Arama
Delilerin gözdesi doktor: Mazhar Osman
Türkiye'de ilk modern ruh sağlığı hastanesini kuran Türk hekimi Mazhar Osman Uzman, halk arasında, bilhassa "deliler" arasında oldukça sevilen ve popüler bir isimdi. Çok yönlü kişiliğiyle entelektüel camia içinde de söz sahibi olan hekim, hayatı boyunca türlü başarılara imza attı. Osmanlı'dan Cumhuriyet'e uzanan bir dönemde toplumun her kesimiyle iç içe bir hekimin hayat öyküsünü keşfe hazır mısınız? Hastanedeki akıl hastalarıyla ilişkisini, hangi ünlü edebiyatçıyla sıkı dost olduğunu ve yazdığı şiirleri merak ediyorsanız işte tüm yönleriyle Mazhar Osman...
Mazhar Osman, ayrıca döneminin hem bilim insanı hem de bir entelektüeli olarak dikkat çekmekteydi. Tabi döneminde meşhur olan isimler ile de yakın arkadaşlıkları vardı. Bunlardan birisi de Neyzen Tevfik ile olan dostluğuydu. Mazhar Osman'ın Toptaşı Bimarhanesinin başhekimi olduğu dönemlerde Namık Kemal'in oğlu Ali Ekrem (Bolayır), yakın dostu, büyük şair ve doktor düşmanı Neyzen Tevfik'i Mazhar Osman'a muayene olmaya ikna ettiğini anlatır.
Mazhar Osman, yalnıza Tevfik Fikret'in değil pek çok şair ve entelektüelin bakış açısını değiştirir. Dr. Şahap Erkoç'un Mazhar Osman ve Dönemi isimli eserinde yer verdiğine göre Mazhar Osman'ın sıkı takipçilerinden olan edebiyatçılar, Mazhar Osman'dan önceki doktorları işe yaramaz olarak görse bile bunun Mazhar Hocayla değişmeye başladığını iddia eder.
Tevfik Fikret, tedavi olmayı kabul ettikten sonra Toptaşı bimarhanesinin sakinlerinden biri olur. Kim bilir belki de buradaki dostluk sayesinde Mazhar Osman, Tevfik'ten etkilenerek şiirler dahi yazmıştır.
Nitekim, vefatından yıllar sonra hem akrabası hem de şair ve doktor olan Muhiddin Celâl Duru'nun aktardığına göre "Figani" mahlasıyla şiirler kaleme almıştır.
"Medid bir gecenin nısf-ı pür-sükûnunda
Soğuk soğuk esiyordu nesim-i fasl-ı şifa***
On sekiz yıldır bu mihnethânede güldüm mü ben
Kırdı sarsar yâl ü bâlim bir nihâl-ı ter iken
Kalbim ağlar kısmetim hep dilyeden efgaaneden
Ağlasın kabrinde varsa Mazhar-ı zâr'ı sevenBen doğarken ağladım mevtimde yaran ağlasın
Can verirken gözlerimden eşk-i şadî çağlasın."