Arama
Peygamber Efendimizin vahiy katipleri
Peygamber Efendimize ilk vahiy 40 yaşında iken, Hira mağarasında bulunduğu bir zamanda "Yaratan Rabbinin adıyla oku!" ayetleri ile gelmişti. Ardından parça parça nüzul olan Kur'an-ı Kerim, hem müminler tarafından ezberlenmiş hem de o günün şartlarıyla kemik, deri parçaları, hurma dalları ve parşömen gibi yüzeylere yazılmıştı. Ayetleri yazıya geçiren ve vahiy katipleri olarak anılan sahabeler, Kur'an-ı Kerim'in eksiksiz olarak bir araya getirilmesine vesile olmuşlar, bizlere değerli bir miras bırakmışlardı. Peki, Peygamberimizin vahiy katipleri kimlerdi? Kaç vahiy katibi vardı?
Sözlü olarak vahyedilmesine rağmen Kur'an'da ondan "Kitâb" diye söz edilmesi Kur'an'ın hem levh-i mahfuzda yazılı olması hem dünyada yazıya geçirilmesiyle ilgilidir. Nitekim onun başta gelen isimlerinden biri Kur'an, diğeri Kitâb'dır.
Her iki kelimenin kökünde "toplamak" anlamı bulunur; ilkinde Kur'an'ın harf ve kelimelerinin sesli, diğerinde yazılı biçimde bir araya getirilmesi söz konusudur.
Onun gözetiminde ayetleri yazıya geçiren sahabilere "kâtibü'l-vahy" yani "vahiy kâtibi" denilmiştir. Tamamı bir nüsha haline getirilmemiş ve sureleri bugünkü tertibe göre sıralanmamış olsa da Kur'an'ın Peygamberimiz tarafından yazıya geçirilmesinin sağlandığı hususunda Müslümanlar arasında ihtilâf yoktur.
Kur'an'ın Resul-i Ekrem döneminde bir kitap haline gelmemesi, onun vefatından kısa bir zaman öncesine kadar vahyin devam etmesi ve nesih ihtimali gibi sebeplere dayandırılır.
Abese suresinde zikredilen "saygın ve erdemli elçilerin ellerindeki değerli sahîfeler" ifadesinde geçen yazıcıların melekler, sahîfelerin de levh-i mahfûz olduğu şeklinde yaygın bir kanaat varsa da bu ikisini kâtipler ve Kur'an âyetleri diye yorumlayan müfessirler de mevcuttur.
İbn Hacer, Beyyine suresinin 2. ayetinin Kur'an'ın sahîfelerde yazıldığına delil teşkil ettiği görüşündedir. "Kitap" ve "sahîfe" manasına gelen lafızların yer aldığı diğer bazı ayetlerin yorumunda da (Tûr, 2-3; Vâkıa, 77-79) benzer görüşlere rastlanır.
Vahyin Peygamberimiz zamanında yazıya geçirildiğine dair en önemli delil, onun vefatından kısa bir süre sonra Halife Hz. Ebû Bekir zamanında Kur'an'ın bir araya getirilmesi çalışmalarına başlandığında ayetlerin tamamının farklı sahabiler nezdinde çeşitli malzemeye yazılmış olarak bulunmasıdır.
Resûl-i Ekrem, ayetlerin nüzulü esnasında vahiy kâtiplerinden birini çağırır ve bunları yazdırırdı. Özellikle Medine döneminde Resûlullah'ın yakın komşularından Zeyd bin Sâbit, yeni nazil olan ayetleri yazmak üzere çağrılan ve yazı malzemesini de yanına alması talimatı verilen isimlerin başında gelir.
Nitekim kendileri yazamayacak durumda olan sahabilerin, ellerindeki sayfalarla Peygamberimizin yanına gelip kâtip aradıkları ve istinsah işinin ücret karşılığı değil Allah rızası için yapıldığı nakledilir.
Resûlullah'ın düşman bölgelerine Kur'an'la gidilmesini yasaklaması da ashap arasında ayetlerin yazılı şekilde bulunduğunu göstermektedir.