Yalnızlığın şairi Charles Baudelaire’den insanlığa dair 20 alıntı
Sembolizmin öncüsü kabul edilen Charles Baudelaire'in temel yaratıcılık noktası, zengin imgelem gücüdür. Bu gücü sayesinde, iyiyle kötünün, düşle gerçeğin, cennetle cehennemin savaşım verdiği bir dünyada, aklın sınırlarını zorlayarak güzelliği hissettirecek yapıtlar sundu ve insanlık durumunu gün ışığına çıkardı. Baudelaire'i doğum yıl dönümünde önemli eserlerinden derlediğimiz alıntılarla hatırlıyoruz.
Önceki Resimler için Tıklayınız
"Çinliler saatin kaç olduğunu kedilerin gözlerinden anlarlar."
Baudelaire 1842'de Güney Denizlerinden döndüğünde şair olmaya kararlıydı. 1857'de yayımlanan Kötülük Çiçekleri ilk basımını oluşturan şiirleri büyük olasılıkla bu yıldan 1846'ya değin geçen sürede yazdı. Kötülük Çiçekleri'nin yayımlanmasının hemen ardından, "toplumsal değerleri aşağılaması" nedeniyle kendisine dava açılan şair, para cezasına çarptırıldı ve yapıtındaki 6 şiir 1949 yılına kadar Fransa'da yasaklandı. Baudelaire, yapıtında insanın ahlaki, tinsel konumunu anlatarak, insan doğasının temel özelliklerini gösterdi. Bütün insanlığın temsilcisi olarak Kötülük Çiçekleri'nde insanın nasıl olduğu sorusuna yanıt aradı.
"Küçücük bir ödülü kazanabilmek için her gün nice büyük cezaları göze almıyor musunuz zaten?"
Baudelaire en iyi yapıtlarından bazılarını bu yıllarda yazdığı halde pek azı kitap olarak yayımlandı. Düzyazı şiir türündeki ilk deneysel çalışmalarını gazete ve dergilerde yayımladıktan sonra, Kötülük Çiçeklerinin ikinci basımını hazırlamaya koyuldu. Aupick 1857'de öldükten sonra annesinin çekildiği, Sen Irmağına bakan Honfleur'deki evde 1859'da bir dizi şiir kaleme aldı. Ocak tarihli "Le Voyage" (Yolculuk) ile başlayan bu şiirler Kasım'da, birçoklarınca Baudelaire'in en büyük bağımsız şiiri sayılan "Le Cygne" (Kuğu) ile doruğuna ulaştı.
"Ruh ne denli hırslı, ne denli inceyse, düşler de gerçekleşebilecek olandan o denli uzaklaşır."
Baudelaire ayrıca resim eleştirisi alanındaki en kışkırtıcı yazılarından ikisini de bu sırada yazdı: Salon de 1859 (1859 Salon Sergisi) ve Le Peintre de la vie moderne (Modern Yaşamın Ressamı). Teknik ressam Constantin Guy'den esinlenerek yazdığı bu ikinci yazı birçokları tarafından izlenimci bakış ve üslubun temel ilkelerini, akımın ortaya çıkmasından on yıl önce geliştiren öncü bir metin olarak değerlendirilmiştir.
"En korkunç acılar sessiz çekilen acılardır."
1860'ta Baudelaire'in İngiliz denemeci Thomas Ouincey'nin Confessions of an English Opium Eater (Bir İngiliz Afyonkeşin Itirafları) adlı kitabından yaptığı çeviriler ile esrar ve afyonun etkileriyle ilgili kendi çözümlemelerini içeren Les Paradis artificiels (Yapma Cennetler. 1994) yayımlandı. Şubat 1861'de Poulet-Malassis Kötülük Çiçeklerinin büyük ölçüde genişletilip gözden geçirilmiş ikinci basımını yaptı. Aynı yıllarda Baudelaire. Theophile Gautier (1859), Richard Wagner (1861), Victor Hugo ve dönemin öteki şairleri (1862) ile Delacroix (1863) üzerine önemli eleştiri yazıları yayımladı: bunların tümü ölümünden sonra L'Art ro-mantique (1869; Romantik Sanat) adlı kitapta toplanacaktı.
