Napolyon’un Doğu düşlerini sona erdiren Osmanlı karşısındaki büyük hezimeti
Napolyon, gerçekleştirdiği seferlerle Avrupa'nın siyasi haritasını tamamen değiştiren ve adını dünya tarihine yazdıran bir Fransız İmparatoruydu. Askeri ve siyasi stratejileriyle birçok bölgeyi ele geçiren Napolyon, son olarak Doğu'nun zengin topraklarına gözünü dikmişti. Doğu Akdeniz'in ticaret yolları asırlar boyu Fransızların hayalini süslemiş; Napolyon Mısır'ın ele geçirilmesi ile İstanbul'un kapısının aralanacağı stratejisini benimsemişti. Ancak hesaba katmadığı 70 yaşındaki Cezzar Ahmet Paşa'nın kahramanlığı onu büyük bir hezimete uğrattı. Öyle ki şu sözleri söylemişti: "Savaşı kazansaydım Doğu'nun fatihi olur ve Paris'e İstanbul üzerinden dönerdim."
Napolyon Bonapart, 15 Ağustos 1769'da İtalyan kökenli küçük soylu bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Matematikteki başarısı sayesinde 1784'te Paris'teki askeri akademiye kabul edildi. Bu okuldan topçu subayı olarak mezun oldu.
Bonapart henüz 24 yaşındayken generalliğe terfi etti ve 1794'te İtalya'daki topçu birliklerinin komutanlığına getirildi. 1796'da İtalya'daki Fransız kuvvetlerine başkomutan oldu.
Napolyon 1799'da askeri bir hükümet darbesiyle yönetime son verdi ve Paris'te iktidarı eline geçirdi. 10 yıl sürecek Napolyon'un diktatörlük dönemi bu olayla başlamış oldu.
18 Mayıs 1804'te kendisini "Fransa İmparatoru" ilan ettirdi, Papa VII. Pius'un elinden taç giydi. Böylece "I. Napolyon" unvanını alan Bonapart, agresif bir savaş stratejisine yönelerek yayılma siyasetine başladı. Ertesi yıl kendisini "İtalya Kralı" ilan etti.
Napolyon, güçlü bir donanmaya sahip olan İngiltere yerine onun müttefiklerini hedef aldı. Fransız ordusunu Manş kıyılarından Orta Avrupa'ya yürüten Napolyon, Ulm ve Austerlitz zaferleriyle Avusturya ve Napoli'yi savaş dışı bıraktı.
Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu'nun 1806'da dağılmasına yol açtı. İngiltere ve Rusya ile dördüncü koalisyonu kuran Prusya'yı Jena-Auerstedt Muharebesi'nde yenilgiye uğrattı. Çar I. Aleksandr ile Tilsit'te yaptığı görüşme sonucu Rusya ile bir antlaşma imzaladı. Batı ve Orta Avrupa'nın tartışmasız tek egemeni durumuna geldi.
1807'de Etrurya'yı topraklarına kattı, 1808'de Papalık Devletleri'ni işgal etti, Portekiz'i fethetti, İspanya'ya el koydu. Yaklaşık 700 bin kişiden oluşan "Büyük Ordu" denen ordusuyla 1812'de Rusya seferine çıktı ve Rus ordusunu yok ettikten sonra Moskova'ya girdi. Ruslar geri çekilirken geçtikleri her yeri yaktıklarından Napolyon açlık tehlikesi nedeniyle kışın Rusya'dan çıkmak zorunda kaldı.
Napolyon'un bütün bu seferlerinden önce hedeflediği topraklardan biri de Doğu Akdeniz'di. Mısır'ın dolayısıyla Akdeniz ve Doğu ticaret yollarının Fransa'nın hâkimiyeti altına alınması fikri, VIII. Charles'dan (1470–1498) itibaren Fransızlar için önemli bir hedefti.
Napolyon'a hizmet verenler Mısır'ın fethinin Makedonya ve İstanbul'a bir sıçrama taşı olduğunu söylüyorlardı.
Büyük bir gizlilik içinde yürütülen sefer hazırlıkları tamamlandıktan sonra Toulon Limanı'ndan ayrılan Fransız birlikleri, 1 Temmuz 1798'de İskenderiye'ye çıkmış, 22 Temmuz 1798'de de Kahire'yi ele geçirerek Mısır'ı işgal etmişti.
Fransa'nın bu adımı, sadece Avrupa'da değil Osmanlı Devleti'nde de tüm dengeleri değiştirdi. Ancak, Napolyon'un askerî güç kullanarak Mısır'ı ele geçirme teşebbüsü, ön gördüğü şekilde ilerlemedi. İskenderiye ve Kahire'yi almış, Kuzey Mısır'a tamamen egemen olmuştu.
Kolayca kazandığı bu başarılardan sonra ise Suriye'yi işgale karar vermişti. Napolyon, Mısır'da tutunabilmek için Suriye'nin elde bulunması gerektiğine inanıyor, aynı zamanda Suriye'ye ilerleyince Osmanlı Devleti'ni ürküterek dileklerini zorla kabul ettireceğini sanıyordu.
