İslam ile şereflenen ilk kral: Necaşi Asheme

Habeşçe'de "hükümdar" anlamına gelen ve Batı dillerinde "negus" imlâsıyla yazılan negâsî kelimesinin Arapçalaşmış şekli olan necâşî, Habeş kralları için kullanılan bir unvandır.

Arapça kitabelerde bunun karşılığı olarak "melikü'l-Habeşe" ve "melikü Aksum" unvanı yazılmıştır.

Necâşî, Arap kaynaklarında özel isim olarak da geçmekle birlikte bu durum unvanın lakaplaşmasından kaynaklanır.

Resûl-i Ekrem'in gıyabî dostluk kurduğu necâşînin adının Ashame olduğu bilinir.

İslam öncesinde Arapların Habeş kralları ile ilişki içinde bulundukları, Kusayy'ın çocuklarından Hâşim veya kardeşinin Necâşî'den Habeşistan'da ticaret yapma imtiyazı elde ettiği ve bu imtiyazın uzun zaman onun ailesinde kaldığı bilinir.

Ayrıca Abdülmuttalib ile Harb bin Ümeyye arasındaki bir anlaşmazlıkta Necâşî'nin hakemliğine başvurulduğu ifade edilir.

Hayatı hakkında fazla bilgi bulunmayan Necâşî Ashame'nin tahta ne zaman çıktığı belli değildir.

Bilinen husus, babası Necâşî Ebcer'in kardeşi tarafından tahttan indirilerek öldürüldüğü ve henüz çocuk yaşta olan tek oğlu Ashame'nin Arabistan'a gönderilerek Bedir yöresinde yaşayan Damreoğulları'ndan bir kişiye satılmış ve uzun süre orada kalmış olduğudur.

Hz. Peygamber'in, Mekke'de eziyet gören Müslümanlara "Orada ülkesinde hiç kimseye zulmedilmeyen bir hükümdar iş başındadır; gidin ve Allah içinde bulunduğunuz durumdan bir çıkış yolu gösterinceye kadar o doğruluk ülkesinde kalın" tavsiyesi üzerine, 615 yılında dördü kadın olmak üzere 15 kişi Habeşistan'a hicret etmişti.

Bu ilk muhacirlerin Ashame tarafından iyi karşılanmasıyla bir yıl sonra daha kalabalık bir grup oraya gitti.