Çocuklara nasıl hitap edilmeli?
Hız ve iş arasında sıkışmış birer ebeveyn isek çocuğumuzla ilgilenmeye kısıtlı zamanlarda fırsatımız olur. Haliyle de iletişimimiz ve ilişki biçimlerimiz bu hızdan epeyce etkilenir. Bu esnalarda çocuklarla iletişime geçerken zihnimizdeki hazır kodları kullanırız. Bu kodlar da sıradan, rutindir ve sorgulanmamış bir şekilde hafızamızda durur. Herhangi bir yerde bir ebeveynin çocuğuna "aşkım, prensim/prensesim, paşam, anneciğim, babacığım…" diye seslenişi kulağımıza çarpar. Uzmanlara göre çocuklara bu şekilde hitap etmek doğru mu? Çocuklara nasıl hitap edilmeli? Sizler için derledik.
Zamanla içerisinde yaşadığımız sosyal evren farklılaştıkça zihinsel kodlarımıza yeni bilgiler eklenir ve çocuklarla iletişimimiz bu yeni formlara göre ayarlanır. Sorgulamadan, birdenbire bir seyir içerisinde, herhangi bir yerde bir ebeveynin çocuğuna "aşkım, prensim/prensesim, paşam, anneciğim, babacığım…" diye seslenişi kulağımıza çarpar.
Oysa pedagoji üzerine birçok uzman, gerek internet gerekse gazete gibi tüm mecralarda gidişatın yanlış olduğuna dikkat çekiyor. Özellikle yaşanmışlıklardan yola çıkarak aileleri uyarıyorlar ancak aileler bu konuya kulaklarını tıkamış durumda. Medya ve diziler de bu konuda uzmanlara yardımcı olmuyorlar. Özellikle çocukların izlediği çizgi film ve tanrıçaların isimleriyle ailenin çocuklarına seslenmesiyle hayatın dolaşımına dâhil ediyorlar.
Bu tür hitapların çocuğun kendilik algısını bozduğu, alt-üst ettiği konusunda uzmanlar hemfikir. Çocuk, kim ve ne olduğunu kendisine söylenen hitaplar, kelimeler, cümleler üzerinden kurguluyor ve kendini öyle inşa ediyor. Kendiyle hitap arasında çarpık ve yanlış duruşu, ancak aklı başına geldikten sonra yaptığı geri dönüşlerle yüzümüze vuruyorlar. Bu geri dönüşü yapacak duruma gelme sürecinde geçen zaman ise çocuk zihniyetinin kendi meşguliyetidir. Henüz konuşamayan fakat hitapla kendi arasındaki yanlışlığı fark eden çocuğun yaşadığı travmatik durum, hiç de azımsanmayacak bir olay.
Mesela küçük bir kız çocuğunu "cadı" diye seven bir büyüğe karşı, yeni konuşmaya başlamış olan çocuk "ben cadı değilim" şeklinde geri dönüş yapıyor. Bu konuşmanın başlama sürecinde zihnin durma verdiği tepki kod bilgi olarak çocuğun zihnine yerleşiyor. Demek ki, iyi niyet veya sevgi gösterisi olarak kullanılan kelimelere karşı hakiki kelimeler tercih edilmeli. Çünkü çocuğun zihin dünyasında, gerçeğe ait kelimeler daha fazla kabul görüyor.
Birçok ebeveynden duyduğumuz "anneciğim, babacığım, prensim/prensesim, aşkım, cadı…" gibi hitaplar, çocuğun kendisini o şekilde zannetmesine sebep oluyor. Kendisini prenses zanneden bir çocuğun akran ilişkisinde sağlıklı davranma biçimleri geliştirmesi pek de mümkün değil.
