İslam’ın koca yürekli babaları; Hz. Nuh, Hz. İbrahim, Hz. Yakub (as)
Toplumun temel taşı olarak kabul edilen ailede "huzur ve mutluluğu" elde edebilmenin yollarından en önemlisi, Kur'an'da bahsi geçen peygamberlerin aile hayatlarına bakmak ve kıssalardan hisse çıkarmaya çalışmaktır. Hayatın türlü zorlukları karşısındaki mücadelesiyle Hz. Yakub'un sabrını, sonradan gelecek ümmetler için Allah'ın örnek gösterdiği Hz. Nuh'un hayatını ve tevhid inancı, kulluğunun güzelliği ile Hz. İbrahim'in karakterini örnek almak günümüz ailelerinin yegane hedefi olmalıdır.
Hz. Nûh, Kur'ân-ı Kerîm'de ve hadislerde diğer peygamberlere oranla geniş bir şekilde tanıtılan ve "ülü'l-azm" olarak isimlendirilen beş büyük peygamberden biri.
Hz. Adem, Hz. İbrahim, Hz. Musa, Hz. İsa ve Hz. Muhammed (asm) ile birlikte bu şerefi paylaşan bir peygamber…
Hz. Nuh (as) Peygamberler Tarihi'nde, ailesinden olup ta kendisine iman etmeyen, O'nun getirdiği yüce değerlere inanmayan kişilerle muhatap olan ilk peygamberdi.
*Her konuda Müslümanlara ve tüm insanlığa örnek olan Allah Resulü (sav) gerek eş gerek baba gerekse dede olarak aile hayatının nasıl olması gerektiğini yaşayarak gösterdi. "Ben, aileme karşı en hayırlı olanınızım." sözünü yaşantısıyla doğruladı. O, aile reisi olarak bir Müslümanın aile fertlerine nasıl davranması gerektiğini emir ve tavsiyeleriyle ifade etti. Kısacası Efendimiz (sav) bu özellikleriyle, geçmiş ve gelecek tüm insanlar içinde "en mükemmel baba" sıfatına sahipti.
Örnek bir baba olarak Peygamber Efendimiz (sav) yazımızı okumak için tıklayın
Kur'an'da yirmi sekiz sûrede hakkında bilgi verilmiş ve kırk üç yerde ismen zikredilmiştir. Kur'an'ın yetmiş birinci sûresi onun adını taşır ve baştan sona O'nun tevhid mücadelesini anlatır.
O, tüm çabasına, gayretine rağmen eşinin ve çocuğunun kendisine inanmayışından dolayı büyük ve derin bir üzüntü duyan biridir. Hatta "ağlayıp-dövünen" anlamına gelen "Nûh" ismiyle anılmasında bu derin üzüntünün izlerinin var olduğu söylenmektedir.
Bu inkar, tufan koptuğunda gemiye binmemeye kadar gitmiş ve onlar da boğulan diğer inkarcılarla birlikte derin dalgalar arasında boğulup gitmişlerdi.
Hz. Nuh, kendisine iman etmeyen eşi hakkında alınmış bir kararın varlığından ve gemiye binenlerden olmayacağı hususunda haberdar idi. Ancak tufan koptuğunda bir kenarda durduğunu ve gemiye binmediğini gördüğü oğluna, babalık şefkat ve merhametiyle seslenmiş ve "Haydi yavrucuğum gel sen de bizimle beraber gemiye bin. İnkârcılarla bir olma" (Hûd, 42) demişti… Oğlunun verdiği olumsuz cevap, gemiye binmeyişi ve ardından araya giren bir dalgayla boğulup gidişi, Hz. Nuh'un bir insan, bir baba olarak yüreğinde bir yara oluşturmuştu. Rabbine şöyle seslendi: "Ey rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemden biriydi. (Bana ailemin kurtulacağı vaadinde bulunmuştun ve biliyorum ki,) Senin vaadin elbette haktır (gerçektir). (Yine biliyorum ki,) Sen hüküm verenlerin de en âdilisin."
Hz. Nuh (as), Peygamberler Tarihinde "insanlığın ikinci babası" olarak da görülür. Çünkü büyük tufan esnasında onun gemisine binerek hayatta kalanlar sayesinde insanlık yeniden yeryüzünde çoğaldı ve topluluklar oluşturdu. Ancak Hz. Nuh, sonradan gelecek ümmetler için Allah'ın örnek gösterdiği, hayatından ibret alınmasını istediği bir peygamberdir.
Yüreği evlat acısıyla yaralı bir baba: Hz. Nuh (as) ve ailesi
Hz. İbrâhim, Kur'ân-ı Kerîm'de kendisinden en çok söz edilen ülü'l-azm peygamberlerden biridir. Kur'an-ı Kerim Hz. İbrahim'den farklı surelerde, onun hayat hikâyesinden, kişiliğinden, aile fertlerinden, tevhid mücadelesinden, kulluğunun güzelliğinden ve karakter özelliklerinden bahseder.
Kur'an-ı Kerim, Hz. İbrahim'in müminler için örnekliği konusunda şu ayetle genel çerçeveyi çizmiştir:
"İbrahim'de ve ona tâbi olmuş kimselerde size güzel bir örneklik vardır. Onlar, içinde yaşadıkları topluma şöyle demişlerdi: 'Bilin ki bizim, sizinle ve Allah'ı bırakıp ta tapmış olduklarınızla bir alakamız yoktur/olamaz! Sizi ve inandığınız değerlerinizi reddediyoruz'…" (Mümtehine, 4)
