5. Bölüm - Bir Peygambere duyulan ihtiyaç

Arap toplumu sosyal ve manevi olarak bir kurtarıcı bekliyordu.

"Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Âdemoğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da), Evet (buna) şâhit olduk, dediler. Yahut «Daha önce babalarımız Allah'a ortak koştu, biz de onlardan sonra gelen bir nesildik (onların izinden gittik). Bâtıl işleyenlerin yüzünden bizi helâk edecek misin?» dememeniz için (böyle yaptık). Belki inkârdan dönerler diye âyetleri böyle ayrıntılı bir şekilde açıklıyoruz." (Araf suresi, 172-174. ayetler)

Peygamber Efendimizin dedesi Abdulmuttalib cömertliği ve akıllılığıyla Kureyş'te saygı görüyordu. Çok yakışıklı bir adamdı, etkili bir görüşü vardı. Bu lütufları için Allah'a çok minnettardı. Bir zamanlar Medine'de annesiyle yaşarken amcası gelip onu Mekke'ye getirdiğinde yetim ve kimsenin tanımadığı bir gençti. Fakat yıllar geçtikçe amcasının onda gördüğü özellikler açığa çıkmış hacılara ev sahipliği yapma şerefine erişmişti. Kendine hiç düşünmediği nimetler verilmişti.

💠💠💠

FİKRİYAT.COM SOSYAL MEDYADA!

Fikriyat'ı aşağıdaki sosyal medya adreslerinden takip edebilirsiniz;

👉 TWITTER

👉 INSTAGRAM

👉 FACEBOOK

👉 YOUTUBE 🔔

👉 Fikriyat.com mobil uygulamasını ise buradan indirebilirsiniz.

Görüş ve önerileriniz için bizlere ulaşabileceğiniz e-posta adresimiz:

fikriyat@fikriyat.com.tr