Arama
Nebe (Amme) Suresi Arapça Türkçe oku! Amme Suresi okunuşu ve anlamı! Nebe (Amme) Suresi kaç ayet?
Ölümden sonraki yaşamı konu edinen Nebe Suresi, 40 ayetten oluşmuştur. Mekke döneminde nazil olan sure, halk arasında ilk ayetteki kelime olan "Amme" ile anılır. Nebe Suresi'nin faziletine varmak isteyen pek çok Müslüman; Nebe (Amme) Suresi Arapça Türkçe oku! Amme Suresi okunuşu ve anlamı, Nebe Suresi okunuşu ve Türkçe meali! Amme Suresi anlamı nedir? gibi konuları araştırırken Amme Suresi kaç ayet? sorularına da cevap arıyor. Tüm bu soruların cevabıyla birlikte Fikriyat'ın seçkin hafızlarından Amme Suresi dinleyebilirsiniz… İşte Nebe (Amme) Suresi hakkında her şey…
Nebe Suresi'nin fazileti hadislerde Efendimiz tarafından konu edinilmiştir.
Hz. Peygamber'in Nebe' Sûresi'ni Mürselât sûresiyle birlikte namazın bir rek'atında okuduğu bilinmektedir (Buhârî, "Fezâʾilü'l-Kurʾân", 6, 28; Müslim, "Salâtü'l-müsâfirîn", 275-279; krş. İbrâhim Ali, s. 306-307, 342-343).
"Amme yetesâelûn sûresini okuyan kimseye Cenâb-ı Hak kıyamet gününde soğuk içecekler lutfedecektir" meâlindeki rivayetin mevzu olduğu belirtilmiştir. (Zemahşerî, I, 684-685 [neşredenlerin notu]; Muhammed et-Trablusî, II, 725).
Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) buyurdu ki: "Nebe Suresini öğreniniz ve öğretiniz. Bu sureyi okuyan kimseye Allah'u Teala kıyamet gününde Kevser şarabından içirir." (Bursevi, Ruhul-Beyan, 10/313)
Resulullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) buyurdu ki: "İkindi namazından sonra Nebe suresini (vird olarak) okursa, Allah'u Teala o kimsenin rızkını artırır (kazancına bereket ihsan eder), Ona dünya dağları ağırlığınca iyilikler yazılır. Kıyamet günü yüce Allah her bir kılını nurlu kılar. Dünyadan cenneteki makamını görmeden de çıkmaz." (Ebûl-Leys Semerkandî, Tefsirul-Kur'ân, 6/362)
Hz. Peygamber'in Nebe' sûresini Mürselât sûresiyle birlikte namazın bir rek'atında okuduğu bilinmektedir (Buhârî, 6, 28; Müslim, 275-279).
"Amme yetesâelûn sûresini okuyan kimseye Cenâb-ı Hak kıyamet gününde soğuk içecekler lutfedecektir" meâlindeki rivayetin (Zemahşerî, VI, 303; Beyzâvî, IV, 374) mevzu olduğu belirtilmiştir (Zemahşerî, I, 684-685, Muhammed et-Trablusî, II, 725).