Hafta sonu izleyebileceğiniz film önerileri

İran Sineması, kendi kültürünü sinemaya uyarlayarak yeni bir anlatım dili geliştirir ve böylece saf, naif, ruha dokunan sinemayı gösterir izleyiciye...

◼ İrfan Sineması olarak da adlandırabileceğimiz Mecidi filmleri, bir mananın peşindedir. İnancını filmlerine yansıtırken, Mevlana'dan izler taşımayı da ihmal etmez. Kırsal kesim insanını anlatır, köy ve kent çelişkisine değinir. Hemen herkes taşrada yaşar ve geçim derdindedir. Yoksulluğun içerisindeki insanın alçakgönüllü halini anlatır. Şükretmek ve gayret göstermek üzerine kurulu bir senaryosu vardır.

🎥 Bu hafta sonu ailecek izleyebileceğiniz film önerilerimizi İran sinemasından yönetmen Mecid Mecidi'den seçtik.

Serçelerin Şarkısı
Cennetin Çocukları

◼ Her iki filmde de kaybolan bir eşya bulunur ve onu tekrar elde etmek için verilen çaba gösterilir. Serçelerin Şarkısı filmi daha çok Kerim karakteri üzerinden ilerler. Tokgözlü Kerim'in yaşadığı olaylar sonucunda dönüştüğü doyumsuz karakteri aşama aşama görürüz. Hayat ona bazı işaretler gösterse de o bunlardan ders çıkarmaz ancak sonunda başına büyük bir şey gelir. Cennetin Çocukları filminde ise iki kardeşin kaybolan ayakkabılar üzerinden yaşadıkları macera konu edilir. Kaybolan ayakkabılar nedeniyle iki kardeş bir çift ayakkabıyı değişerek kullanır. Küçük yürekleriyle buldukları çözüm budur.

😊 IMDb: 7.9/10
Tür: Dram
Süre: 96 dakika
Ödüller: 2008 Berlin Film Festivali,
En İyi Erkek Oyuncu Gümüş Ayı Ödülü
Oyuncular: Mohammad Amir Naji, Maryam Akbari,
Kamran Dehghan, Hamid Aghazi, Schabnam Akhlaghi

Serçelerin Şarkısı Konusu

◼ Kerim çalıştığı çiftlikten bir devekuşunun kaçmasından sorumlu tutularak kovulur. İşitme engelli kızına yeni bir kulaklık almak için şehirde çalışmaya başlar. Ancak şehir düzeni zamanla kendi değerlerinde bazı değişimler yaşamasına neden olur. Kerim, vicdanıyla büyük bir hesaplaşma içerisine girer.

🎥 Bir karakterin iç hesaplaşması

◼ Filmin anlatısı karakter odaklıdır. Başkarakterimiz olan Kerim'in, yaşadığı olaylar ışığında başladığı yerden sonraki değişimini gözlemler ve nereye vardığını görürüz. Film, zaman zaman komediye zaman zaman melodrama kaçar.

Kırsal kesim ve kentteki hayatın yani geleneksel yaşam ile modernite arasındaki derin çelişkiyi gösterir. Konu bakımından her kesime hitap edebilecek bir meselesi vardır.

◼ Kerim, her zaman iyi veya her zaman kötü bir karakter değildir. Filmi izlerken bazen ona hak verir bazen haksız buluruz. Özellikle Tahran'a gitmesiyle karakterde bozulmalar başlar. Yapabileceğine asla ihtimal vermeyeceğimiz şeyleri yapmayı düşünür ve yapar da. Ancak her yanlışta ders niteliğinde bir olay yaşar. Bedelini biraz ağır öder.

Çalıştığı çiftlikte kapıyı kapatmayı unuttuğu için kaçan devekuşundan sorumlu tutulan Kerim, işten atılır. Ancak o akşam çocuklarına hediyeler alarak eve gider ve hiçbir şey yansıtmaz. Böyle bir karakterin hiç bozulmayacağını düşünürüz. Klasik bir hikâye sinemacısı, karakterin başına daha da kötü şeylerin geleceğini ve onları nasıl aşacağını izleyeceğini düşünür. Ancak bu filmde öyle olmaz. Filmin dramatik yapısı, Kerim'in Tahran'a gitmesi ve şehirdeki ekonomik ilişkilerin onu bozmaya başlamasıyla ilerler.

