Arama
12 maddede Stefan Zweig
"Bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnız…" demiş vakti zamanında Stefan Zweig... Yazdıklarına, ruhunun derinliklerinde mahkum ettiği yalnızlığın her türlü acısını da iliştirmiş. Ortaya ise her bireyin kendinden mutlaka bir his bulacağı eşsiz satırlar çıkmış. Zweig'in ölüm yıl dönümünde ruhunuzun derinliklerine işleyen, her biri birbirinden değerli 12 bilgiyi derlerdik.
"Bakışı bir armağan, gülümsemesi mutluluk bağışlama, gelişi bayram olur..."
Zweig'ı bu denli okunası yapan diğer bir özelliği, eserlerinde büyük bir titizlikle oluşturduğu karakterleri ve iç dünyalarına derinlemesine girebilmesidir. Bu başarısının sırrı, kendisinin Sigmund Freud ile yakın dost olmasıdır.
Freud bir mektupta hayranlığını şu şekilde betimler: "Severek okuduğum yapıtlarınızda, üstün değerlere sahip insanın iç dünyasının derinliğini nasıl zevkle okuduğum, bazı antik heykellerin gövdelerini saran şeffaf elbiseler gibi düşünceye şekil eren ustalıklı dilinize nasıl hayran olduğumu size söylemek benim için bir gereksinim."
"Sana, beni asla tanımamış olan sana."
Zweig, "Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu" ile bizlere adeta ''sen'' kelimesini sevdirtti. Gizemli bir kadının onu tanımayan ünlü R'ye yazdığı mektuba tanık olduğumuz bu eserde, okuyucuyu bir kadının iç dünyasına yolculuk yaptırıyor.
"Övünülecek bir görev olmadığını açıklayayım; ama böyle bir iş, Rus köylüsünün bağırsaklarını süngüyle delmekten daha uygundu bana."
Faşizmin, insanları aşağılanmasını, onurlarını yok etmesini, şiddeti ve öfkeyi hiçbir zaman kabul etmedi. Birinci Dünya savaşı patlak verince, Stefan Zweig Belçika'dan Viyana'ya döndü. Savaş Bakanlığı, Zweig'i "Savaş Arşivine" memur olarak tayin etti.
"Birisi barışı başlatmalı tıpkı savaşı başlattığı gibi."
1933'te Nazilerin kitap yakma faaliyetleri Yahudi kökenli Zweig'ın eserleri nasibini aldı. 1934'te villası basıldı ve silah araması yapıldı. Böylece Zweig, ülkesini terk etmek zorunda kaldı.
"Evim nerede bilemiyorum. Belki de ben şu satırları yazarken İngiltere'deki her şeyim yakılıp yıkıldı, kül oldu. Tekrar oralara dönebilecek miyim, dönmek isteyecek miyim? Denizaşırı ülkelerdeki bu zorunlu tatilim sonsuza dek sürecek mi? Açıp kapattığımız birkaç bavul, tuhaf duygular, inanılmaz bir boşluk günlerimizi oluşturuyor... Acaba bu yaşam yepyeni bir özgürlük mü? Bereket versin kâğıt ve mürekkep henüz bulunuyor. Şu sıralar yaşamımı yaşayacağıma onu kâğıtlara karalıyorum…"
Yazar kimliğinin yanında dönemin aydını olarak da bilinen Stefan Zweig, kitapların imha edildiği bir dönemde her şeye rağmen yazma tutkusunu bırakmadı.