Arama
Az bilinen Naat-ı Şerifler
Müslümanlar on dört asırdır en güzel örnek olan Resulullah'ı (SAV) övmek için birbirleriyle yarıştılar. Bunun tezahürü olan en güzel formalardan birisi de şiir oldu. İslam edebiyatında naat olarak bilinen tür, Allah Resulü'nü (SAV) övmek için yazılan şiirlerin kapsayıcı ismi oldu. Asırlar boyunca büyük bir emek ve ihtimamla sürdürülen naat geleneği günümüze dek ulaştı. Her Müslüman şairin naat yazmayı kendisi için bir hedef belirlemesi bunda çok etkili olmuştu. Sizler için az bilinen naatları bir araya getirdik.
Hasan Basri Çantay - Sevdim Seni Hep
Sevdim seni hep canlara cânân diye sevdim
Bir ben değ–il, âlem sana kurbân diye sevdim
Ecrâm u felek levh u kalem mest-i nigâhın
Dîdârına âşık ulu Yezdân diye sevdim
Mahşerde nebîler bile senden medet ister
Gül yüzlü melekler sana hayrân diye sevdim
Aşkınla buhurdân gibi tütmede bu kalbim
ensiz bana cennet bile hicrân diye sevdim
Tâ arşa çıkar her gece âşıkların âhı
Âsilere lütfun yüce fermân diye sevdim
Doğ kalbime bir lâhzacık ey nûr-ı dilârâ
Sevdânı gönül derdine dermân diye sevdim
Bülbül de senin bağrı yanık âşık-ı zârın
Feryâdı bütün âteş-i sûzân diye sevdim
Hûriler ezelden beri şeydâ-yı cemâlin
Yanmıştı sana Yûsuf-ı Ken'ân diye sevdim
Evlâd u 'ıyâlden geçerek Ravza'na geldim
Evsâfını medhetmede Kur'ân diye sevdim
Kıtmîr'inim ey Şâh-ı Resûl kovma kapından
Âlemlere rahmet dedi Rahmân diye sevdim
Şeydâ kuluna eyle nazar merhametinle
Bir lâhza nazar en büyük ihsân diye sevdim
Muallim Naci – Naat-ı Şerif
Arz-ı ta'zîm eylemez mi âlem-i imkân sana
Arz-ı a'zîm etti Allah-ı azimü'ş-şân sana
Nûr-ı imândır nücûmundan dem-â-dem berk uran
Âsmân etmiş hezârân kalb ile imân sana
Fazl-ı bî-pâyânının bürhân-ı bî-pâyânı var
Var mı ulviyyât içinde olmayan bürhân sana
Hüsn-i Kur'ân'ı görür insan olur hayran sana
Dest-i kudretle yazılmış hilyedir Kur'ân sana
Dil esirin olduğu günden beri azadedir
Mâsivâya bağlanır mı bağlanan vicdan sana
İbnü'l Emin Mahmud Kemâl İnal – Na't
Ey rûh-i müşahhas ki bütün cânlara cânsın
Ağyâre nihânsın dil-i yârâna iyânsın
Bûyundur eden güllere irâs-ı revâyih
Rûyinle de mihr ü mehe envâr-feşânsın
Her zerre senin lem'a-i vechinle parıldar
Zâhirde fakat mihr-i hafiyyü'l-leme'ânsın
Hüsn-i ezelî âşık-ı hüsn-i ezelindir
Bir öyle cemîlsin ki cemallerde nihansın
Aşkındır eden sûret-i hestîyi nümâyân
Aşkınla ki âyîne-i imkân ü mekânsın
Dünyâda yere düşmedi gölgen fakat ey nûr
Ukbâda rü'ûs-ı beşere sâye-resânsın
Ey nuhbe-i mahlûk-i ahad gelmedi mislin
Vallâhi ve billâhi ahîd-i dü-cihânsın
Ümmîd-i kerem etmededir sâlih ü tâlih
Sen kân-ı kerem melce-i âfetzede-gânsın
Atf-ı nazar et hâline bîçâre Kemâl'in
Bî-çârelere lûtf ile dâim nigerânsın
Ferid Kam – Naat
Bir mislini getirmiş olsaydı kilk-i kudret
Beytü'l-kasîd olurdun manzûme-i cihanda
Mısrâ'ısın ki sun'un berceste tâ ezelden
Ferdiyyetinle kaldın dîvân-ı kün fekânda
