Arama
"Bozkırın Atları Yaman Ölür" eserinden 20 alıntı
Bozkır kelimesini duyunca Anadolu'ya doğru uçsuz bucaksız bir yolculuğa çıkarız. Hasret kaldığımız topraklarımızın kokusunu ve köy ahalisinin neşeli nidalarını anımsarız. Oralardaki dertler de hakikidir, sevinçler de. Öykü yazarlarımızdan Zeki Bulduk ise "Bozkırın Atları Yaman Ölür" eseriyle bizleri Anadolu'nun köylerine davet eder. Yazarımızın birbirleriyle bağlantılı öyküleri, akıllardan çıkmayacak cümleler armağan eder bizlere...
🔺
Ağır ağır acele et, ey benim savaşkan yüreğim.
Zeki Bulduk
🔺
Bir insanı anlamanın ona borçlanmak olduğunu bildiğinden olsa gerek kimseyi anlamak istemiyordun.
Zeki Bulduk
🔺
Yüreğimde yağmurun izi vardı ama gözyaşımın izini görememiştim.
Zeki Bulduk
🔺
Gönlümdeki mezarlıkta, yanlışlıkla gömülen bir cenaze dirilmişti sanki.
Zeki Bulduk
🔺
Ama sen acımasız değildin ötekiler gibi. Onlar "Öldü!" diyorlardı. Sen "Gitti!" diyordun. Bir umut vardı senin sözünde. Sanki geri döneceklerdi. Tıpkı senin gibi gitmişlerdi. Fakat sen dönmeyecektin! Ya atlar da dönmezlerse? Yelelerinde muradımın asılı gittiği atlar şimdi neredeler?
Zeki Bulduk