Arama
A'dan Z'ye Cemal Süreya
Gözlerini hayata bir yük vagonunda açmıştı, İkinci Yeni'nin ele avuca sığmaz şairi Cemal Süreya… Yalnızlığın ve aşkın başkenti diyorduk ona. 1990'da yaşamını yitirdi ama Turgut Uyar'ın dediği gibi ''Cemal Süreya hiç ölür mü?'' Şiirleri sokaklara taşan, duvarlara yazılan bir şair o. Sevda sözlerimizi en içten şiire nakşeden bir kalemdir.
…Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni…
Cemal Süreya'nın Tomris Uyar ile yaşadığı aşk edebiyat tarihimizin unutulmaz sevdalarından biri olarak bugüne kadar geldi. Süreya'nın birçok şiiri Tomris Uyar'a ithafendir. Türk edebiyatının en verimli aşkı tanımını hak eden üç yılı birlikte geçirirler. Tomris büyük bir aşktı onun için. Bu aşkın öfkesi de büyüktü, bir tartışma sonrası çok sinirlendi ve birbirlerine yolladıkları tüm mektupları yırttı. Ve bu mektuplardaki aşk günümüze ulaşamadı. Tomris'le ilişkisini bitirdikten sonra onunla gittiği hiçbir mekâna adımını atmadı…
En bilinen ve ölüm üzerine yazılmış en güzel şiirlerden biridir. Kitaplarında yer almayan şiiri ölmeden kısa bir süre önce yazdığı biliniyor: "Ölüyorum tanrım/ Bu da oldu işte./ Her ölüm erken ölümdür/ Biliyorum tanrım./ Ama ayrıca aldığın şu hayat/ Fena değildir.../ Üstü kalsın."
Babası Hüseyin Bey, karısının ölümünden altı sene sonra Esma Hanımla evlendi. Esma Hanım, çocuklara eziyet etti. "11 Beyit" şiirinde yapılan kötü muamele şöyle anlatılıyordu: "Kuyuya sarkıtan kadın / Saçından kavrayıp kız kardeşimi"
Cemal Süreya'nın ölümünden sonra vasiyeti üzerine eşine yazdığı mektuplar "On üç Günün Mektupları" adıyla yayımlanır. Bu aşk mektuplarında Cemal Süreya'nın Zuhal Tekkanat'la ilişkileri, yazarın Ankara yaşamı, Ankara'daki edebi çevresi, siyasi gündem, oğlu Memo Emrah'a olan özlemi yer alır. Yazarın 1991 yılında 999 Gün/Üstü Kalsın adıyla yayımlanan eseri daha sonra Günler adıyla yayımlandı.
