Arama
Medine’den önce Müslümanların ilk hicreti: Habeşistan
Peygamberimizin nübüvvetinin ardından İslam'a davet bir müddet gizli olarak sürdürüldü; açıktan davetin başlanmasıyla ise başta Resul-i Ekrem olmak üzere Müslümanlar, Allah'a iman etmeleri ve İslam dinini kabul etmeleri nedeniyle müşriklerin zulüm ve işkencelerine maruz kaldılar. Bazı Müslümanlar kabilelerinde bulunan nüfuz sahibi kişilerce himaye edildiler; ancak himayesiz kalan Müslümanların gördükleri baskı her geçen gün arttı. Efendimiz, onlara "Orada ülkesinde hiç kimseye zulmedilmeyen bir hükümdar iş başındadır" diyerek Habeşistan'a hicret etmelerini önerdi.
Necaşi Asheme'nin huzuruna çıkan elçiler, Mekke'den ayrılıp Habeşistan'a yerleşenleri kötüledikten sonra muhacirlerin iadesini istemişlerdi.
💠
Kendilerine getirilen hediyeler nedeniyle saray erkânı da müşrik elçilerin isteklerini desteklemişlerdi. Ancak Habeş kralı, sığınma hakkına ihanet etme düşünceleri nedeniyle bürokratlarını şiddetli bir şekilde azarladı.
🔹 Necaşi Asheme, ülkesine gelen insanları dinlemeden bu hususta herhangi bir karar vermeyeceğini söyleyerek Müslümanlar arasından bir temsilcinin huzuruna getirilmesini emretti.
Temsilci olarak Cafer bin Ebû Tâlib seçildi ve hem İslam öncesi dönemde yaşadıklarını ve Müslümanlıkla birlikte nelerin değiştiğini hem de müşriklerin işkence ve zulümlerini anlattı. Habeş kralı, bu konuşma üzerine kendisinden bir ayet okumasını istedi.
📌 Cafer bin Ebû Tâlib, Meryem suresinin ilk ayetlerini okudu ve hem kral hem de hizmetinde bulunanlar bu ayetlerden çok etkilendiler. Necaşi, duyduklarının Hz. İsa'ya bildirilenler ile aynı kaynaktan olduğunu ifade ederek Müslümanlara ülkesinde huzur içinde istedikleri kadar kalabileceklerini bildirdi. Müslümanları geri alabilme ümidiyle Habeşistan'a gelen müşrikler istediklerini elde edemediler.
Mekke'de kalan az sayıda Müslüman, Hz. Ömer ve Peygamber Efendimizin amcası Hz. Hamza'nın İslam'ı benimsemeleriyle bir nebze ferahladılar.
💠
🔹 Habeşistan'a alışamayan ya da yurtlarına özlem duyan muhacirlerin bir kısmı Mekke'ye geri döndüler. Bir kısmı himaye ile Mekke'de yaşamlarını sürdürdüler; himaye bulamayanlar ise tekrar Habeşistan'a geldiler.
🔹 Müslümanların bir kısmı Bedir zaferinin ardından Medine'ye hicret etmişlerdi. Geri kalanları ise Peygamber Efendimizin Necaşi'ye gönderdiği mektupla Hicret'in 7. yılında gerçekleştirilen girişimler sonucu Medine'ye getirilmişlerdi.
📌 Hayber'in fethinin ardından gerçekleşen bu hadise için Peygamber Efendimizin şöyle dediği nakledilir:
"Hayber'in fethinin mi, yoksa kardeşim Cafer'in gelmesinin mi daha sevindirici olduğunu bilemiyorum."
Necaşi Asheme'nin Müslümanları himaye eden tavrı hiçbir zaman unutulmadı. Müşriklerin Bedir Savaşı'ndan sonra Müslümanların iade taleplerini de benzer şekilde reddetmişti.
💠
🔹 Peygamber Efendimiz, Medine'ye hicretin 7'nci yılı başında Necaşi Ashame'ye, Amr bin Ümeyye ed-Damrî ile iki mektup ve bazı hediyeler göndermişti.
Bu mektuplardan biri Necaşi'yi İslam'a davet ediyor; diğeri ise ülkesindeki muhacirler arasında bulunan Ebu Süfyan'ın kızı Ümmü Habîbe ile nikâhının kıyılmasını ve onunla birlikte muhacirlerin Medine'ye gönderilmesini istiyordu.
Daveti kabul eden Necaşi, İslam dinini kabul etti. Ümmü Habîbe'yi Resûl-i Ekrem'e nikâhladı ve muhacirleri iki yelkenli gemiyle geri yolladı.
💠
Necaşi'nin Peygamber Efendimize de bir çift mest, Mısır işi bir elbise, sarık, iç giysisi, üç tane kısa mızrak, bir yüzük ve bir katır hediye yolladığı bilinir. Ayrıca Medine'ye göç eden muhacirlere 70 kişilik bir Habeş heyeti de katılmıştı.
🔹 Resûlullah, Medine'ye gelen bu kişilere Yasin suresini okumuş, kalplerinde oluşan İslam'a karşı sevgi üzerine de Maide suresinin 82'nci ayeti inmişti. Resûl-i Ekrem, Necâşî Ashame'nin muhacirlere gösterdiği sıcak ilginin bir karşılığı olarak bu heyete bizzat kendisi hizmet etmişti.
Necaşi Asheme'nin Peygamber Efendimizi görmeden, herhangi bir mucizesine şahit olmadan uzaktan iman etmesi dikkat çekilen bir konu olmuştu.
💠
🔹 Tarih boyunca İslam âlimleri, kendisini iman ve amelle ilgili bazı konularda delil olmak üzere örnek göstermişlerdi.
Ashame 630 yılında vefat etmiş; bunun haberini Medinelilere bizzat Resûl-i Ekrem vererek onun gıyabında Cennetü'l-bakî'da cenaze namazını kıldırmıştı.