Arama
Bedir Savaşı'ndan önce gerçekleştirilen gazve ve seriyyeler
Peygamber Efendimiz, Müslümanlarla birlikte Mekke'de uzun yıllar Kureyşli müşriklerden baskı ve zulüm görmüş; bu nedenle 622 yılında Medine'ye hicret etmişti. Hicret'in ardından Müslümanların maddi ve manevi baskılardan kurtularak dinlerini özgürce yaşayabilecekleri bir ortam sağlamak, İslam'ın yayılmasına engel oluşturan unsurları bertaraf etmek oldukça önemliydi. Bu nedenle Kureyşli müşriklere karşı mücadele için seriyyeler ve Peygamber Efendimizin bizzat katıldığı gazveler düzenlenmişti.
Resûl-i Ekrem'in Medine'ye hicretinden sonra başta Ebû Süfyân olmak üzere bazı müşriklerin, hicret eden Mekkeli hemşerilerini himayeden vazgeçmeleri için ensara mektup yazması Müslümanları tedirgin ediyordu.
Peygamber Efendimiz Medine çevresinden geçen Kureyş kabilesine ait kervanlar üzerine seferler düzenleyerek onları ekonomik açıdan baskı altına almayı ve böylece düşmanlıklarına karşılık vermeyi düşündü.
Kaynaklar, Harrâr'ı Resûlullah'ın Hicret yolculuğu esnasında uğradığı yerler arasında gösterir.
Bir Kureyş kervanının Harrâr'dan geçeceğini öğrenen Hz. Peygamber, Sa'd bin Ebû Vakkâs'ı 20 veya 21 muhacirden oluşan bir birliğin başında Harrâr'a göndermiştir.
Yaya olarak yola çıkan birlik güvenlik sebebiyle gündüzleri gizlenip geceleri yürümüş; yola çıkışının beşinci gününün sabahı Harrâr'a ulaşmıştır.
Kureyş kervanının buradan bir gün önce geçtiğini öğrenen Müslümanlar, Hz. Peygamber kendilerine Harrâr'dan ileriye gitmemelerini özellikle tembih ettiği için kervanı takip etmeyip Medine'ye dönmüşlerdir.
Ebva Gazvesi, Peygamber Efendimizin bir askeri birliğin komutanı olarak bulunduğu ilk gazvedir. Veddan Seferi olarak da anılır. Muhacirlerden oluşan 70 kişilik bir grupla Medine'den Ebvâ'ya kadar gelen Peygamber Efendimiz, Kureyşlilerle karşılaşmadığından herhangi bir savaş olmamıştır.
Bu gazve sırasında Resûl-i Ekrem Benî Damre kabilesiyle, birbirlerine saldırmamaları ve onların Müslümanların düşmanlarıyla iş birliği yapmamaları konusunda bir antlaşma yapmıştır.
Resul-i Ekrem Efendimiz, Medine'ye hicret ettikten sonra çeşitli kabilelerle iş birliği yaparak Mekke-Suriye ticaret yolunu kontrol altına almak ve böylece Kureyş'e ekonomik açıdan ağır bir darbe indirmek istiyordu.
Ancak bunu gerçekleştirmek için iş birliği yapmak zorunda olduğu kabilelerin can ve mal güvenliklerini Kureyş tehdidine karşı garanti etmesi gerekiyordu.