ESKİ TÜRKÇE
Ev- Eb
◼ Türk dilinin en eski kelimelerinden biri olan "ev", "bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut" anlamına gelmektedir.
◼ Eski Türkçeden itibaren Türk lehçelerimizde görülen bu sözcük, eb > ew > ev şeklinde değişiklik yaşayarak günümüze ulaşmıştır.
➡ "… biz ni ölür teçi kök temiş, türgiş kaganı taşıkmış tidi on ok budum kalısız taşıkmış tırtabgaç süsi bar ermiş ol sabır eşidip kaganım ben ebgerü tüşeyin tidi."
➡ (Bizi öldürecek, demiş Türgiş hakanıdışarı (=sefere) çıkmış. On ok milleti de kalmayıp dışarı çıkmış der. Çinlilerin de (hazır) askeri var imiş. Bu sözüişidip hakanım ben eve (=vatana, yurda) doğru düşeyim dedim.)
Orhun Abideleri
Ortak değerlerimiz "gök"