Türk edebiyatının yazarlarından az bilinenler
Bilinç akışı tekniğiyle döneme damgasını vuran edebiyatımızda yeni bir çağı başlatan Oğuz Atay, Tutunamayanlar adlı eserini hangi kitaptan esinlenerek yazdı? Ya da Cemal Süreya soyadındaki "Y" harfini nasıl kaybetti? Sabahattin Ali'nin neden mezarı yok? İşte Türk edebiyatının ünlü yazarlarının hayatlarındaki gizli ayrıntılar…
1916 ve 1978 yıllarında yaşamış olan Cemil Meriç, yazarlık kimliğinin yanında çevirmen ve düşünürdür. Cemil Meriç'in en ünlü sözleri kitap ve okumak üzerinedir. Kitaba olan tutkusunu her fırsatta dile getirir. Hayatı boyunca okuyan Meriç, bu tutkusundan görme yeteneğini kaybedene kadar vazgeçmemiş. Gençlik yıllarında iki gözünde de oluşan bir mikroptan dolayı askerlikten muaf tutulmuş. İlerleyen yıllarda bu sorun artarak devam etmiş.
Ama Cemil Meriç okumaktan hiçbir zaman vazgeçmemiş. Artık yazılanları seçemeyecek duruma geldiği dönemlerde, ışığa yakın olmak için, sandalyesini masanın üstüne çıkarır, yine de okurmuş. Yazmaya ve okumaya olan aşkı, gözlerini tamamen yitirdiğinde bile bitmemiş. Gözleri görmez hale gelince, çevresindekilerin yardımıyla yazmaya devam etmiş. Hatta yazarın en üretken çağının bu olaydan sonra başladığı biliniyor.
Cemal Süreya'nın soy isminin eksik harfidir. Usta şairin soy isminden ikinci Y harfini atmasıyla ilgili çeşitli hikâyeler mevcuttur. En bilineni Mülkiye'den okul arkadaşı olan Sezai Karakoç ile Süreya'nın aynı kıza sevdalanmaları sonucu tutuştukları iddiayı kaybetmesiyle soy isminden y harfini attığıdır.
O kızın Karakoç'un ünlü şiiri Monna Rosa'nın kahramanı Muazzez Akkaya olduğu anlatılır. İkinci hikâyeye göre ki bunu kızı Gonca Uslu da teyit eder, iddiaya girmeyi seven şair hafızasının gücüne inanır ve bir telefon numarasının doğruluğu üzerine bir arkadaşıyla iddiaya tutuşur. Kaybeder ve kaybedince de soy isminde bulunan iki Y'den birini atar. Lakin kesin olan Elma şiirindeki "Adımın bir harfini atıyorum" dizesidir.
Oğuz Atay, ünlü eseri olan Tutunamayanlar'ı, Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam kitabındaki bir pasajdan etkilenerek yazdı.
Oğuz Atay'ın vefatının ardından Yusuf Atılgan ardından şunları söyledi: "Tutunamayanlar'ı çok beğenmiştim ama böyle bir kitabı yazan birinin benim yorumuma ihtiyacı olmadığını düşünmüştüm. Keşke hayatta olsaydı da bunu kendisine söyleyebilseydim."
