Arama
Hafızasında kırk bin mısra bulunduran bir şair: Sedat Umran
Dünya hayatı nihayetinde bir oyun ve eğlenceden ibarettir. O halde bu hayatı anlamlandırmak, faydalı işler yapabilmek bizim elimizde olan temel gayemizdir. Bazı insanlar hayatlarını belli bir alana hasreder, o alanla alakalı okuyabilecekleri, öğrenebilecekleri her şeye kendilerini verir, toplayabildikleri kadar malzeme toplamaya gayret ederler. Bu kendini adama durumu gönüllülük esasına dayanır. Çünkü sanat, zorlamayı asla kabul etmez. Zorlama üzerinden ortaya çıkan sanat eseri zamanla değerini yitirir. Sanatsal sezgi insanın her daim içerisindedir ama bunu ortaya çıkaran da sanatsal çabadır. 2013 senesinde aramızdan ayrılan "eşya şairi" Sedat Umran da böyle bir zat idi. Hayatını yalnız geçirmiş, nerdeyse tüm vaktini şiire ayırmış büyük bir münevverimizdi…
📌 Sedat Umran öyle bir noktaya gelmiştir ki artık şiir kendisi, kendisi şiir olmuştur.
"Beni sana bağlayan o tatlı gülüşündür
Benim için yaşamak bundan sonra hep dündür…"
➡ Şair bu mısralarda hayatın aslında tek bir an olduğuna dikkat çekmiştir. Bir an ki ondan sonra saatler hep o anı gösterir. İnsanı kendinden alan o an yaşandıktan sonra takvimler daima dünü göstermektedir.
➡ Eşya ile metafizik üzerinde "Vahdet-i Vücud" anlayışını andıran bir metafizik düşünce ile Türk Şiirinde daha evvel hiç yapılmamış bir şeyi yapmıştır. Baktığı her eşyada hakikati aramış ve imanını her bakışında daha da kuvvetlendirmiştir.
"Eşyanın yüzdüğü sulara in de
Dünyayı aynalar içinde seyret"
➡ Şair bu mısralarda hakikate ulaşan yollardan eşya mefhumu ile bahsetmektedir. Dünyayı aynalar içinde seyretmenin ne demek olduğunu yıllarca tecrübe etmiş olan şair eşyayı hakikat yollarından bellemiştir.