◼ Hikâyenin ana hattı, Kerim'in kendi içerisinde yaşadığı gidiş gelişlerden oluşur. Tahran'a gidince başka şekilde de para kazanılabileceğini öğrenen Kerim, önce kaçak taksicilik yapar, ardından hurdaları toplayarak para kazanır. Evinin avlusunu da bu hurdalarla doldurur. Hayatını bir anda maneviyat yerine maddiyat üzerine kurmaya başlar.

◼ Bir devekuşu yumurtasını 5 ayrı haneye dağıtma cömertliğindeki karakter, hurdalıktan bulup avluya koyduğu kapıyı eşinin, komşusuna verdiğini öğrenince gidip geri alır, duruma gelir. Karısının böyle bir konudan dolayı insanlara karşı mahcup olmasına ve ağlamasına göz yumar. Kapı sahnesi, olayların kırılma noktasına gelmesini sağlar.

◼ Filmin başından beri köyde verimli topraklar, yeşil tarlalar görürken Kerim'in kapıyı sırtlayıp geçtiği tarlalar çok verimsiz ve çoraklaşmış bir hal alır.

Kerim'in manevi halini simgeleyen bu görüntü, onun hayatının yeşilliklerini kaybedip kuru ve çorak bir toprak halini alışını simgeler. Toprakların tekrar bereketli hale gelmesi ise Kerim'in tekrar yaşayacağı değişimle gerçekleşir.

Senaryoda birbirine benzer 2 önemli olay yaşanır.

🔸 Bunlardan biri Kerim'in erikle yaşadığı olaydır. Kerim, taksicilik yaparken adamın biri yanlışlıkla yüksek miktarda para verir. Kerim adamın arkasından gider ama ona ulaşamaz. Parayı veremeyen Kerim, onu farklı bir cebine koyar. Eve giderken erik almak ister. Ancak normalde aldığından daha fazla erik alır. Aldığı bu eriklerin parasını da farklı cebinde bulunan o parayla öder. Ancak erikler yolda giderken yerlere dökülür. Çünkü o Kerim'in rızkı değildir.

🔸 Bir diğeri de çocukların bir kuyuyu temizleyip içerisine balıkları doldurmak istemesi durumudur. Çocukların buradaki tek hedefi milyoner olmaktır. Filmin son sahnelerinde çocuklar bir bidon dolusu süs balığına sahip olur. Ancak çocukların bidonu devrilir. Bütün balıklar yola dökülür. Bir kısmı kendiliğinden bir kısmı da çocukların çabasıyla su kanalına girerek hayatta kalır. İçlerinden sadece bir balığı köye getirebilirler.

İnsan olmanın gereği "empati"

🔸Yönetmen, bütün bu olanlarla aslında rızkına razı olmak, rızkı kadarını almak meselesini anlatır. Çocukların balıklarının dökülmesinin ardından hepsi bir kamyona binerler. Kerim, Azerice bir türkü söylemeye başlar. Türkünün adı 'Yalan Dünya'dır. Şarkıda bu dünyanın insanların vermesi gereken bir sınav olduğu ve bu sınavı geçenlerin öbür dünyada ödüllendirileceği sözleri geçer. İşte bu türkü ile filmin mesajı açıkça verilir.

🔸 Kerim'e doğru yolu bulması için hayat pek çok mesaj verir ancak Kerim bunlardan çok da ders çıkarmaz. En sonunda avluya yığdığı o koca molozların altında kalır. Bu, Kerim'in aldığı en büyük ders olur. Kendi aç gözlülüğünün altında kalır. Böylece Tahran ile beraber gelen bütün kötülükler yıkılır ve eve bereket gelmeye başlar.

Yönetmenin sözü

"Benim her zaman hedefim, idealim iyi bir yönetmen olmaktı. Başarılı olup, olmadığıma elbette seyirciler karar verecek. Genel olarak aslında bir yönetmen, bir sanatçı ortak bir cümle söylemeye çalışır. O cümleyi arar, bir ağaç gibi mesela. Bazen dallarına işaret eder, bazen gövdesine ama kafasında olan hep ağaçtır. Ben de aslında o ortak cümleyi bulmaya çalışırken bir iz sürdüm. O da insana hürmet ve var oluşuna dair bir anlam oluşturmaktı."