İmanı ve ibadeti kemale erdiren ahlakla ilgili terimler

Duygu, düşünce, ahlak ve davranışlardaki denge anlamında bir terim.

Sözlüklerde "iki aşırı tutum ve davranış arasındaki orta hal" şeklinde tanımlanan itidal bu genel tanım çerçevesinde "orta halde bulunma, ölçülü ve ılımlı olma, soğukkanlılık, denge, düzgünlük, doğruluk" şeklinde açıklanmıştır; ayrıca adalet kelimesinin bir anlamının da "itidal ve istikamet" olduğu belirtilir

Kendini beğenme, böbürlenme anlamında ahlâk terimi.

Sözlükte şaşmak, hayret etmek, yadırgamak mânasındaki acb kökünden isim olan ucb, bir kimsenin hak etmediği bir mertebeyi kendinde vehmetmesi şeklinde tanımlanır. Ucb kavramı Kur'ân-ı Kerîm'de ahlâkla ilgili anlamıyla bir âyette geçmektedir. Burada müslümanlara Huneyn Gazvesi esnasında sayılarının çokluğuyla böbürlendikleri hatırlatılmakta, yanlış olan bu davranışın kendilerine zarar verdiğine işaret edilmektedir.

Bağışlama ve sorumluluktan kurtarma anlamında ahlâk ve fıkıh alanlarında kullanılan bir terim.

Sözlükte yok etmek, silip süpürmek; fazlalık, artık gibi mânalara gelen afv, bir ahlâk ve hukuk terimi olarak genellikle, kötülük ve haksızlık edeni, suç veya günah işleyeni bağışlama, cezalandırmaktan vazgeçme anlamlarında kullanılmaktadır.

Yumuşak davranma, nezaket anlamında bir ahlâk terimi.

Sözlükte yumuşak ve yararlı olmak; yardım etmek anlamlarındaki rıfk kelimesi terim olarak iyi huyluluk, uyumlu, geçimli ve nazik olma, yumuşak davranma mânalarına gelir.

Klasik ahlâk filozoflarının dört temel faziletin ilki saydıkları hikmetin ifratı kabul edilen bir ahlâk terimi.