Arama
İbn Haldun düşüncesinde ihtiyaçlar ve boş zaman
İbn Haldun, İslam medeniyetinin en parlak döneminin sonlarında yaşamış bir alimdi. Hayatının ilk 20 yılını Tunus'ta, 26 yılını Cezayir, Fas ve Endülüs'te, 4 yılını tekrar Tunus'ta ve son 24 yılını ise Kahire'de geçirdi. Bu coğrafyaların istilalardan ne şekilde etkilendiğini inceledi, devletlerin bekası konusuna değindi ve görüşlerini Mukaddime'de kaleme aldı. Ona göre insan, varlığını devam ettirebilmek için toplu halde yaşamak mecburiyetindeydi. Peki, İbn Haldun'un Maslow'dan 600 yıl önce ortaya koyduğu ihtiyaçlar hiyerarşisi nasıldı? İbn Haldun "boş zaman" kavramını nasıl görüyordu?
📌Kuzey Afrika'da 14'üncü yüzyılda dünyaya gelen İbn Haldun, ilk defa kendisinin temellendirdiği "umran ilmi" ve bu ilmin temel kitabı olarak yazdığı el-İber'in girişi olarak düşündüğü şaheseri Mukaddime ile modern dönemlerde gelişecek birçok disiplinin ilk örneğini ortaya çıkardı.
📌İbn Haldun, "Beşerî umran ilmi" adını verdiği yeni ve özgün bir ilim dalı kurduğunu, kendisinden önce bu alanda hiç kimsenin araştırma yapmadığını ve bu ilmi kurarken kimseden faydalanmadığını belirtir.
İbn Haldun, güttüğü amaç ve buna ulaşmak için izlediği yöntem hakkında da sağlıklı bilgiler verir.
📌İbn Haldun'a haklı bir şöhret kazandıran, İslam ve hatta dünya düşünce tarihinin en özgün eserlerinden biri olan Mukaddime'ye bu adı, İbn Haldun vermemiştir. Bu ilk cilt zamanla Mukaddime diye anılır olmuştur.
İbn Haldun'un Mukaddime'de söz konusu ettiği tarih ve toplumla ilgili görüşlerinin oluşum biçimini ve niteliğini anlamaya yardımcı olması bakımından önem taşır.
📌Bu sebeple insanoğlu, başkalarının ürettiği mal ve hizmetleri satın almak, buna mukabil başkalarının ihtiyaç duyduğu mal ve hizmetleri üretmek böylece yaşamını idame etmek mecburiyetindeydi.
İbn Haldun, eserlerinde iktisatla, geçim ve kazanç yollarıyla ilgili konulara diğerlerinden önce yer veriyor ve bunun sebebini, zorunlu olanın kemal için gerekli olandan daha önce geldiği fikriyle açıklıyordu.
📌Ayrıca ona göre, etrafına serilen bu nimetlerden faydalanabilmesi için gerekli güç, kuvvet, akıl gibi imkânları insanoğluna bahşeden Allah, çiftçilik ve diğer temel zanaatlarla ilgili ana bilgi ve hünerleri de peygamberleri vasıtasıyla öğretmişti.
Böylece iktisadî faaliyet, bir yönüyle mukaddes ve mübarek bir nitelik kazanıyordu. Peki, ona göre hayatı idame ettirmek için gerekli olan "ihtiyaç" kavramı neydi?