Osmanlı'nın salgın hastalıklarla mücadele için kurduğu hayır eseri: Gureba Hastanesi

📌 Gureba Hastanesi'nde belli branşlardan uzman hekimler yer alırdı. Bunlardan bazıları şöyleydi: Dahiliye hastalıkları uzmanları (emraz-ı dahiliye mütehassısları), göz hastalıkları uzmanı (emraz-ı ayniye tabibi), kulak burun boğaz doktoru (emraz ve ameliyat-ı üzniye ve hançereviye tabibi), fizik tedavi uzmanı (masaj ve elektrik ve tedavi-i bil-mâ mütehassısı) operatör, operatör muavini, kimya ve bakteriyoloji şefi, deri hastalıkları ve frengi uzmanı (emraz-ı cildiye ve efrenciye).

📌 Hastanedeki görevliler her gün saat 9'da gelir, yarım saat sonra da görevlerine başlardı. Doktorlar öğlen, eczacılar 14:00'da memurlar ise akşam 4'te buradan ayrılırdı.

📌Tabipler, eczacılar ve idari görevliler nöbetleşe görevlerini sürdürürlerdi. Nöbet tuttukları 24 saat zarfında hastaneden 200 metreden fazla uzaklaşmaları yasaktı. Görevlerini her gün saat 12.00'de devrederlerdi.

📌 Gureba Hastanesi'ndeki hastabakıcıların görevleri vakfiyede belirtilir. Buna göre hastalara müşfik davranacak, hastaların yemeklerini mutfaktan getirip koğuş onbaşısının nezaretinde birer birer dağıtacak, kendi kendine yemek yiyemeyen ve ilaçlarını içmeğe muktedir olamayanlara yardım edeceklerdi. Ayrıca tabip izniyle koğuştaki hastalar hamama götürürlerdi.

📌Hastabakıcıların bir diğer görevi koğuşların temizliğine dikkat etmekti. Yatakları temiz ve düzgün tutmalarının yanı sıra cenaze nakli de görevleri arasındaydı.

📌 Ayrıca kendi kişisel temizliğine de dikkat etmeleri gerekiyordu. Ellerini daima temiz bulundurmaya, tırnaklarını sık sık kesmeğe ve haftada en az bir defa yıkanıp tıraş olmağa mecburdular.

➡ 1864 yılında Kafkasya'dan zorunlu göçe tabi tutulan Çerkesler Osmanlı'ya yöneldi. Uzun bir yolculuk sonucunda payitahta gelen göçmenlerin çoğu hastaydı. Kadın göçmenler Gureba Hastanesi'ne yatırıldı. Kadın hastaları bakmak için görevli 11 hastabakıcı kadın bulunuyordu.

Hastane yoksul ve garip Müslümanların ücretsiz tedavi edilmeleri şartı vardı.

📌 Gurebâ-yi Müslimîn inşa edildiği devirde payitahtta Müslüman halkın yatarak tedavi olabileceği hastane sayısı oldukça sınırlıydı.

➡Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'nin dahiliye ve cerrahi klinikleri, kimsesiz ve bakıma muhtaç kimselere hizmet veren Hürrem Sultan Darüşşifası, akıl hastaları için ayrılan Süleymaniye, Atik Valide Nurbanu Sultan ve Sultan Ahmed Dârüşşifaları yatılı tedavi eden hastanelerdi.

📌 İlk önce hastaların tedavi olabilmesi için bir dilekçe ile başvurması gerekirdi. Sonrasında hastane nazırı, hastayı muayenesi yapılmak üzere baştabibe gönderirdi. Eğer tedavi edilebilir bir hastalığı varsa ve yatması gerekiyorsa hastanın adı yazılı olarak hastane nazırına bildirilirdi.

📌 Hastane nazırı bu yazının üstüne işaret koyup tarih attıktan sonra yatış işlemi başlardı.

📌Hastalar, eşyalarını ve kıyafetlerini görevlilere teslim etmeye, kendilerine verilen elbiseleri giymeye mecburlardı. Ayrıca belirtilen yatakta yatıp verilen kaplardaki yemeği en çok bir saat içinde yedikten sonra kapları iade etmeleri gerekiyordu.

📌 Yatan hastaların kıyafetleri üç günde bir sabahleyin hizmetçiler tarafından toplanıp temiz elbiseler verilirdi. Hastalardan çıkan kirli çamaşırlar yıkanırdı.

📌 Eğer gelen kişi vebalı ise o hastaların olduğu koğuşa, başka bir bulaşıcı hastalığı varsa bulaşıcı hastalık koğuşuna yönlendirilirdi. Bu sayede hastalıkların bulaşılma riski azalıyordu.

📌Karasu nedeniyle gözleri görmeyenler, daimi sağırlık, kötürüm, yatalak, abdâl, mecnûn ve miskin (cüzam) hastalığı bulunanlar ile çaresiz hastalıklara yakalanmışlar hastaneye kabul edilmezdi.

📌 Hastaneye gelen ziyaretçiler için de belli kurallar vardı. Erkek ziyaretçiler salı ve cuma günleri, Müslüman kadınlar yalnız pazar günleri öğleden ikindi zamanına kadar hastaneye girebilirdi.

📌 Ziyaret süresi normal koğuşlarda yarım saat, bulaşıcı hastalıklar koğuşlarında 10 dakikaydı. Bulaşıcı hastalıklar koğuşuna gireler dezenfekte edilmeden bırakılmazdı.

Açıldığı günden beri hastanede yatan hastaların ilaçları ücretsiz olarak verilirdi.

📌 Hastane, ilk açıldığı dönemde İstanbul'da çiçek salgını vardı. Henüz resmi açılışı yapılmadan çiçek aşısı merkezi hizmeti verdi. Böylelikle Üsküdar, Beyazıt, Eyüp ve Bezmiâlem Valide Sultan Gureba Hastanesi'ndeki dört aşı merkezinde 2.500 çocuk aşılandı.

📌Ayrıca 1849 yılına kadar süren kolera salgınında sokaklardan toplanan koleralılar, Gureba Hastanesi'ne yatırıldı.

📌 Hastanede, Müslüman ve erkek olmak kaydıyla sadece muhtaç ve kimsesiz "garipler" parasız tedavi görüyordu. Vâlide Sultan, hastanenin varlığının korunması ve hizmetin en iyi şekilde yürütülmesi için buraya zengin gelirli birçok vakıf bağışlamıştı.

📌 Hastanenin arkasında fidan dikilen bahçesi ve ön kısmında büyük bir hamamı ve 9 dükkânı vardı.