Her yılın bir günü anneler günü olarak kutlanmaktadır. Aslında bizim inancımıza göre her gün anneler günüdür. Yani anneye ilgi ve ihtimamı bir güne sığdırmak doğru değildir.

Peygamber Efendimiz, "Cennet annelerin ayakları altındadır" ve "Burnu yerde sürünsün, sonra burnu yerde sürünsün. Kim baba ve annesinden birini veya ikisini, kendi yanında yaşadığında ihmal ederse cennete giremez" buyurmuştur.

İnsanı karşılıksız ve en samimiyetle seven kişi herhalde annesidir. Anne evlâdının üzerine her zaman titrer, ona hiç kin tutmaz. Hep sarıp sarmalar, almayı hiç düşünmeden hep verir. Annenin çocuğuna merhameti, yaşı büyüse bile çok yüksek derecededir. Evladı için dünyaya meydan okur, pervasız gözü karalık gösterir. Onun üzerimizdeki emeği saymakla bitmez. Emzirmekten alt değiştirmeye, dokuz ay on gün karnında taşımadan çocuklarına hep kol kanat germeye kadar o kadar çok fedakârlıkları vardır ki.

Bu yüzden anne ile konuşmak, görüşmek, insanı rahatlatır, stresini azaltır. Çünkü ana gibi yar olmaz. Analık, ölümüne bir kara sevdadır.

Daha bebekken annemizin sesi ile rahatlarız. Ve her çocuk kesinlikle kendi annelerinin sesini başka annelerde ayırt edebilmekteler. Anne sesi çocuk için rahatlatıcı ve önemli olduğu zaten biliniyordu. Ancak annesinin sesine yüksek düzeyde beyin bağlantısıyla cevap veren çocukların aynı zamanda sosyal becerilerinin de yüksek olduğu anlaşıldı.

Yapılan araştırmalar, anne ile yapılan telefon görüşmelerinin bile gerginliğe ve gerilime karşı oldukça faydalı olduğunu göstermektedir. Hele yüz yüze sohbet ve muhabbet etmenin ruh sağlığımız üzerine faydası saymakla bitmez.

Bugün pozitif psikoloji uygulamalarında sıkıntılı ve hüzünlü anlarda sevdiğimiz kişiyi arayarak sohbet ve muhabbet tavsiye edilmektedir. İşte anneler de böyle günlerde aranacak ilk insanlardır.

Bunları niçin yazdığıma gelince Hürriyet Gazetesi yazarı Abdulkadir Selvi annesinin vefatı üzerine duygulu cümleler kaleme almış:

"Acım çok büyük

Bugün yazı yazmadım. Daha doğrusu yazamadım. Elim tuşlara gitmedi.

Çünkü annemi kaybettim. O benim sıkıntıda olduğumda sığınağım, huzur bulduğum dua kapımdı. "Anacığım" dediğimde "Yavrum" diyen o ses artık yok. Annesizliğin ne olduğunu yeni anladım. Hayatımda büyük bir boşluk oluştu. Mekânı cennet olsun. Bugün beni affedin. Çünkü acım çok büyük..."

Ne kadar yetişkin olursak olalım, annemiz ile kısa da olsa bir sohbet yaptığımızda iş stresinden, günlük problemlerden uzaklaşıp rahatlarız. Anne ile konuşma stres hormonunu düşürmekte, oksitoksin seviyesini yükseltmektedir. Bu yüzden annemiz hayatta ise kıymetini bilelim ve görüşme için fırsat arayalım. Onlar bizim en değerli varlıklarımızdır.

Abdülkadir Bey'e başsağlığı, annesine Rabbimizden rahmet diliyorum.

Prof. Dr. Sefa Saygılı