Arama
A'dan Z'ye Cemal Süreya
Gözlerini hayata bir yük vagonunda açmıştı, İkinci Yeni'nin ele avuca sığmaz şairi Cemal Süreya… Yalnızlığın ve aşkın başkenti diyorduk ona. 1990'da yaşamını yitirdi ama Turgut Uyar'ın dediği gibi ''Cemal Süreya hiç ölür mü?'' Şiirleri sokaklara taşan, duvarlara yazılan bir şair o. Sevda sözlerimizi en içten şiire nakşeden bir kalemdir.
…Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni…
Şairin bütün şiirlerinin yer aldığı kitabının adıdır. Ölümünden sonra dergilerde yer alan şiirleri de dâhil edilerek genişletilen kitabın en son 61. baskısı yapıldı.
Cemal Süreya için büyük şair denir. Ama Süreya bunu kabul etmez. Kendisini 'cins şair' olarak görür. "Sözgelimi" der "Baudelaire benim için cins şairdir, Victor Hugo ise büyük şairdir. Büyük şair, galiba kitlelerin duygularını veya onların isteklerini yansıtmış, büyük temalara yönelmiş kişidir. Cins şairler ise hayatı, dünyayı daha çok kendi imbiklerinden geçirmişlerdir. Abdülhak Hamit büyük şairdir, Yahya Kemal hem cins hem büyük şair. Nazım Hikmet de öyle, hem cins hem büyük şair." Şiirini ise "Güneşten yırtılan caz, kavaldan akan gökyüzü" diye tanımlar.
Cemal Süreya'nın Tomris Uyar ile yaşadığı aşk edebiyat tarihimizin unutulmaz sevdalarından biri olarak bugüne kadar geldi. Süreya'nın birçok şiiri Tomris Uyar'a ithafendir. Türk edebiyatının en verimli aşkı tanımını hak eden üç yılı birlikte geçirirler. Tomris büyük bir aşktı onun için. Bu aşkın öfkesi de büyüktü, bir tartışma sonrası çok sinirlendi ve birbirlerine yolladıkları tüm mektupları yırttı. Ve bu mektuplardaki aşk günümüze ulaşamadı. Tomris'le ilişkisini bitirdikten sonra onunla gittiği hiçbir mekâna adımını atmadı…
En bilinen ve ölüm üzerine yazılmış en güzel şiirlerden biridir. Kitaplarında yer almayan şiiri ölmeden kısa bir süre önce yazdığı biliniyor: "Ölüyorum tanrım/ Bu da oldu işte./ Her ölüm erken ölümdür/ Biliyorum tanrım./ Ama ayrıca aldığın şu hayat/ Fena değildir.../ Üstü kalsın."
