Arama
A'dan Z'ye Cemal Süreya
Gözlerini hayata bir yük vagonunda açmıştı, İkinci Yeni'nin ele avuca sığmaz şairi Cemal Süreya… Yalnızlığın ve aşkın başkenti diyorduk ona. 1990'da yaşamını yitirdi ama Turgut Uyar'ın dediği gibi ''Cemal Süreya hiç ölür mü?'' Şiirleri sokaklara taşan, duvarlara yazılan bir şair o. Sevda sözlerimizi en içten şiire nakşeden bir kalemdir.
…Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni…
Cemal Süreya edebiyatımızda daha çok şair olarak tanınmakla birlikte aynı zamanda önemli bir deneme yazarıydı. Denemelerinde farklı konuları ele alan yazar, çoğunlukla edebiyat ve dil üzerine yazdı. Cemal Süreya'nın denemelerinde ilk göze çarpan deneme yazarlığı ile şairliği arasındaki ilişki ve bu ilişkinin Cemal Süreya'nın yazarlığına olumlu etkileridir.
1931'de Erzincan'da doğan şairin ailesi, Dersim sürgünlerindendir. Amcasının kentin valisiyle arasının bozulması nedeniyle aile 1938'de sürgün listesinde yer alır ve Bilecik'e gönderilir. Süreya, bir mektubunda o zorunlu yolculuğu şöyle anlattı: "Bizi bir kamyona doldurdular. Tüfekli iki erin nezaretinde. Sonra o iki erle yük vagonuna doldurdular. Günlerce yolculuktan sonra bir köye attılar. Tarih öncesi köpekler havlıyordu. Aklımdan hiç çıkmaz o yolculuk, o havlamalar, polisler. Duyarlılığı biraz da o çocukluk izlenimleriyle besleniyor belki. Annem sürgünde öldü, babam sürgünde öldü."
Ece Ayhan'a göre Cemal Süreya evlilik meraklısıydı. Şair hayatı boyunca beş evlilik yaptı. Zeynep Oral'la yaptığı bir söyleşide evlilikle ilgili "Çok değil mi?" sorusuna "Evet, çok. Beş evlilik çok ama iki de çok" diye cevap verir sonra da "Evliliğin aşkı kesin öldürdüğü kanısındayım. Aşk meşru bir şey olamaz. O da şiir gibi meşrulaşınca ölür" der.
Cemal Süreya, Cüneyt Arkın olarak bildiğimiz Fahrettin Cüreklibatur ile Eskişehir'de tanışır. Arkın İstanbul'a üniversite okumaya geldiğinde de ilişkileri devam eder. Arkın'dan Süreya için şunları söyledi: "Yakın arkadaştık Cemal Süreya ile. Şiirden, hikâyeden ve hayattan konuşurduk. Hikâyelerimi okurdu, önerilerde bulunurdu. Onunla dostluğumuz iyi geliyordu bana. Büyük emekleri vardır üzerimde. Süreya birkaç öykümün yayımlanması için aracılık etti."
Süreya bir yazısında "Sanatçılarla, yazarlarla yapılan konuşmalar dergi ve gazete sayfalarında bırakılmamalı" der. Nursel Duruel de şairin bu isteğini Güvencin Curnatası kitabında yerine getirir. Onun söyleşilerini ve soruşturmalara verdiği cevaplarını bu kitapta bir araya getirir.