Batı dünyası, hep bir ağızdan "sivil kayıplar" bahsini ısrarla gündeme getiriyor. Evvela şunu söyleyelim: Aklı başında ve vicdanı yerinde hiç kimse sivil kayıpları onaylamaz. Fakat sormak gerekiyor: Sadece son yirmi yılda milyonlarca sivil ve savunmasız Müslüman'ı katledenlerin bu konuyla ilgili hassasiyeti ne kadar gerçekçidir? Elbette samimi değiller. İsrail'den biliyoruz. Askeri üniforma giymemesine rağmen uzun namlulu silahla gezen birine 'sivil' diyebilir miyiz?

İslam âleminin son çeyrek asrı inanılmaz sayıda sivil kayıpla doludur. Haçlı seferlerine yahut Moğol istilasına maruz kalındığında bile bu kadar çok sivil kayıp verilmemiştir. Bu kayıpları sorun etmeyen ve dile getirmeyenleri kesinlikle tanıyor, niyetlerini biliyoruz. Onlarla aynı dili konuşan içimizdeki şaşkınları da anlıyoruz. Bunların önüne her türlü rakamı, fotoğrafı, delili, belgeyi getirseniz bile yine ikna olmazlar. Çünkü dertleri gerçekten siviller değildir. Asıl sorunlarının neyle ilgili olduğunun elbette farkındayız.

Düğün evini, okul ve hastaneleri, kumsalda oynayan çocukları, uyuyan sabileri ve nicesini bombayla yok edenler, sivil kayıplar konusunda her cümle kurduklarında, daha bir sahtekâr oluyorlar. Suç makinesine dönüşenler, sabıka kaydı defterlere sığmayanlar, kimseye telkinde, ikazda bulunamaz. Örneğin: Rakka şehrini sakinleriyle beraber ağır bombardımanla toprağa gömenler, Türk askerinin sınır ötesi terör operasyonlarına hemen 'sivil hassasiyet' şerhi düşüyor.

Adaletten uzaklaşmış, hakikatle bağlarını koparmış, hakkaniyete hasım olmuş yaklaşımlar, daha büyük sorunların kapısını açar. Nitekim Filistin halkının trajedisi ve hikâyesi bu şekildedir.

Bu son olaylarda bir kez daha görmüş bulunduk: Batı dünyasının sivil kayıplar konusundaki hassasiyeti insanî değil, dinidir.

İbrahim Tenekeci