Arama
Tevhid, tevekkül ve imtihan: Hz. İbrahim
Hz. İbrahim, Kur'an-ı Kerim'de kendisinden en çok söz edilen ülü'l-azm peygamberlerdendir. Tüm peygamberler gibi o da çeşitli imtihanlara maruz kalmıştı. Başta babası olmak üzere kavmini hak dine davet etmiş, ateşe atılmış, kavmini putperestlikten vazgeçiremeyince göç etmek zorunda kalmış, evladı ile imtihan olmuştu. Oğlu Hz. İsmail ile Kabe'yi inşa eden Hz. İbrahim, kendi zürriyetinden Allah'a itaat eden bir ümmet çıkması için dua etmiş; nitekim Peygamberimiz hadis-i şerifinde şöyle buyurmuştu: "Ben babam İbrahim'in duası, kardeşim İsa'nın müjdesi ve annemin rüyasıyım."
Kur'an, Hz. İbrahim'den bahsederken çeşitli surelerde onun genel inanç tarihindeki yerini, öğretisinin ana hatlarını ve özelliklerini, tebliğ faaliyetleri ve yöntemlerini, kişiliğinin dinî, ahlâkî, içtimaî ve ailevî boyutlarını tanıtmış ve hayatından da bazı kesitler vermiştir.
Hz. İbrâhim, Kur'an ve hadislerde sadece "İbrâhîm" şeklinde anılırken diğer İslamî kaynaklarda bu adın "İbrâhâm", "İbrâhim" ve "İbrahem" telaffuzlarına da rastlanır.
Tarih ve tefsir kitaplarında, Ahvaz bölgesindeki Sûs'ta veya Bâbil'deki Kûsâ'da ya da Kesker sınırındaki Verkâ'da doğduğu, daha sonra babasının onu Nemrûd'un bulunduğu Kûsâ'ya götürdüğü ileri sürülür. Harran'da dünyaya geldiği ve babasının kendisini Bâbil'e götürdüğü de rivayet edilir.
Müslüman tarihçilerin kaydettiğine göre kâhin ve müneccimlerin o sene bölgede doğacak İbrâhim adlı bir çocuğun halkın dinini değiştireceğini, Nemrûd'un saltanatına son vereceğini söylemeleri, diğer bir rivayete göre ise kendisinin bu mahiyette bir rüya görmesi üzerine Nemrûd hamile kadınları bir yere toplamış ve doğacak bütün erkek çocukların öldürülmesini, ayrıca erkeklerin eşlerinden uzaklaştırılmasını emretmiştir. Bunun üzerine Âzer, İbrâhim'e hamile kalan karısını Kûfe ile Basra arasındaki Ur şehrine götürüp bir mağaraya saklamış, İbrâhim bu mağarada doğmuştur.
Hz. İbrahim, Kur'an-ı Kerim'de ayrıntılı biçimde anlatılan, Allah'ın sonsuz varlığına ve birliğine dair istidlâllerini de bu mağaradan ayrılışını takip eden günlerde yürütmüştür. Buna göre bir akşam vakti mağaradan çıkarılan İbrâhim, babasına gördüğü şeylerin ne olduğunu ve bunların bir yaratıcısının bulunup bulunmadığını sormuş, onların bir rabbi olması gerektiğini düşünmüş; yıldızları, ayı ve güneşi görünce her biri için, "Rabbim budur" demiş; fakat gördükleri kısa süre sonra sönüp gidince, "Ben böyle sönüp batanları sevmem" diyerek bunların hiçbirinin ilâh olamayacağını ifade etmiştir.
"Hiç şüphesiz ben, bir tevhid ehli olarak yüzümü gökleri ve yeri yaratmış olan Allah'a yönelttim, ben müşriklerden değilim" diyerek bir olan Allah'a dönmüştür. Rabbi Hz. İbrahim'e, "Müslüman ol!" dediğinde, "Âlemlerin rabbine teslim oldum" diyerek bu davete icâbet etmiştir.
Hz. İbrahim daha sonra kavmini de dine davet etmiş, ancak olumlu sonuç alamamıştır. Kur'an'da Hz. İbrahim'in babası için Allah'tan af dilediği, fakat bu dileğinin kabul edilmediği belirtilir.
Hz. İbrahim'in, babasının ve kavminin taptığı putlara karşı mücadele ettiği ve Allah inancını savunduğu; gök cisimlerine ve bunların sembolleri olan putlara tapmanın manasız olduğunu, hiç kimseye fayda veya zarar vermesi mümkün olmayan bu cisimlere tapmaktan vazgeçmeleri gerektiğini söylediği ifade edilir.
Buna göre Hz. İbrahim, taptıkları putların ne kadar âciz ve işe yaramaz olduğunu kavmine göstermek üzere fırsat kollar. Nihayet bir bayram günü halk şenlik için şehir dışına çıkınca put evine girerek en büyük put dışındaki bütün putları kırar. Kavmi döndüğünde durumu görüp Hz. İbrahim'i sorguya çeker, Hz. İbrahim, "Belki de şu büyükleri yapmıştır, ona sorun" der.
Nihayet putperest yönetim Hz. İbrahim'i ateşe atmak suretiyle cezalandırmaya kalkışır. Ancak Allah'ın, "Ey ateş, İbrâhim'e karşı serinlik ve esenlik ol!" emri üzerine ateş Hz. İbrahim'i yakmaz. Tarih ve tefsir kaynaklarının çoğunda, Hz. İbrahim'in ortaya koyduğu deliller karşısında yenik düştüğü bildirilen kişinin onu ateşe atan toplumun lideri Nemrûd olduğu kabul edilir.