Korkuyu Beklerken kitabından 20 alıntı

Yaşamdan geri kalmış yoksun kahramanların, hayata tutunamayanların yazarı Oğuz Atay, Eserlerinde bireyin iç dünyasını, karmaşık bilinç yapısını esas aldı. Her eserinde kocaman bir oyun kurdu, önce kendi oynamaya başladı, sonra bizi oyuna soktu. Modern ya da modernist yaklaşımları romanlarında işleyen Türk yazarlarından birisiydi ayrıca. 'Yalnızlığı yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.' Oğuz Atay, 12 Ekim 1934'te Kastamonu'nun İnebolu ilçesinde doğdu. Babası Cemil Bey üç dönem CHP vekili ve savcıydı. Annesi Muazzez Hanım ilkokul öğretmeniydi ve oğlunun kültürel altyapısıyla o ilgilenecekti. Zira babası bu konularda ketumdu. 'Yalnızlığımın yalnız bana zararı dokundu.' Beş yaşında ailesiyle Ankara'ya gelen Atay, ilköğretimden sonra Ankara Maarif Koleji'ne girdi. Çocukluğundan itibaren kitapları kendisine en iyi dost belledi. 1951'de liseyi 9.61 not ortalamasıyla bitirdiğinde Shakespeare'in Hırçın Kız isimli oyununda oynamış, Turgut Zaim ve Eşref Üren'den resim dersleri almıştı. Ama nafileydi. Babası güzel sanatların karın doyurmayacağını söyleyince Üren; 'Babana söyle, sana köşe başında, işlek bir yerde bir bakkal dükkânı açsın o zaman. İyi para kazanırsın' demişti. 'Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı.' 1959'da askerliğini bitirip İstanbul'a döndüğünde şimdiki Yıldız Teknik Üniversitesi'nin İnşaat Bölümü'nde öğretim üyeliğine başladı. Bir yandan akademide ders verdi, diğer yandan yine gönlündeki yazmaya başladı. Pazar Postası artık onun adresiydi. Dergi kapanana kadar pek çok yazısı yayımlandı. 'Bir yerde sevmeye devam edebilir miydim? Çünkü sevmek yarıda kalan bir kitaba devam etmek kadar kolay bir iş değildi.' İlk romanı Tutunamayanlar 1971-1972'de yayımlandı. Berna Moran, çağdaş roman anlayışına erişen Atay'ın Tutunamayanlar romanı içini 'hem söyledikleri hem de söyleyiş biçimiyle bir başkaldırı' cümlelerini kurdu. İlk romanı takip eden ikinci romanı Tehlikeli Oyunlar ise 1973'de yayımlandı. 'Beni de kendilerini de anlamadılar.' 1975'te ilk öykü kitabı olan Korkuyu Beklerken kitabı yayımlandı. Bu yıl aynı zamanda hocası Prof. Dr. Mustafa İnan'ın hayatını konu eden Bir Bilim Adamının Romanı'nı 1975 yılında yayımladı. 'Bizim gibilerin hayatında mutluluklar, kısa suren aydınlıklardır...' Atay, 1976'nın sonunda önce grip olduğunu düşündü. İlaçlar baş ağrısını geçirmedi, hatta bir süre sonra çift görmeye başladı ve kısa sürede beyninde iki tümör olduğu anlaşıldı. Şikâyetlerinin müsebbibi tümörlerin alınması için 22 Aralık'ta Londra'da Royal Marsden Hospital'daydı. İki tümörden yalnız biri alınabildi. 'Oysa şimdi seni düşündüğüm zaman... Durmadan gülümsüyorum.' Bir sene sonra 13 Aralık 1977'de arkadaşı Altay Gündüz'lerin evindeydiler. Sonrası Gündüz'ün anılarından: Oğuz Atay bir ara banyoya gider. Bir süre çıkmaz. Bir sessizlik olur. Seslenirler 'Nasılsın Oğuz?' diye. 'Sevinmeyin, daha ölmedim' karşılığını verir banyodan. Sonra yine sessizlik olur. Bir şeyler ters gidiyordur. Gündüz kapıyı kırar. Oğuz Atay ölmüştür. 'Onun gibi düşünmeyi bilmek isterdim... 'Kahve içmek sözün gelişi tabi. Aslında sizinle uzun uzun konuşmak, size bütün dertlerimi anlatmak isterdim.' 'Ama gene de ona yazmak, hep onun için yazmak, ona durmadan anlatmak, nerede olduğumu bildirmek istiyorum. Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?'' 'Birlikte hiç resim çektirmemiştik. Bir sürü şey gibi bunu da yapmadık nedense; bir türlü olmadı. Bir koşuşma, durmadan bir şeylerle uğraşma...' 'Gel seninle bir daha ağlayalım; yaşanmışlara, yaşanmamışlıklara, bir daha hiç yaşanamayacaklara…' 'Fakat muhterem efendim, bilemezsiniz süreklilik ne kadar zor bir şeydir.' 'İçimin yorulduğunu hissediyordum.... Hangi tarafa yetişeceğimi bilmiyordum.' 'Galiba biz... Birbirimizi hep böyle anlamadan sevdik.' 'Gülümsedim. Neden? Ne düşüncelerimin, ne de gülümsemelerimin hızına yetişemiyordum artık.' 'Ayrıca insanın evrendeki yeri konusunda da düşüncelere daldığını sanmıyorum. Fakat ben bütün bunları düşündüğüm halde yerimi bulamadım.' 'Çaresizlik yüzünden birçok şeyin anlamı yok oluyor... Sen olmadıktan sonra sana yazılan mektup ne işe yarar?' 'Ben yoktum; hatta ben yokum, olmadım diyemeyecek bir yerdeydim; kelimeler bile yan yana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi.' 'Şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme? Anlamaz, görünüşe kapılır, anlamaz.'

Korkuyu Beklerken kitabından 20 alıntı

İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK DİĞER MAKALELER

Fatih Sultan Mehmet'in tarihe geçen sözleri

Sakla kulum beni, saklayım seni

İmparatorluk Tahtında Entelektüel Bir Padişah: Fatih Sultan Mehmet

Kaybolan Bir Aşkın Sessiz Çığlığı: Monna Rosa

FİKRİYAT GÜNDEM

İhvan'ın sonu göründü mü?

Papa’nın yanında götürdüğü emanet!

Türkiye Yüzyılının ilk orkestrası çocuklardan oluşuyor