1 sure, 1 hadis, 1 kavram, 1 sahabe
Peygamber Efendimiz, Ramazan ayı ile ilgili bir hadisinde "Oruç tutan nice kimseler vardır ki oruçtan nasibi sadece aç kalmaktır" buyurmuş, orucun muhtevasına ve bu ayın faziletine dikkat çekmişti. Peki, "Haremeyn" olarak anılan Mekke ve Medine'nin "hizmetkarı" anlamında kullanılan Hadimü'l Haremeyn tabirinin ilk hangi Osmanlı sultanına söylendiğini biliyor musunuz? Veya ismi okuduğu ezanlarla özdeşleşen Hz. Bilal'in yaşamını? Fikriyat olarak 1 sure, 1 hadis, 1 kavram ve 1 sahabenin yaşamını sizler için derledik.
"Yemin olsun, kuşluk vaktine; Kararıp sakinleştiğinde geceye ki; Rabbin seni bırakmadı ve sana darılmadı.
Elbette işin sonu senin için öncesinden daha hayırlı olacaktır. Rabbin sana mutlaka lutuflarda bulunacak, sen de memnun olacaksın.
O seni yetim bulup barındırmadı mı? Seni yol bilmez halde bulup yol göstermedi mi? Ve seni yoksul bulup zengin etmedi mi?
O halde sakın yetimi ezme! El açıp isteyeni de sakın boş çevirme! Rabbinin lutuflarını şükranla an."
Duhâ Suresi
Duhâ Suresini okumak ve dinlemek için tıklayın.
Hâdimü'l Haremeyn, İslamiyet'in iki mukaddes şehri olması nedeniyle "Haremeyn" olarak anılan Mekke ve Medine'nin "hizmetkârı" anlamında kullanılan bir tabir.
Bu unvanı kullanan ilk hükümdar, 12'inci yüzyılda İslam'a büyük hizmetleri bulunan Selahaddin Eyyûbî'ydi. Onun ardından hilafetle özdeşleşen bu unvan, Yavuz Sultan Selim'in Mısır'ı ele geçirmesinin ardından mukaddes emanetlerle birlikte Osmanlı sultanlarına devroldu.
Hâdimü'l Haremeyn, hilafetin kaldırılmasına dek Osmanlı'da resmî yazışmalarda kullanılan, sikkelere darp edilen ve hutbelerde söylenilen bir unvandı.
Hz. Bilal, Hicret'ten kırk yıl kadar önce, Habeş asıllı bir köle olarak Mekke'de dünyaya geldi. Babası Rebâh ve Müslüman olduğu için işkencelere maruz kalan annesi Hamâme de köleydi. Bilal-i Habeşî, İslamiyet'i Hz. Ebubekir aracılığıyla kabul etti.
Bilal, Benî Cumah kabilesinden Ümeyye bin Halef'in kölesiydi. Mekke'de müslüman olduğunu açıkça söyleyen ilk yedi kişiden biriydi.
Bu sebeple Ümeyye bin Halef, öğle vakitlerinde Bilal'i kızgın güneş altında sırt üstü yatırır, büyük bir kaya parçasını göğsü üzerine koydurur, sonra da İslamiyet'ten vazgeçerek Lât ve Uzzâ'ya tapmaya zorlardı.
Ancak o her defasında "Rabbim Allah'tır; O birdir" diyerek bu dayanılmaz işkenceye imanıyla göğüs gererdi. Resul-i Ekrem Efendimiz (sav), onun bu şekilde işkence görmesine son derecede üzülürdü.
