Öyküsü başka coğrafyalara uzanan üç lezzet
Dünyada kimi lezzetler var ki doğdukları coğrafyalardan çok daha uzaklarda meşhur olmuş; farklı kültürlerle harmanlanmış ve yepyeni bir usul ile karşımıza çıkmışlardır. Savaşlar, göçler, ticaret ve her türlü kültürel etkileşim, yeme içme alışkanlıklarımızı değiştirmiş; kimi zaman bilindik tarifler yeniliklerle dünyadaki yolculuğuna devam etmiştir. Kökleri başka coğrafyalara uzanan üç farklı lezzetin yolculuğunu derledik.
Pek çoğumuzun müdavim haline geldiği, içmeden güne başlayamadığı kahvenin anavatanı aslında Arap Yarımadası. Kahvenin kullanımının 575 yıllarında başladığı tahmin ediliyor.
Kahve adının, kahvenin üretim beşiği olan Güneybatı Etiyopya'nın Kaffa şehrinden geldiği düşünülse de bir başka görüşe göre, Arapçada şarap anlamında kullanılan kahva, zamanla "kahve"ye dönüştü.
"Kara inci" de denilen kahve, Yemen'den Mekke ve Medine'ye; oradan 15'inci yüzyıl sonunda seyyahlar vasıtasıyla İran, Mısır ve Osmanlı topraklarına ulaştı.
Osmanlı'da çok sevilen ve yeni bir pişirme tekniği ile farklı bir kültür oluşturan kahve, zamanla vazgeçilmez bir içecek haline geldi. Öyle ki günün ilk yemeği olan kahvaltı bile kahveden önce yenilen yemek anlamında "kahve altı" olarak anılır oldu.
Avrupa ise kahve ile Osmanlı sayesinde tanıştı. Osmanlı ordusu, II. Viyana Kuşatmasından çekilirken ağırlık yapacak her şeyi geride bırakmıştı. Kahve çuvalları da geride bırakılan ganimetlerden biriydi.
Türk ordugâhında casus olarak dolaşıp, çeşitli söylentiler çıkaran ve Viyana'nın dışarıdaki kuvvetlerle irtibatını temin eden Leh asıllı Koltschitzky, tercümanlık göreviyle Osmanlı çadırında bulunuyordu. Kolschitzky, kahve ile burada tanışmıştı.
Osmanlı'dan alınan ganimetler arasında herkesin deve yemi zannettiği kahve çuvalları da vardı. Kolschitzky, yaptığı hizmetler karşılığında mükâfat olarak kahve çuvallarını aldı.
Bugün Viyana'nın yerel kahvesi olarak bilinen Melange kahvesini buldu ve şehirde ilk kahvehaneyi Mavi Şişe adıyla açtı. Daha sonra kahve, tüm Avrupa'ya yayıldı.
Boza, arpa, buğday, yulaf ya da çavdar gibi tahılların mayalanmasıyla oluşturulan bir içecek türüdür. Oldukça eski bir geçmişe dayanan boza, milli içecek olarak da anılır.
Osmanlı topraklarında boza, 93 Harbi göçmeni Hacı Sadık Vefa tarafından İstanbullularla buluşan bir lezzettir.
