetelerde güncel durumları eleştiren şiirler de yazan Oğuzcan, ayrıca 1979'de eşi Ulufer Oğuzcan'la İstanbul'da kendi adını taşıyan bir sanat galerisi kurdu.