Arama
İslam ile şereflenen ilk kral: Necaşi Asheme
Necaşi Asheme, Mekke'de Müslümanların, Kureyşli müşrikler tarafından zulme uğradıkları bir dönemde ülkesinin kapılarını muhacirlere açmıştı. Resul-i Ekrem Efendimizin "Orada ülkesinde hiç kimseye zulmedilmeyen bir hükümdar iş başındadır; gidin ve Allah içinde bulunduğunuz durumdan bir çıkış yolu gösterinceye kadar o doğruluk ülkesinde kalın" tavsiyesi üzerine 15 muhacir Necaşi Asheme'nin hükümdarlığındaki Habeşistan'a hicret etmiş; sonraki yıl daha kalabalık bir grup bu topraklara gitmişti. Ashame, muhacirlere iyi muamele etmiş, daha sonra Peygamber Efendimizin kendisine gönderdiği bir mektup ile İslam'ı kabul etmiş ve Müslümanlıkla şereflenen ilk kral olmuştu.
İslam öncesinde Arapların Habeş kralları ile ilişki içinde bulundukları, Kusayy'ın çocuklarından Hâşim veya kardeşinin Necâşî'den Habeşistan'da ticaret yapma imtiyazı elde ettiği ve bu imtiyazın uzun zaman onun ailesinde kaldığı bilinir.
Ayrıca Abdülmuttalib ile Harb bin Ümeyye arasındaki bir anlaşmazlıkta Necâşî'nin hakemliğine başvurulduğu ifade edilir.
Hayatı hakkında fazla bilgi bulunmayan Necâşî Ashame'nin tahta ne zaman çıktığı belli değildir.
Bilinen husus, babası Necâşî Ebcer'in kardeşi tarafından tahttan indirilerek öldürüldüğü ve henüz çocuk yaşta olan tek oğlu Ashame'nin Arabistan'a gönderilerek Bedir yöresinde yaşayan Damreoğulları'ndan bir kişiye satılmış ve uzun süre orada kalmış olduğudur.
Hz. Peygamber'in, Mekke'de eziyet gören Müslümanlara "Orada ülkesinde hiç kimseye zulmedilmeyen bir hükümdar iş başındadır; gidin ve Allah içinde bulunduğunuz durumdan bir çıkış yolu gösterinceye kadar o doğruluk ülkesinde kalın" tavsiyesi üzerine, 615 yılında dördü kadın olmak üzere 15 kişi Habeşistan'a hicret etmişti.
Bu ilk muhacirlerin Ashame tarafından iyi karşılanmasıyla bir yıl sonra daha kalabalık bir grup oraya gitti.
Kureyşliler, sayıları artan bu muhacirlerin ardından Habeşistan'a bir heyet göndererek Necâşî Ashame'den onları iade etmesini istemişlerse de Necâşî, Kureyş heyetiyle Ca'fer bin Ebû Tâlib başkanlığındaki muhacirlerin temsilcilerini tartışmaya davet etmiş ve sonuçta Müslümanları davalarında haklı bularak misafirliklerinin devamına karar verdi.
Onların Bedir Savaşı'ndan sonraki benzeri teklifini de tekrar geri çevirdi.
Peygamber Efendimiz Hicret'in 7'nci yılı başında (Mayıs 628) Necâşî Ashame'ye, kendisini Damreoğulları'nın yanındaki kölelik günlerinden tanıyan Amr bin Ümeyye ed-Damrî ile iki mektup ve bazı hediyeler gönderdi.
Bu mektuplardan biri Necâşî'yi İslam'a davet ediyor; diğeri ise ülkesindeki muhacirler arasında bulunan Ebû Süfyân'ın kızı Ümmü Habîbe ile nikâhının kıyılmasını ve onunla birlikte muhacirlerin Medine'ye gönderilmesini istiyordu.